غیبت صغری: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''غیبت صُغری''' اصطلاحی خاص در در ادبیات [[شیعه|شیعی]] است و به معنای از دیده پنهان شده در مدت کوتاه است.
'''غیبت صُغری''' اصطلاحی خاص در در ادبیات [[شیعه|شیعی]] و به معنای از دیده پنهان شدن در زمان کوتاه است.
شیعیان معتقدند که در در دوره غیبت صغری، [[امام زمان]] (عجل الله تعالی فرجه الشریف) زندگی مخفیانه‌ای داشته و تنها چهار نماینده خاص وی، مشهور به [[نواب اربعه]] راه ارتباطی شیعیان با حضرت بوده‌اند.
شیعیان معتقدند که در در دوره غیبت صغری، [[امام زمان]] (عجل الله تعالی فرجه الشریف) زندگی مخفیانه‌ای داشته و تنها چهار نماینده خاص وی، مشهور به [[نواب اربعه]] راه ارتباطی شیعیان با حضرت بوده‌اند.
== زمان غیبت صغری ==
== زمان غیبت صغری ==
در این که تاریخ دقیق غیبت صغرا از چه زمانی بوده است، میان علمای شیعه اختلاف وجود دارد و حاصل آن به دو نظر ختم می‌شود.
در این که تاریخ دقیق غیبت صغرا از چه زمانی بوده است، میان علمای شیعه اختلاف وجود دارد و حاصل آن به دو نظر ختم می‌شود.
1. نظر اول مربوط به زمان تولد حضرت است که غیبت صغری از همان وقت شروع شد. این نظر مربوط به شیخ مفید است و بیان می‌کند که غیبت صغرای حضرت از زمان تولد ایشان شروع شده است و تا هنگامی که ارتباط شیعیان با ایشان از طریق نمایندگان خاصش قطع می‌شود، ادامه می‌یابد. <ref> شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۴۰.</ref> [[شیخ طبرسی]] (م۵۴۸ ق) نیز بر همین مبنا زمان غیبت صغری را هفتاد و چهار سال ذکر کرده است. <ref>طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۵۹.</ref>
1. نظر اول مربوط به زمان تولد حضرت است که غیبت صغری از همان وقت شروع شد. این نظر مربوط به شیخ مفید است و بیان می‌کند که غیبت صغرای حضرت از زمان تولد ایشان شروع شده است و تا هنگامی که ارتباط شیعیان با ایشان از طریق نمایندگان خاصش قطع می‌شود، ادامه می‌یابد. <ref> شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۴۰.</ref> [[شیخ طبرسی]] (م۵۴۸ ق) نیز بر همین مبنا زمان غیبت صغری را هفتاد و چهار سال ذکر کرده است. <ref>طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۵۹.</ref>
2.نظر دوم این است که غیبت صغری از زمان شهادت [[امام حسن عسکری]](ع) یعنی سال ۲۶۰ قمری اتفاق افتاده است به این معنا از آنجا که تعیین نواب اربعه پس از وفات امام حسن عسکری صورت گرفته و وجه تمایز زمان غیبت صغرا و غیبت کبرا نیز وجود همین نواب است که تنها در زمان غیبت صغری عهده‌دار ابلاغ پیام‌های حضرت بوده‌اند؛ بنابراین غیبت صغری از زمان وفات امام حسن عسکری و تعیین اولین نایب خاص آغاز می‌شود. <ref>صدر سید محمد، تاریخ الغیبة الصغری، ۱۳۹۲ق، ص۳۴۱ به بعد.</ref>اگر بخواهیم میان این دو نظر قضاوت کنیم خواهیم گفت که بیشتر علمای امامیه پیرو نظر دوم‌اند.<ref>شریف القرشی، حیاة الامام محمد المهدی(ع)، ص۱۱۴.
2.نظر دوم این است که غیبت صغری از زمان شهادت [[امام حسن عسکری]](ع) یعنی سال ۲۶۰ قمری اتفاق افتاده است به این معنا از آنجا که تعیین نواب اربعه پس از وفات امام حسن عسکری صورت گرفته و وجه تمایز زمان غیبت صغرا و غیبت کبرا نیز وجود همین نواب است که تنها در زمان غیبت صغری عهده‌دار ابلاغ پیام‌های حضرت بوده‌اند؛ بنابراین، غیبت صغری از زمان وفات امام حسن عسکری و تعیین اولین نایب خاص آغاز می‌شود. <ref>صدر سید محمد، تاریخ الغیبة الصغری، ۱۳۹۲ق، ص۳۴۱ به بعد.</ref>اگر بخواهیم میان این دو نظر قضاوت کنیم خواهیم گفت که بیشتر علمای امامیه پیرو نظر دوم‌اند<ref>شریف القرشی، حیاة الامام محمد المهدی(ع)، ص۱۱۴.
</ref> و این دوره از سال ۲۶۰ ه‍.ق (۸۷۴ م) آغاز و در ۳۲۹ ه‍.ق (۱–۹۴۰ م) پایان یافته‌ است.
</ref> و این دوره از سال ۲۶۰ ه‍.ق (۸۷۴ م) آغاز و در ۳۲۹ ه‍.ق (۱–۹۴۰ م) پایان یافته‌ است.
<ref>مکارم شیرازی، ناصر، دائرةالمعارف فقه مقارن، قم، ایران، ص۱۰۴</ref>
<ref>مکارم شیرازی، ناصر، دائرةالمعارف فقه مقارن، قم، ایران، ص۱۰۴</ref>
== مکان غیبت صغری ==
== مکان غیبت صغری ==
باور عموم جامعه بر این است که مکان غیبت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف سردابی در [[سامرا]] است و این داستان را نقل کردند که ماموران خلیفه عباسی برای دستگیری حضرت به منزل ایشان در سامرا هجوم آوردند تا او را دستگیر کنند و آن حضرت به سرداب رفته و از دیده‌ها پنهان شد.
در باور عموم جامعه این مطلب وجود دارد که مکان غیبت امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف سردابی در [[سامرا]] است و این داستان نقل شده است که ماموران خلیفه عباسی برای دستگیری حضرت به منزل ایشان در سامرا هجوم آوردند، اما امام به سرداب رفته و از دیده‌ها پنهان شد.
و حال آن که در منابع شیعه نامی از سرداب دیده نمی‌شود، بلکه این مطلب صرفا در آثار [[اهل سنت]] وجود دارد و آنها بر این نظر اصرار می‌کنند. <ref>صافی گلپایگانی، لطف‌الله، منتخب‌ الاثر، ص۳۷۲.</ref> پس در واقع امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف بعد از آن که بر پیکر پاک پدرشان نماز خواندند و حضرت را به خاک سپردند، وارد منزل شدند و از آن پس کسی امام زمان را در اجتماع مردم مشاهده نکرد. <ref>شریف قریشی، باقر، حیاة امام المهدی، ص۱۱۵ - ۱۲۰.</ref>
اما در منابع شیعه نامی از سرداب دیده نمی‌شود، بلکه این مطلب صرفا در آثار [[اهل سنت]] وجود دارد و آنها بر این نظر اصرار می‌کنند. <ref>صافی گلپایگانی، لطف‌الله، منتخب‌ الاثر، ص۳۷۲.</ref> پس در واقع، امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف بعد از آن که بر پیکر پاک پدرشان نماز خوانده آن حضرت را به خاک سپردند، وارد منزل شدند و از آن پس کسی امام زمان را در اجتماع مردم مشاهده نکرد. <ref>شریف قریشی، باقر، حیاة امام المهدی، ص۱۱۵ - ۱۲۰.</ref>
 
== داستان سرداب ==
== داستان سرداب ==
داستان سرداب از آن جا مطرح شد که خانه‌ای که از آن سخن گفته می‌شود دارای دو قسمت بود که یک قسمت آن به خانم‌ها اختصاص داشت. در زیر آن خانه آن سردابی وجود داشت که در زمان های گرم سال مورد استفاده اهل منزل قرار می‌گرفت. به طور طبیعی این سرداب نیز مثل سایر مکان‌های خانه که محل حضور امامان [[امام هادی]] و امام حسن عسکری علیهما السلام بود نزد شیعیان دارای اهمیت بود خصوصا که امام زمان نیز در این مکان عبادت می‌کردند. بنابراین، مردم هر علاقه‌ای که نسبت به امامان خود داشتند، به آنچه که به آنان تعلق دارد نیز علاقه داشتند. پس با این حساب، سخن از غیبت حضرت در سرداب، بهتانی بیش نیست و هیچ یک از بزرگان [[شیعه]] چنین باوری ندارند.<ref>آقایی، جباری، عاشوری، حکیم، درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۷۷.</ref>
داستان سرداب از آن جا مطرح شد که خانه‌ای که از آن سخن گفته می‌شود دارای دو قسمت بود که یک قسمت آن به خانم‌ها اختصاص داشت. در زیر آن خانه آن سردابی وجود داشت که در زمان های گرم سال مورد استفاده اهل منزل قرار می‌گرفت. به طور طبیعی این سرداب نیز مثل سایر مکان‌های خانه که محل حضور امامان [[امام هادی]] و امام حسن عسکری علیهما السلام بود نزد شیعیان دارای اهمیت بود خصوصا که امام زمان نیز در این مکان عبادت می‌کردند. بنابراین، مردم هر علاقه‌ای که نسبت به امامان خود داشتند، به آنچه که به آنان تعلق دارد نیز علاقه داشتند. پس با این حساب، سخن از غیبت حضرت در سرداب، بهتانی بیش نیست و هیچ یک از بزرگان [[شیعه]] چنین باوری ندارند.<ref>آقایی، جباری، عاشوری، حکیم، درسنامه تاریخ عصر غیبت، ص۱۷۷.</ref>