احمد بن سهل بلخی شامستیانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |شرایع الادیان |السیاسه الکبیر و الصغیر |اکمال الدین |مصالح الابدان و الانفس |أسماء الله و صفاته }} | | آثار = {{فهرست جعبه افقی |شرایع الادیان |السیاسه الکبیر و الصغیر |اکمال الدین |مصالح الابدان و الانفس |أسماء الله و صفاته }} | ||
| فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه | | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |ادیب |[[فیلسوف]] |[[متکلم]] |اخترشناس |پزشک |جغرافیدان }} | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن سهل بلخی شامستیانی'''، (234 - 322ق) مشهور به «ابوزید بلخی». ادیب، [[فیلسوف]]، [[متکلم]]، اخترشناس، پزشک و جغرافیدان شیعی ایرانی. در سال 234هجری در یکی از روستاهای [[بلخ]] به نام «شامستیان» دیده به جهان گشود. مدتی تربیت اطفال را برعهده داشت از اینرو به وی لقب «معلم الصبیان» دادهاند. در محضر اساتید و فلاسفه بغداد به فراگیری [[فلسفه]]، اخترشناسی، پزشکی و طبیعیات پرداخت. وی در علوم فلسفه، نجوم، طب، اقلیم شناسی و ادبیات عرب کاملاً تسلط داشته است. ابن ندیم شمار تألیفات او را 34 و یاقوت 56 کتاب یاد کرده است. | '''احمد بن سهل بلخی شامستیانی'''، (234 - 322ق) مشهور به «ابوزید بلخی». ادیب، [[فیلسوف]]، [[متکلم]]، اخترشناس، پزشک و جغرافیدان شیعی ایرانی. در سال 234هجری در یکی از روستاهای [[بلخ]] به نام «شامستیان» دیده به جهان گشود. مدتی تربیت اطفال را برعهده داشت از اینرو به وی لقب «معلم الصبیان» دادهاند. در محضر اساتید و فلاسفه بغداد به فراگیری [[فلسفه]]، اخترشناسی، پزشکی و طبیعیات پرداخت. وی در علوم فلسفه، نجوم، طب، اقلیم شناسی و ادبیات عرب کاملاً تسلط داشته است. ابن ندیم شمار تألیفات او را 34 و یاقوت 56 کتاب یاد کرده است. | ||
=معرفی= | == معرفی == | ||
احمد بن سهل بلخی شامستیانی، مشهور به «ابوزید بلخی». ادیب، فیلسوف، متکلم، اخترشناس، پزشک و جغرافیدان شیعی ایرانی. در سال 234هجری در یکی از روستاهای بلخ به نام «شامستیان» دیده به جهان گشود، و پس از 88 سال زندگی عال‌مانه در سال 322هجری در همان‌جا وفات کرد. پدرش از مردم [[سیستان]] بود و به تعلیم کارآموزان دستگاه سامانی اشتغال داشت. وی نیز همانند پدر مدتی تربیت اطفال را برعهده داشت از اینرو به وی لقب «معلم الصبیان» دادهاند. وی در سالهای جوانی، [[شیعه]] امامی بود و برای جستجوی [[امام علیه‌السلام]]، با کاروان [[حج]]، از [[خراسان]] عازم [[عراق]] گردید و هشت سال در آنجا اقامت گزید. در این مدت با همبحثان خود نظیر «ابومعشر بلخی»، «ابوالقاسم عبدالله بن احمدبن محمود کعبی»، «احمدبن طیب سرخسی» و [[ابونصر فارابی]] در محضر اساتید و فلاسفه بغداد به فراگیری فلسفه، اخترشناسی، پزشکی و طبیعیات پرداخت. | احمد بن سهل بلخی شامستیانی، مشهور به «ابوزید بلخی». ادیب، فیلسوف، متکلم، اخترشناس، پزشک و جغرافیدان شیعی ایرانی. در سال 234هجری در یکی از روستاهای بلخ به نام «شامستیان» دیده به جهان گشود، و پس از 88 سال زندگی عال‌مانه در سال 322هجری در همان‌جا وفات کرد. پدرش از مردم [[سیستان]] بود و به تعلیم کارآموزان دستگاه سامانی اشتغال داشت. وی نیز همانند پدر مدتی تربیت اطفال را برعهده داشت از اینرو به وی لقب «معلم الصبیان» دادهاند. وی در سالهای جوانی، [[شیعه]] امامی بود و برای جستجوی [[امام علیه‌السلام]]، با کاروان [[حج]]، از [[خراسان]] عازم [[عراق]] گردید و هشت سال در آنجا اقامت گزید. در این مدت با همبحثان خود نظیر «ابومعشر بلخی»، «ابوالقاسم عبدالله بن احمدبن محمود کعبی»، «احمدبن طیب سرخسی» و [[ابونصر فارابی]] در محضر اساتید و فلاسفه بغداد به فراگیری فلسفه، اخترشناسی، پزشکی و طبیعیات پرداخت. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۴: | ||
اما نسبت [[ارتداد]] که در برخی از منابع [[اهلسنت]] به چشم میخورد به واسطه علاقه او به فلسفه و گرایش به شک و استدلال بوده است، لکن میتواند به دلیل تمایلات شیعی وی نیز باشد زیرا در آن روزگار سنیان قشری، فلاسفه شیعه را به ارتداد و الحاد متهم میکردند و آنها را [[رافضه|رافضی]] میخواندند. از نوشتهها و تألیفات او پیداست که وی در علوم فلسفه، نجوم، طب، اقلیم شناسی و ادبیات عرب کاملاً تسلط داشته است. | اما نسبت [[ارتداد]] که در برخی از منابع [[اهلسنت]] به چشم میخورد به واسطه علاقه او به فلسفه و گرایش به شک و استدلال بوده است، لکن میتواند به دلیل تمایلات شیعی وی نیز باشد زیرا در آن روزگار سنیان قشری، فلاسفه شیعه را به ارتداد و الحاد متهم میکردند و آنها را [[رافضه|رافضی]] میخواندند. از نوشتهها و تألیفات او پیداست که وی در علوم فلسفه، نجوم، طب، اقلیم شناسی و ادبیات عرب کاملاً تسلط داشته است. | ||
=استادان= | == استادان == | ||
مهمترین استاد او در بغداد [[ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی شیعی]](م260ق) بوده است. | مهمترین استاد او در بغداد [[ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی شیعی]](م260ق) بوده است. | ||
=شاگردان= | == شاگردان == | ||
از معروفترین شاگردان او [[ابوالحسن محمدبن یوسف عامری نیشابوری]](م381ق) و [[ابوبکر محمدبن زکریا رازی]](م311ق) هستند. | از معروفترین شاگردان او [[ابوالحسن محمدبن یوسف عامری نیشابوری]](م381ق) و [[ابوبکر محمدبن زکریا رازی]](م311ق) هستند. | ||
=آثار= | == آثار == | ||
[[ابن ندیم]] شمار تألیفات او را 34 و [[یاقوت]] 56 کتاب یاد کرده است. از جمله آثار او «شرایع الادیان»، «السیاسه الکبیر و الصغیر»، «اکمال الدین»، «مصالح الابدان و الانفس»، «أسماء الله و صفاته»، «النحو و الصرف»، «رساله فی حدود الفلسفه»، «ما یصح من أحکام النجوم»، «عصمه الانبیاء»، «نظم القرآن»، «المسالک و الممالک»، «صور الأقالیم» و «فضائل بلخ» را میتوان نام برد. | [[ابن ندیم]] شمار تألیفات او را 34 و [[یاقوت]] 56 کتاب یاد کرده است. از جمله آثار او «شرایع الادیان»، «السیاسه الکبیر و الصغیر»، «اکمال الدین»، «مصالح الابدان و الانفس»، «أسماء الله و صفاته»، «النحو و الصرف»، «رساله فی حدود الفلسفه»، «ما یصح من أحکام النجوم»، «عصمه الانبیاء»، «نظم القرآن»، «المسالک و الممالک»، «صور الأقالیم» و «فضائل بلخ» را میتوان نام برد. | ||