محمد حامد أبوالنصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ریاست جمهوری' به 'ریاست‌جمهوری') |
جز (جایگزینی متن - 'حرفه ای' به 'حرفه‌ای') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
وی با [[حسن البنا]] بنیان‌گذار اخوان در اواخر سال 1933 م ملاقات کرد و با وی بیعت کرد تا تحت لوای این گروه کار کند. وی اولین کسی بود که در مصر علیا به صفوف اخوان پیوست، سپس وی از سمت معاون بخش منفلوط به مناصب مقامات رسید تا زمانی که عضو هیئت موسس (شورای عمومی شورا) و سپس عضو اداره راهنمایی عمومی گروه شد. ابوالنصر دستگیر و زندانی شد و در حوادث سال 1954 به حبس ابد با کار سخت برای مدت (25) سال محکوم شد، که بیست سال را در زندانهای مصر گذراند، تا اینکه در اواسط سال 1974 میلادی آزاد شد. و به عنوان ریاست گروه انتخاب شد تا جانشین [[عمرالتلمسانی]] شود و این در مارس 1986 اتفاق افتاد. | وی با [[حسن البنا]] بنیان‌گذار اخوان در اواخر سال 1933 م ملاقات کرد و با وی بیعت کرد تا تحت لوای این گروه کار کند. وی اولین کسی بود که در مصر علیا به صفوف اخوان پیوست، سپس وی از سمت معاون بخش منفلوط به مناصب مقامات رسید تا زمانی که عضو هیئت موسس (شورای عمومی شورا) و سپس عضو اداره راهنمایی عمومی گروه شد. ابوالنصر دستگیر و زندانی شد و در حوادث سال 1954 به حبس ابد با کار سخت برای مدت (25) سال محکوم شد، که بیست سال را در زندانهای مصر گذراند، تا اینکه در اواسط سال 1974 میلادی آزاد شد. و به عنوان ریاست گروه انتخاب شد تا جانشین [[عمرالتلمسانی]] شود و این در مارس 1986 اتفاق افتاد. | ||
اخوان‌المسلمین در دوران حکومت وی وقایع برجسته‌ای را در سطح سیاسی تجربه کرد که مهمترین آنها نفوذ آن در بسیاری از سندیکاهای | اخوان‌المسلمین در دوران حکومت وی وقایع برجسته‌ای را در سطح سیاسی تجربه کرد که مهمترین آنها نفوذ آن در بسیاری از سندیکاهای حرفه‌ای، باشگاه‌های آموزش دانشگاه و سازمان‌های غیردولتی بود. | ||
در زمان ریاست او این گروه در انتخابات پارلمانی آوریل 1987 شرکت کرد، با حزب کارگر و لیبرال متحد شد، که به 36 نماینده اخوان اجازه داد برای اولین بار در تاریخ این گروه به مجلس خلق وارد شوند و منجر به رهبری موثر مخالفان شد. در سال 1990، بقیه احزاب مخالف نیز به تداوم قانون اضطراری اعتراض کردند و ضمانت‌های کافی برای صحت انتخابات در سال 1992 را خواستار شدند. این گروه برای انتخابات شورای محلی نامزد شد. | در زمان ریاست او این گروه در انتخابات پارلمانی آوریل 1987 شرکت کرد، با حزب کارگر و لیبرال متحد شد، که به 36 نماینده اخوان اجازه داد برای اولین بار در تاریخ این گروه به مجلس خلق وارد شوند و منجر به رهبری موثر مخالفان شد. در سال 1990، بقیه احزاب مخالف نیز به تداوم قانون اضطراری اعتراض کردند و ضمانت‌های کافی برای صحت انتخابات در سال 1992 را خواستار شدند. این گروه برای انتخابات شورای محلی نامزد شد. | ||