هانری کربن: تفاوت میان نسخه‌ها

== سفر به ایران ==

با پایان یافتن [[جنگ جهانی دوم]]، و به‌ دنبال سفری که او در سپتامبر ۱۹۴۵ م به [[ایران]] داشت، وزارت امور خارجه [[فرانسه]] ریاست بخش ایران‌شناسی [[مؤسسه ایران و فرانسه]] را به او واگذار کرد. شرایط فراهم شد تا وی سالی چندبار به [[ایران]] سفر کند و با سید محمد کاظم عصار، [[علامه طباطبایی]] و سید جلال‌الدین آشتیانی به بحث و گفت‌و‌گو بپردازد. از آن پس ایشان به مدت بیست سال، اول هر پاییز به ایران سفر می‌کرد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] تدریس می‌نمود. وی در پایان پاییز مجدداً به [[پاریس]] بازمی‌گشت و در دانشگاه سوربن به تدریس حکمت و عرفان اسلامی ایران مشغول می‌شد.

== نظر وی دربارۀ قرآن ==

وی دربارۀ [[قرآن]] می‌گوید: «اگر قرآن و اندیشه‌های [[حضرت محمد (ص)|محمد (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] خرافی بود و از جانب [[خداوند]] نبود، هرگز جرأت نمی‏‌کرد حرفی از علم به میان آورد و بشر را به علم و تعقل و تفکر دعوت کند. هیچ اندیشه‏‌ای به اندازۀ قرآن محمد انسان را به دانش فرا نخوانده است، تا آنجا که نزدیک به نه صد و پنجاه بار در قرآن از علم و [[عقل]] و فکر سخن رفته است».