احمد بن حسین بن احمد بن عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''احمد بن حسین بن احمد بن عمران'''، [[محدث]] [[شیعی]] در نیمه دوم قرن چهارم هجری. از معاصران شیخ صدوق است و در قم و کوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. دارای کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است. | '''احمد بن حسین بن احمد بن عمران'''، [[محدث]] [[شیعی]] در نیمه دوم قرن چهارم هجری. از معاصران شیخ صدوق است و در قم و کوفه حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. دارای کتابی به نام الاختصاص است و شیخ مفید بخش عیون و محاسن این کتاب را استخراج نموده است. | ||
=معرفی اجمالی= | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن حسین بن احمد بن عمران، ابوعلی. محدث شیعی در نیمه دوم قرن چهارم [[هجری]]. درباره تولد و وفات او و همچنین محل آن دو گزارشی در منابع وجود ندارد. وی از معاصران «شیخ صدوق» است پس وفات او در همین حدود میتواند بوده باشد. از شرح‌حال اندکی که از او در دست است استفاده میشود که وی در [[قم]] و [[كوفه|کوفه]] حضور داشته و از اساتید این دو شهر بهره برده است. از این‌که وی نزد اساتید قمی نظیر «احمد بن هارون فامی»، «ابن ولید قمی»(م343ق) و «ابومحمد مؤمن قمی»(م340ق) شاگردی نموده است، بر میآید که وی تحصیلات خود را در قم آغاز نموده است، زیرا وی از معاصران «صدوق»(م381ق) است و هنگام وفات استادان او در [[قم]]، دوران جوانیاش را سپری میکرده است. | |||
پس از آن به [[کوفه]] آمد و در درس «ابوالعباس احمد بن محمد بن قاسم کوفی» جلوس نمود و به استماع حدیث پرداخت. از شاگردان او کسی در منابع معرفی نشده است. «شیخ مفید»(م413ق) نخستین کسی است که نام او را زنده نگه داشته و محتمل است نزد او شاگردی نیز کرده باشد. وی دارای کتابی به نام «الاختصاص» است و شیخ مفید بخش «عیون و محاسن» این کتاب را استخراج نموده است. در این بخش احادیثی است که وی از اساتید خود نقل کرده و بدین‌وسیله برخی از استادان او روشن گشته است. از دیگر اساتید او افزون بر آنچه گفته شد «حسن بن براء»، «[[احمد بن علی بن حسین بن رنجویه]]» و «ابوعبدالله حسین بن احمد علوی» هستند. تنها اثر تألیفی او همین «کتاب الاختصاص» است که شیخ مفید بخشی از این کتاب را به ضمیمه کتابهایی از نویسندگان دیگر نظیر «محن امیرالمؤمنین»، «فضائل امیرالمؤمنین» و «صفه الجنه و النار» در آمیخته و نام آن را «اختصار الاختصاص» گذاشته است. | |||
=استادان= | =استادان= | ||