۸۶٬۲۵۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رود دجله' به 'رود دجله') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==دلیل نامگذاری== | ==دلیل نامگذاری== | ||
از آن جايی كه در این دیار، پیکر پاک امام کاظم و نوه اش امام جواد علیهما السلام مدفون می باشند،آن جا به نام اين دو امام و با غلبه دادن نام كاظم، به «كاظمين» مشهور شده است.در برخی از کتاب ها آورده اند که دلیل اصلی نام گذاری این شهر به نام کاظمین، وجود مرقد مطهر امام کاظم و نیز نوه اش امام جواد علیهما السلام می باشد.<ref>با استفاده از کتاب اماکن زیارتی و سیاحتی | از آن جايی كه در این دیار، پیکر پاک امام کاظم و نوه اش امام جواد علیهما السلام مدفون می باشند،آن جا به نام اين دو امام و با غلبه دادن نام كاظم، به «كاظمين» مشهور شده است.در برخی از کتاب ها آورده اند که دلیل اصلی نام گذاری این شهر به نام کاظمین، وجود مرقد مطهر امام کاظم و نیز نوه اش امام جواد علیهما السلام می باشد.<ref>با استفاده از کتاب اماکن زیارتی و سیاحتی عراق ، محمدرضا قمی، ص ۵۵.</ref> | ||
==جغرافیای طبیعی کاظمین== | ==جغرافیای طبیعی کاظمین== | ||
کاظمین در قسمت غرب رود دجله و در مجاورت | کاظمین در قسمت غرب رود دجله و در مجاورت بغداد قرار دارد و امروزه به دلیل توسعه شهری، به بغداد متصل شده است.این شهر دارای آب و هوای نسبتا معتدل است و بارندگی در آن، بیشتر به رگبارهای بهاری شباهت دارد.<ref>الجغرافیه الاجتماعیه لمدینه الکاظمیه الکبری، ص۱۹.</ref>وجود برخی از جاذبه های منطقه موجب شد تا در عصر [[عباسیان]]، بغداد و مناطق حاصل خیز اطراف آن به عنوان پایتخت و تفریح گاه [[حاکمان عباسی]] قرار گیرد.<ref>تاریخ کاظمین و بغداد، ص۱۱۵ – ۱۲۰.</ref> فاصله کاظمین تا بغداد 8 کیلومتر، تا سامراء حدود 110 کیلومتر، تا [[نجف اشرف]] تقریبا 165 کیلومتر و تا [[کربلا]] حدودا 102 کیلومتر است. | ||
==گذری بر تاریخ کاظمین== | ==گذری بر تاریخ کاظمین== | ||
در آثار باستانی باقی مانده از دوره‌های مختلف تاریخ، چون [[کلدانی‌ها]]، [[بابلی‌ها]]، [[آشوری‌ها]] و ایرانی‌ها، نامی از منطقه ای به نام کاظمیه به چشم نمی خورد مگر اسمی به نام | در آثار باستانی باقی مانده از دوره‌های مختلف تاریخ، چون [[کلدانی‌ها]]، [[بابلی‌ها]]، [[آشوری‌ها]] و ایرانی‌ها، نامی از منطقه ای به نام کاظمیه به چشم نمی خورد مگر اسمی به نام قطریل که شباهت به نام های یونانی دارد. <ref>جعفر الخلیلی، مؤسوعه العتبات المقدسه، قسم الکاظمین، ج 1 ص 10</ref> این نام در اواخر قرن چهارم قبل از میلاد یعنی پس از درگذشت [[اسکندر مقدونی]] و به قدرت رسیدن حکومت سلوکی‌ها در منطقه، شایع بوده است. | ||
برخی از مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که سکه‌های قدیمی فراوانی در کنار سکه‌های دوران اسلامی در این منطقه یافت شده است، در سال ۶۴۷ هـ.ق [[المستعصم بالله]] دستور بازسازی مرقد کاظمین را داد و هنگامی که کارگران مشغول کندن زمین بودند به کوزه‌ای برخوردند که در آن تعدادی سکه یونانی و سکه‌های اسلامی قرار داشت، هنگامی که این سکه‌ها را به المستعصم نشان دادند، دستور داد آن‌ها را خرج بازسازی حرم مطهر کنند و مردم این سکه‌ها را به قیمت‌های گزاف خریدند و مبلغ آن را که چندین برابر شده بود خرج بازسازی کردند. <ref>الحوادث الجامعه، فی اخبار سنه.</ref> در دوره ساسانی نیز به این منطقه «طسوج قطربل» می‌گفتند که به معنی روستای قطربل بود و این منطقه توسط شاخه‌ای از رودخانه دجله که به «دجیل» معروف بود آبیاری می‌شد. | برخی از مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که سکه‌های قدیمی فراوانی در کنار سکه‌های دوران اسلامی در این منطقه یافت شده است، در سال ۶۴۷ هـ.ق [[المستعصم بالله]] دستور بازسازی مرقد کاظمین را داد و هنگامی که کارگران مشغول کندن زمین بودند به کوزه‌ای برخوردند که در آن تعدادی سکه یونانی و سکه‌های اسلامی قرار داشت، هنگامی که این سکه‌ها را به المستعصم نشان دادند، دستور داد آن‌ها را خرج بازسازی حرم مطهر کنند و مردم این سکه‌ها را به قیمت‌های گزاف خریدند و مبلغ آن را که چندین برابر شده بود خرج بازسازی کردند. <ref>الحوادث الجامعه، فی اخبار سنه.</ref> در دوره ساسانی نیز به این منطقه «طسوج قطربل» می‌گفتند که به معنی روستای قطربل بود و این منطقه توسط شاخه‌ای از رودخانه دجله که به «دجیل» معروف بود آبیاری می‌شد. | ||
در سال ۱۴۵ هـ.ق [[منصور عباسی]] شروع به ساختن بغداد کرد و بنابر روایت خطیب بغدادی در سال ۱۴۶ هـ.ق باروی شهر را ساخت و در سال ۱۴۹ هـ.ق خندقی برای آن کند و بدین گونه شهر تقریباً کامل شد. پس از ساختن شهر منصور عباسی دستور داد تا قبرستانی در شمال شهر برای خود و خانواده‌اش بسازند و این قبرستان بعدها به نام قبرستان [[قریش]] و یا [[قبرستان بنی هاشم]] معروف شد و | در سال ۱۴۵ هـ.ق [[منصور عباسی]] شروع به ساختن بغداد کرد و بنابر روایت خطیب بغدادی در سال ۱۴۶ هـ.ق باروی شهر را ساخت و در سال ۱۴۹ هـ.ق خندقی برای آن کند و بدین گونه شهر تقریباً کامل شد. پس از ساختن شهر منصور عباسی دستور داد تا قبرستانی در شمال شهر برای خود و خانواده‌اش بسازند و این قبرستان بعدها به نام قبرستان [[قریش]] و یا [[قبرستان بنی هاشم]] معروف شد و شیخ مفید روایت می‌کند که این مقبره مخصوص [[بنی‌هاشم]] و اشراف بود. اولین کسی که در این قبرستان، در سال ۱۵۰ هـ.ق، به خاک سپرده شد جعفر پسر ابوجعفر منصور عباسی بود و پس از آن دفن کردن مردگان در این قبرستان شایع و متداول گردید.<ref> خطیب بغدادی ، تاریخ بغداد ، ج ۱، ص ۱۲۶.</ref> | ||
در ۲۵ رجب ۱۸۳ هـ.ق | در ۲۵ رجب ۱۸۳ هـ.ق امام موسی بن جعفر علیه السلام به دستور [[هارون الرشید]] و به دست [[سندی بن شاهک]] مسموم شد و جسد مطهر آن حضرت به قبرستان قریش برده شد و در آن به خاک سپرده شد که مرقد شریف وی هم چنان در آن‌جا می‌باشد. برخی از مورخین معتقدند که آن حضرت در جایی به خاک سپرده شد که قبلاً آن را خریداری کرده بود. پس از دفن آن حضرت، مرقد ایشان به نام مشهد باب التبن معروف شد، زیرا که نزدیک دروازه شرقی شهر باب التبن» قرار داشت و در کنار مرقد آن حضرت نیز مسجدی قرار داشت که به «باب التبن» معروف بود. <ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ماده ب.</ref> | ||
در آخر ماه ذی القعده ۲۲۰ هـ.ق نیز | در آخر ماه ذی القعده ۲۲۰ هـ.ق نیز امام جواد علیه السلام به شهادت رسید و در کنار قبر جدش امام کاظم علیه السلام به خاک سپرده شد.<ref> ابن اثیر ، الکامل قی التاریخ، ج ۶، ص ۳۲۱.</ref> پس از شهادت دو امام مذکور، شیعیان به تدریج در کنار این دو قبر مطهر ساکن شدند تا بتوانند از آن‌ها حمایت کرده و از زائران آن‌ها پذیرائی کنند و در حقیقت این امر باعث شد که هسته اولیه شهر کاظمین تشکیل شود، به ویژه که این زمین به علت نزدیکی به رودخانه دجله، مرغوبیت خاک و نزدیکی‌اش به روستاها و مزارع و نخلستان‌های بزرگ، مکانی مناسب برای سکونت به شمار می‌رفت. | ||
از منابع تاریخی دوران عباسی درمی‌یابیم که این منطقه به سرعت رشد نموده و به عنوان بخشی از بغداد و محله‌ای از محله‌های آن درآمد و جایگاه جغرافیایی آن در دوران عباسی‌ها بین منطقه حربیه و مقبره [[ابن حنبل]] و حریم طاهری بود. در سال ۳۳۴ هـ.ق | از منابع تاریخی دوران عباسی درمی‌یابیم که این منطقه به سرعت رشد نموده و به عنوان بخشی از بغداد و محله‌ای از محله‌های آن درآمد و جایگاه جغرافیایی آن در دوران عباسی‌ها بین منطقه حربیه و مقبره [[ابن حنبل]] و حریم طاهری بود. در سال ۳۳۴ هـ.ق معزالدوله بویه بغداد را فتح کرد و از جمله کارهای عمرانی وی در بغداد اهتمام به مرقد امامان مذکور و ساختن مرقد و بارگاهی زیبا برای آنان بود. وی همچنین تعدادی از سربازان دلیر خود را برای خدمت به مردم و برقراری امنیت در این منطقه مستقر کرد و با توجه به برقراری امنیت در دوران [[آل بویه]] و نزدیکی مقابر قریش به بغداد بسیاری از شیعیان بغداد در روزهای معینی از سال نظیر [[عاشورا]] و یا [[عید غدیر]] به زیارت این منطقه می‌رفتند. | ||
در سال ۳۵۳ هـ.ق در روز عاشورا عزای عمومی اعلام شد و مردم به نوحه و زاری پرداختند و در عصر همان روز درگیری بسیار شدیدی بین شیعیان و سنیان در منطقه قطیعه ام‌جعفر و در مسیر راه کاظمین روی داد و تعداد زیادی زخمی شدند و غارت‌های فراوانی صورت گرفت. | در سال ۳۵۳ هـ.ق در روز عاشورا عزای عمومی اعلام شد و مردم به نوحه و زاری پرداختند و در عصر همان روز درگیری بسیار شدیدی بین شیعیان و سنیان در منطقه قطیعه ام‌جعفر و در مسیر راه کاظمین روی داد و تعداد زیادی زخمی شدند و غارت‌های فراوانی صورت گرفت. | ||
در سال ۳۵۴ هـ.ق برای اولین بار عید غدیر در بغداد جشن اعلام گردید و مردم شادی‌کنان با صدای بوق و کرنا و دسته دسته به زیارت حرم مطهر کاظمین رفتند. سال ۴۴۹ هـ.ق خانه شیخ طوسی در محله کرخ بغداد توسط گروهی از اوباش غارت شد و شیخ طوسی در اثر این کار به شهر نجف هجرت کرد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۹، ص ۴۳۹.</ref>در طی سال‌های متعدد شهر کاظمین بارها دچار سیل گردید. از همه شدیدتر سیل سال ۶۱۴ هـ.ق بود که باعث ویرانی بخشی از حرم مطهر و ویرانی شدید شهر کاظمین شد به طوری که خلیفه ناصرالدین الله دستور تعمیر خرابی‌ها را صادر کرد و دستور داد باروئی گرداگرد شهر کاظمین بسازند.در دوران خلافت عباسی شهر کاظمین به عنوان محله‌ای تقریباً مستقل از بغداد و پرجمعیت با باروئی مستقل بود که علاوه بر نقیب علوی‌ها، نقیب دیگری بر امور مرقد و شهر نظارت می‌نمود.در ماه محرم سال ۶۵۶ هـ.ق (۱۲۵۸م) لشکریان [[مغول]] به رهبری [[هلاکو]] شهر بغداد را محاصره کردند، این شهر پس از چند روز محاصره عاقبت در روز هیجدهم محرم سقوط کرد و مغول‌ها خرابی فراوانی به شهر وارد ساخته و تعداد زیادی از اهالی شهر را به قتل رساندند.ابتدا قرار بود که عتبات مقدس شیعه از غارت مغول‌ها در امان باشد اما واقعیت این بود که حرم مطهر کاظمین تنها حرم شیعه بود که مورد غارت و چپاول قرار گرفت و به آتش کشیده شد و لشکریان وحشی مغول غنائم فراوانی را از حرم مطهر غارت کردند، طلا و نقره و سنگ‌های گرانبهای به غارت رفته به حدی بود که سربازان آن را بر روی زین اسب‌های خود می‌آویختند. | در سال ۳۵۴ هـ.ق برای اولین بار عید غدیر در بغداد جشن اعلام گردید و مردم شادی‌کنان با صدای بوق و کرنا و دسته دسته به زیارت حرم مطهر کاظمین رفتند. سال ۴۴۹ هـ.ق خانه شیخ طوسی در محله کرخ بغداد توسط گروهی از اوباش غارت شد و شیخ طوسی در اثر این کار به شهر نجف هجرت کرد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج ۹، ص ۴۳۹.</ref>در طی سال‌های متعدد شهر کاظمین بارها دچار سیل گردید. از همه شدیدتر سیل سال ۶۱۴ هـ.ق بود که باعث ویرانی بخشی از حرم مطهر و ویرانی شدید شهر کاظمین شد به طوری که خلیفه ناصرالدین الله دستور تعمیر خرابی‌ها را صادر کرد و دستور داد باروئی گرداگرد شهر کاظمین بسازند.در دوران خلافت عباسی شهر کاظمین به عنوان محله‌ای تقریباً مستقل از بغداد و پرجمعیت با باروئی مستقل بود که علاوه بر نقیب علوی‌ها، نقیب دیگری بر امور مرقد و شهر نظارت می‌نمود.در ماه محرم سال ۶۵۶ هـ.ق (۱۲۵۸م) لشکریان [[مغول]] به رهبری [[هلاکو]] شهر بغداد را محاصره کردند، این شهر پس از چند روز محاصره عاقبت در روز هیجدهم محرم سقوط کرد و مغول‌ها خرابی فراوانی به شهر وارد ساخته و تعداد زیادی از اهالی شهر را به قتل رساندند.ابتدا قرار بود که عتبات مقدس شیعه از غارت مغول‌ها در امان باشد اما واقعیت این بود که حرم مطهر کاظمین تنها حرم شیعه بود که مورد غارت و چپاول قرار گرفت و به آتش کشیده شد و لشکریان وحشی مغول غنائم فراوانی را از حرم مطهر غارت کردند، طلا و نقره و سنگ‌های گرانبهای به غارت رفته به حدی بود که سربازان آن را بر روی زین اسب‌های خود می‌آویختند. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
آرامگاه [[جعفر بن محمد بن قولویه]]؛ از بزرگان و فقها و محدثین امامیه است. وی در سال ۳۶۸ هـ.ق درگذشت و آرامگاهش در مشرق رواق جنوبی به همراه قبر شیخ مفید است.ضریح منسوب به شریف رضی در جوار حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام | آرامگاه [[جعفر بن محمد بن قولویه]]؛ از بزرگان و فقها و محدثین امامیه است. وی در سال ۳۶۸ هـ.ق درگذشت و آرامگاهش در مشرق رواق جنوبی به همراه قبر شیخ مفید است.ضریح منسوب به شریف رضی در جوار حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام | ||
آرامگاه [[سید مرتضی]] و [[سید رضی]]، این دو برادر از اعیان و مشاهیر و بزرگان امامیه در قرن پنجم هجری به شمار می‌آیند. قبر این دو تن در دو ساختمان جداگانه بیرون صحن مطهر و در نزدیکی یکدیگر در جنوب شرقی دیوار صحن قرار دارد. | آرامگاه [[سید مرتضی]] و [[سید رضی]]، این دو برادر از اعیان و مشاهیر و بزرگان امامیه در قرن پنجم هجری به شمار می‌آیند. قبر این دو تن در دو ساختمان جداگانه بیرون صحن مطهر و در نزدیکی یکدیگر در جنوب شرقی دیوار صحن قرار دارد. | ||
آرامگاه | آرامگاه خواجه نصیرالدین طوسی؛ وی از بزرگان جهان علم و دانش و از مشاهیر دانشمندان است که دوست و دشمن بر جلالت قدر و عظمت مقام او اتفاق نظر دارند. او در سال ۶۷۲ هـ.ق درگذشت و در گور یکی از خلفای بنی العباس که در جوار حرم مطهر کنده و آماده شده بود مدفون گردید. بر روی قبر او ضریحی فولادی و کهن قرار دارد. | ||
آرامگاه جمع کثیری از وزرا، فقها و اعیان، که برخی از مشاهیر آنان عبارتند از: موسی بن ابراهیم بن موسی بن جعفر علیه السلام (وی یمن را در دوران مأمون تسخیر نمود و مردم را به امامت حضرت امام رضا علیه السلام دعوت کرد.) معزّالدوله آل بویه، جلال الدوله آل بویه، وزیر مهلبی، عمید الجیوش، فخرالدوله دیلمی، مشرف الدوله دیلمی، ابن حمدون، ضیاءالدین ابن الأثیر، ابن الناقد، ابن العلقمی، فرهاد میرزا، آیت الله سید حسن صدر و گروهی دیگر از این خانواده، سید هبة الدین شهرستانی و... | آرامگاه جمع کثیری از وزرا، فقها و اعیان، که برخی از مشاهیر آنان عبارتند از: موسی بن ابراهیم بن موسی بن جعفر علیه السلام (وی یمن را در دوران مأمون تسخیر نمود و مردم را به امامت حضرت امام رضا علیه السلام دعوت کرد.) معزّالدوله آل بویه، جلال الدوله آل بویه، وزیر مهلبی، عمید الجیوش، فخرالدوله دیلمی، مشرف الدوله دیلمی، ابن حمدون، ضیاءالدین ابن الأثیر، ابن الناقد، ابن العلقمی، فرهاد میرزا، آیت الله سید حسن صدر و گروهی دیگر از این خانواده، سید هبة الدین شهرستانی و... | ||
قبر ابویوسف قاضی، وی در سال ۱۶۶ هـ.ق به منصب قضاوت در بغداد پایتخت خلافت بنی العباس برگزیده شد و نخستین کس در اسلام است که به عنوان قاضی القضات شهرت یافت. قبر او در جنوب شرقی صحن مطهر، درون یکی از حجره‌ها می‌باشد.مسجد و مقبره ابویوسف در کنار باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام (ضلع شرقی)[[مسجد براثا]]؛ از مساجد کهن و مبارک شیعه است که در میانه راه کاظمین ـ بغداد در محله‌ای به همین نام واقع است. بنابر روایات تاریخی امیرالمومنین علیه السلام هنگام بازگشت از جنگ با [[خوارج]] در [[نهروان]]، در این مکان نماز خوانده است. شیعیان از دیرباز در این مسجد تجمع نموده و به عبادت می‌پرداخته‌اند.مسجد المنطقه؛ که در محله‌ای به همین نام واقع شده و به نام [[مسجدالعتیقه]] هم شهرت دارد. بنا به گفته روایات، امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از سفرهای خود در این مسجد [[نماز]] گزارده است.<ref>اماکن زیارتی و سیاحتی عراق، محمدرضا قمی، ص ۵۶.</ref> | قبر ابویوسف قاضی، وی در سال ۱۶۶ هـ.ق به منصب قضاوت در بغداد پایتخت خلافت بنی العباس برگزیده شد و نخستین کس در اسلام است که به عنوان قاضی القضات شهرت یافت. قبر او در جنوب شرقی صحن مطهر، درون یکی از حجره‌ها می‌باشد.مسجد و مقبره ابویوسف در کنار باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام (ضلع شرقی)[[مسجد براثا]]؛ از مساجد کهن و مبارک شیعه است که در میانه راه کاظمین ـ بغداد در محله‌ای به همین نام واقع است. بنابر روایات تاریخی امیرالمومنین علیه السلام هنگام بازگشت از جنگ با [[خوارج]] در [[نهروان]]، در این مکان نماز خوانده است. شیعیان از دیرباز در این مسجد تجمع نموده و به عبادت می‌پرداخته‌اند.مسجد المنطقه؛ که در محله‌ای به همین نام واقع شده و به نام [[مسجدالعتیقه]] هم شهرت دارد. بنا به گفته روایات، امیرالمؤمنین علیه السلام در یکی از سفرهای خود در این مسجد [[نماز]] گزارده است.<ref>اماکن زیارتی و سیاحتی عراق، محمدرضا قمی، ص ۵۶.</ref> | ||