علی بن الحسین (زین العابدین): تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی بن الحسین (ع)''' (۹۵-۳۸ ق) مشهور به «امام سجاد» و «امام زین‌العابدین»، فرزند [[امام حسین(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام حسین(ع)</ref> و چهارمین [[امام]] [[شیعیان]] می باشند. آن حضرت در [[محرم]] سال ۶۱ هجری قمری در جریان قیام امام حسین (ع) ، در سرزمین [[کربلا]] حضور داشت اما به علت بیماری نتوانستند در پیکار شرکت کنند. پس از آن فاجعه دردناک، [[امامت]] به ایشان منتقل شد و آن حضرت به مدت ۳۴ سال پیشوای شیعیان بود. ایشان در محرم سال ۹۵ ه.ق به دست [[ولید بن عبدالملک]] به شهادت رسیدند. [[صحیفه سجادیه]]<ref>ر.ک:مقاله صحیفه سجادیه</ref> مهمترین اثری است که از امام سجاد به جا مانده است.  

امام سجاد(ع) از خاندان بسیار شریف [[نبوّت]] و امامت است. نسب وی از ناحیه پدر به [[علی بن ابی‌طالب]]<ref>ر.:مقاله امام علی (ع)</ref>، بن [[عبدالمطلب]]، بن هاشم، بن [[عبد مناف]] می‌رسد.[5] اما از طرف مادر نمی‌توان به یک اظهار نظر قطعی درباره مادر امام سجاد(ع) دست یافت؛ برخی مادر او را دختر یزدگرد می‌دانند، برخی هم تنها به این‌که مادرش کنیز امّ ولدی بود بسنده کرده‌اند. <ref> «ازدواج امام حسین (ع) و خانم شهربانو»، 7873</ref>

کنیه امام سجاد(ع)، ابوالحسن، ابوالحسین، ابومحمّد، ابولقاسم و [[ابوعبداللّه]] است. <ref>طبرسی، اعلام الوری، 1390ق، ص256</ref>

القاب وی، [[زین العابدین]]، [[سیدالساجدین]]، [[سجاد]]، ذو الثفنات، هاشمی، علوی، مدنی، قرشی، علی اکبر است. <ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، 1379ق، ج4، ص175</ref>

وجود [[مقدّس]] امام سجّاد(ع)، در تمام عمرشان آن‌چنان غرق [[مناجات]] و [[دعا]] بودند که هر کجا و هر زمان نام مقدّسش برده می‌شد، گریه و زاری، اصرار و الحاح، دعا و مناجات به ذهن شنوندگان تداعی می‌شد. عمران بن سلیم می‌گوید: هر گاه زُهری از علیّ بن الحسین مطلبی نقل می‌کرد، می‌گفت: مرا زین العابدین ‏روایت کرد. یک‌بار سفیان بن عُیَیْنه به او گفت: چرا به او زین العابدین می‌گوئی؟! پاسخ داد:  

از سعید بن مسیّب شنیدم که رسول خدا فرمود‎:‎ در [[روز قیامت]]، فریاد کننده‌ای آواز برمی‌آورد: زینت عبادت کنندگان کجا است؟(أیْنَ زَیْنُ الْعابِدینَ؟). سپس فرمود: چنان می‌بینم که فرزندم علی بن الحسین با تمام وقار و سکون در میان مردم محشر برای رسیدن به جایگاهش ‏قدم بر می‌دارد. <ref> صدوق، محمد بن على، علل الشرائع‏، ج 1،ص 230 ، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش</ref>

که به [[خواهر قرآن]]، [[زبور آل محمد(ص)]] و [[انجیل اهل‌بیت(ع)]] شهرت دارد. سند صحیفه به امام محمد باقر(ع) و زید بن علی بن الحسین می‌رسد. شرح‌های بسیاری بر این اثر ماندگار نگاشته شده است که تنها در کتاب [[الذریعة]] از حدود هفتاد شرح یاد شده است. <ref>شیخ آقا بزرگ تهرانى،‏ محمد محسن‏، الذریعة إلى ‏تصانیف ‏الشیعة، ج ‏13، ص 345 – 359، قم، اسماعیلیان‏، 1408ق</ref>

سرانجام امام چهارم شیعیان در روز شنبه هجدهم، یا نوزدهم محرم سال 94[38] یا 95[39] هـ. ق در سن 54، یا 56 و یا 57 سالگی از دنیا رفت و در [[قبرستان بقیع]] در کنار مرقد مطهر حضرت [[امام حسن مجتبی(ع)]]<ref>ر.ک:مقاله امام حسن مجتبی(ع)</ref>، عموی بزرگوارش به خاک سپرده شد. <ref> طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص 192، قم، بعثت، چاپ اول، 1413ق؛ مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4 ، ص 176</ref>

[[مورخان]] چگونگی وفات ایشان را با تعابیر مختلف گزارش کرده‌اند. برخی به صراحت اعلام کرده‌اند که ایشان به شهادت رسیده است و به عنوان نمونه از امام باقر(ع) نقل می‌کنند که پدر بزرگوارشان به دستور ولید مسموم شد. <ref> مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج 4 ، ص 176</ref>