تقوا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تقوا''' به عنوان مهم ترین فضیلت | '''تقوا''' به عنوان مهم ترین فضیلت [[دین]]ی و انسانی در بسیاری از کتاب های اخلاقی و اجتماعی، مورد بحث و تحلیل قرار گرفته و ابعاد مختلف آن از سوی بزرگان بررسی و تبیین شده است. آن چه مهم می نماید، شناخت این فضیلت انسانی و دینی نیست، بلکه ایجاد آن و بهره گیری از آثار و پیامدهای مثبت دنیوی و اخروی آن است. | ||
=تقوا چیست؟= | =تقوا چیست؟= | ||
تقوا به معنای حفظ کردن خویشتن از چیزی است که انسان از آن می‌ترسد. این واژه از ریشه «وقی» گرفته شده و به معنای حافظ و سپر است. تقوا در اصطلاح شرعی به معنای نگهداری نفس از چیزی است که موجب گناه می‌شود و گرفتار خشم و غضب الهی می‌گردد. برای دستیابی به مقام تقوا و رهایی از خشم الهی چیزی جز حرکت در راه مستقیم نیست که این راه دربردارنده همه آن چیزی است که ما از آن به دین یاد می‌کنیم. از این رو می‌توان تقوا را در اصطلاح و فرهنگ | تقوا به معنای حفظ کردن خویشتن از چیزی است که [[انسان]] از آن می‌ترسد. این واژه از ریشه «وقی» گرفته شده و به معنای حافظ و سپر است. تقوا در اصطلاح شرعی به معنای نگهداری نفس از چیزی است که موجب [[گناه]] می‌شود و گرفتار خشم و غضب الهی می‌گردد. برای دستیابی به مقام تقوا و رهایی از خشم الهی چیزی جز حرکت در راه مستقیم نیست که این راه دربردارنده همه آن چیزی است که ما از آن به دین یاد می‌کنیم. از این رو می‌توان تقوا را در اصطلاح و فرهنگ [[قرآن]]ی عمل به دین معنا کرد یا پا را فراتر نهاد و تقوا را به معنای دینداری در حوزه [[ایمان]] و عمل دانست. | ||
=آثار و کارکردهای اجتماعی تقوا= | =آثار و کارکردهای اجتماعی تقوا= | ||
اگر تقوا را همان دینداری معنا کنیم، می‌توان همان آثار و کارکردهایی را که برای دینداری در همه حوزه‌ها برشمرده می‌شود، برای تقوا نیز بیان کرد. از این رو می‌بینیم که در کتاب وزین «فرهنگ قرآن» نوشته آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و برخی از محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، بیش از 119 اثر و کارکرد برای تقوا برشمرده شده که همان کارکردها و آثار دین در همه حوزه‌های پیش گفته است. این‌گونه تعامل با موضوع تقوا، خود بیانگر اموری چند از قبیل ارزش و اهمیت تقوا و نیز معنای عام و فراگیر تقواست که می‌توان آن را مترادف دینداری دانست. در اینجا تنها به کارکردهایی اشاره می‌شود که تقوا در حوزه عمل اجتماعی و هنجاری به جا می‌گذارد و آثار آن به طور مستقیم خود را نشان می‌دهد. | اگر تقوا را همان دینداری معنا کنیم، می‌توان همان آثار و کارکردهایی را که برای دینداری در همه حوزه‌ها برشمرده می‌شود، برای تقوا نیز بیان کرد. از این رو می‌بینیم که در کتاب وزین «فرهنگ قرآن» نوشته آیت‌الله [[هاشمی رفسنجانی]] و برخی از محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، بیش از 119 اثر و کارکرد برای تقوا برشمرده شده که همان کارکردها و آثار دین در همه حوزه‌های پیش گفته است. این‌گونه تعامل با موضوع تقوا، خود بیانگر اموری چند از قبیل ارزش و اهمیت تقوا و نیز معنای عام و فراگیر تقواست که می‌توان آن را مترادف دینداری دانست. در اینجا تنها به کارکردهایی اشاره می‌شود که تقوا در حوزه عمل اجتماعی و هنجاری به جا می‌گذارد و آثار آن به طور مستقیم خود را نشان می‌دهد. | ||
=اتحاد، محصول تقوا= | =اتحاد، محصول تقوا= | ||
از جمله کارکردهایی که قرآن برای تقوا برمی‌شمرد، اتحاد و وحدت در میان مسلمانان است؛ زیرا تقوا زمینه‌ساز تمسک به حبل‌الله و نیل به وحدت و اتحاد اجتماعی جامعه اسلامی و امت قرآنی است. | از جمله کارکردهایی که قرآن برای تقوا برمی‌شمرد، [[اتحاد]] و [[وحدت]] در میان [[مسلمانان]] است؛ زیرا تقوا زمینه‌ساز تمسک به حبل‌الله و نیل به وحدت و اتحاد اجتماعی جامعه اسلامی و امت قرآنی است. | ||
خداوند در آیه‌های 102 و 103 سوره آل‌عمران درباره کارکرد تقوا در این حوزه می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنو اتقوالله حق تقاته... و اعتصموا بحبل‌الله جمیعاً و لاتفرقوا؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی را به نحو احسن و کمال آن بجا آورید... و همگی به ریسمان الهی تمسک جویید و متفرق نشوید.» | خداوند در آیه‌های 102 و 103 سوره آل‌عمران درباره کارکرد تقوا در این حوزه می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنو اتقوالله حق تقاته... و اعتصموا بحبل‌الله جمیعاً و لاتفرقوا؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای الهی را به نحو احسن و کمال آن بجا آورید... و همگی به ریسمان الهی تمسک جویید و متفرق نشوید.» | ||
در حقیقت، تقوای الهی در حالت کمال آن تمسک به ریسمان الهی است که در روایات از آن به قرآن و عترت و سنت یاد شده است. بنا بر تفسیر یاد شده از حبل الهی، مسلمان متقی باید به حبل الهی تمسک جوید که همان دین است. از این رو گفته می‌شود، تقوا باید در چارچوب دین (قرآن، سنت و عترت) عمل و حرکت کند و از آنجایی که وحدت نیز چیزی جز یگانگی در بینش و نگرش و روش نیست، به خودی خود اتحاد پدیدار می‌شود و اختلافات به کنار می‌رود. | در حقیقت، تقوای الهی در حالت کمال آن تمسک به ریسمان الهی است که در [[روایات]] از آن به قرآن و عترت و [[سنت]] یاد شده است. بنا بر تفسیر یاد شده از حبل الهی، مسلمان متقی باید به حبل الهی تمسک جوید که همان دین است. از این رو گفته می‌شود، تقوا باید در چارچوب دین (قرآن، سنت و عترت) عمل و حرکت کند و از آنجایی که وحدت نیز چیزی جز یگانگی در بینش و نگرش و روش نیست، به خودی خود اتحاد پدیدار می‌شود و اختلافات به کنار می‌رود. | ||
جامعه‌ای که بر پایه تقوا استوار است، به وحدت و اتحاد دست می‌یابد و از آثار آن برخوردار می‌شود. از این رو خداوند می‌فرماید: «و انّ هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون* فتقطعوا امرهم بینهم زُبُرا کل حزب بما لدیهم فرحون؛ این امت اسلام، امت واحد و هم هدفی است و من پروردگار شمایم، پس از من تقوا گیرید ولی مردم، دین و کتابی را که به وسیله پیامبران به آنان عرضه شده بود، قطعه قطعه کرده و هر یک بخشی را گرفتند و به همان شادمان شدند.»<ref>مؤمنون/ 52 و53</ref> | جامعه‌ای که بر پایه تقوا استوار است، به وحدت و اتحاد دست می‌یابد و از آثار آن برخوردار می‌شود. از این رو خداوند می‌فرماید: «و انّ هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون* فتقطعوا امرهم بینهم زُبُرا کل حزب بما لدیهم فرحون؛ این امت اسلام، امت واحد و هم هدفی است و من پروردگار شمایم، پس از من تقوا گیرید ولی مردم، دین و کتابی را که به وسیله پیامبران به آنان عرضه شده بود، قطعه قطعه کرده و هر یک بخشی را گرفتند و به همان شادمان شدند.»<ref>مؤمنون/ 52 و53</ref> | ||