عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عَرَفَه، نام روز ۹ ذی‌الحجه است. این روز از روزهای پرفضیلت سال می باشد که روایات بسیاری آن‌را به عنوان روزی ویژه برای بخشایش گناهان و استجابت دعا معرفی کرده‌اند. روز عرفه، یک روز پیش از عید قربان است. در منابع روایی اعمالی برای آن برشمرده‌اند که بافضیلت‌ترین آنها دعا و استغفار است. زیارت امام حسین(ع) و خواندن دعای عرفه نیز در این روز بسیار سفارش شده است. بنابر فقه شیعه، حج‌گزاران باید از ظهر تا غروب شرعی این روز را در عرفات وقوف کنند. | عَرَفَه، نام روز ۹ ذی‌الحجه است. این روز از روزهای پرفضیلت سال می باشد که روایات بسیاری آن‌را به عنوان روزی ویژه برای بخشایش گناهان و استجابت دعا معرفی کرده‌اند. روز عرفه، یک روز پیش از عید قربان است. در منابع روایی اعمالی برای آن برشمرده‌اند که بافضیلت‌ترین آنها دعا و استغفار است. زیارت امام حسین(ع) و خواندن دعای عرفه نیز در این روز بسیار سفارش شده است. بنابر فقه شیعه، حج‌گزاران باید از ظهر تا غروب شرعی این روز را در عرفات وقوف کنند. | ||
فضیلت اعمال روز عرفه | =فضیلت اعمال روز عرفه= | ||
امام صادق علیه السلام می‌فرماید: هر كس در این روز قبل از رفتن به مراسم دعای روز عرفه در زیر آسمان دو ركعت نماز بخواند و در پیشگاه خداوند متعال به تمام گناهان و خطاهای خود اعتراف كند و حقیقتاً از درگاه پروردگار پوزش طلبد، خداوند متعال آن‌چه كه به اهل عرفات مقدر نموده او را نیز عطا می‌كند و تمام گناهان او را می‌آمرزد. | امام صادق علیه السلام می‌فرماید: هر كس در این روز قبل از رفتن به مراسم دعای روز عرفه در زیر آسمان دو ركعت نماز بخواند و در پیشگاه خداوند متعال به تمام گناهان و خطاهای خود اعتراف كند و حقیقتاً از درگاه پروردگار پوزش طلبد، خداوند متعال آن‌چه كه به اهل عرفات مقدر نموده او را نیز عطا می‌كند و تمام گناهان او را می‌آمرزد. | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
شب عرفه از لیالی متبركه و شب مناجات با قاضی‌الحاجات و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب است. كسی كه آن شب را به عبادت به سر آورد اجر و پاداش هفتاد سال عبادت را دارد. | شب عرفه از لیالی متبركه و شب مناجات با قاضی‌الحاجات و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب است. كسی كه آن شب را به عبادت به سر آورد اجر و پاداش هفتاد سال عبادت را دارد. | ||
نام عرفه از کجا آمده است؟ | =نام عرفه از کجا آمده است؟= | ||
ریشه این نامگذاری سه وجه دارد: | ریشه این نامگذاری سه وجه دارد: | ||
آنگاه كه جبرئیل (ع) مناسك حج را به حضرت ابراهیم (ع) می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت : «عرفت؟» یعنی «یاد گرفتی؟» و او پاسخ داد آری. لذا به این نام خوانده شد. | آنگاه كه جبرئیل (ع) مناسك حج را به حضرت ابراهیم (ع) می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت : «عرفت؟» یعنی «یاد گرفتی؟» و او پاسخ داد آری. لذا به این نام خوانده شد. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
بعضی دیگر هم آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند كه برای رسیدن به آن باید متحمل شد ؛ چرا كه یكی از معانی «عرف» صبر و شكیبایی و تحمل است. | بعضی دیگر هم آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند كه برای رسیدن به آن باید متحمل شد ؛ چرا كه یكی از معانی «عرف» صبر و شكیبایی و تحمل است. | ||
عرفات کجاست؟ | =عرفات کجاست؟= | ||
عرفات سرزمینی است که درآن گناه نشده و آنجا معبد تمام انبیا، اولیا، اوصیا، متقین و اصفیا بوده است. بیابانی صاف و هموار که تقریباً در ۲۴ کیلومتری (چهار فرسخی) شمال مکه و در دامنه کوهی به نام (جبل الرحمه) قرار گرفته است. | عرفات سرزمینی است که درآن گناه نشده و آنجا معبد تمام انبیا، اولیا، اوصیا، متقین و اصفیا بوده است. بیابانی صاف و هموار که تقریباً در ۲۴ کیلومتری (چهار فرسخی) شمال مکه و در دامنه کوهی به نام (جبل الرحمه) قرار گرفته است. | ||
اوج عظمت دعا از جهت زمانی در روز عرفه آن‌هم در عرفات است. حضرت علی علیه السلام فرمودند: من الذنوب لا تغفر الا بعرفات. برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمی‌شود. | اوج عظمت دعا از جهت زمانی در روز عرفه آن‌هم در عرفات است. حضرت علی علیه السلام فرمودند: من الذنوب لا تغفر الا بعرفات. برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمی‌شود. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
گناه‌كارترین فرد در عرفات كسی است كه از آنجا بازگردد در حالی كه گمان می‌برد هرگز آمرزیده نخواهد شد. | گناه‌كارترین فرد در عرفات كسی است كه از آنجا بازگردد در حالی كه گمان می‌برد هرگز آمرزیده نخواهد شد. | ||
حضرت آدم (ع) در صحرای عرفات | =حضرت آدم (ع) در صحرای عرفات= | ||
مطابق روایتی از امام صادق (ع)، وقتی جد اعلای ما حضرت آدم (ع) از باغ بهشتی به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز كوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود. جبرئیل (ع)، فرود آمد و پرسید: | مطابق روایتی از امام صادق (ع)، وقتی جد اعلای ما حضرت آدم (ع) از باغ بهشتی به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز كوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود. جبرئیل (ع)، فرود آمد و پرسید: | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
آدم (ع) تا غروب آفتاب همچنان دعا میكرد و با تضرع اشك می ریخت. وقتی كه آفتاب غروب كرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپاخاست و به دعا پرداخت… تا اینكه سرانجام بخشیده شد … | آدم (ع) تا غروب آفتاب همچنان دعا میكرد و با تضرع اشك می ریخت. وقتی كه آفتاب غروب كرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپاخاست و به دعا پرداخت… تا اینكه سرانجام بخشیده شد … | ||
امام حسین (ع) و عرفه | =امام حسین (ع) و عرفه= | ||
روز عرفه داراى دعاهاى فراوانى است؛ ولى در اين ميان، دعاى عرفه امام حسين عليه السلام داراى جايگاه ممتاز و ويژه است و در واقع، ناب ترين و عميق ترين معارف الهى و توحيدى در اين دعا، بر زبان سالار شهيدان عليه السلام جارى گشته است. | روز عرفه داراى دعاهاى فراوانى است؛ ولى در اين ميان، دعاى عرفه امام حسين عليه السلام داراى جايگاه ممتاز و ويژه است و در واقع، ناب ترين و عميق ترين معارف الهى و توحيدى در اين دعا، بر زبان سالار شهيدان عليه السلام جارى گشته است. | ||
امام حسين عليه السلام در آخرين عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهى از خاندان و فرزندان و شيعيان، با نهايت خاكسارى و خشوع از خيمه بيرون آمدند و در جانب چپ كوه ايستادند . امام (ع) چهره مبارك خود را به سوى كعبه گردانيد مانند مسكين نيازمندى كه غذا می‌طلبد، دستها را برابر صورت خود گرفت و دعايش را چنين آغاز كرد: | امام حسين عليه السلام در آخرين عرفه عمر خود، عصر روز عرفه با گروهى از خاندان و فرزندان و شيعيان، با نهايت خاكسارى و خشوع از خيمه بيرون آمدند و در جانب چپ كوه ايستادند . امام (ع) چهره مبارك خود را به سوى كعبه گردانيد مانند مسكين نيازمندى كه غذا می‌طلبد، دستها را برابر صورت خود گرفت و دعايش را چنين آغاز كرد: | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
حضرت (ع) سپس به بيان گوشه اى از نعمتهاى بى پايان خداوند كه انسان را در تمام مراحل رشد و تكامل در برگرفته، مىپردازد و مهربانى مادران و دايه ها و مواظبت و پرستارى و دل سوزى آنان را از الطاف و عنايتهاى خداوند مىشمرد؛ سپس به لزوم شكر نعمتهاى الهى اشاره مىكند و خود را از اداى يك شكر نيز عاجز و ناتوان مىبيند . | حضرت (ع) سپس به بيان گوشه اى از نعمتهاى بى پايان خداوند كه انسان را در تمام مراحل رشد و تكامل در برگرفته، مىپردازد و مهربانى مادران و دايه ها و مواظبت و پرستارى و دل سوزى آنان را از الطاف و عنايتهاى خداوند مىشمرد؛ سپس به لزوم شكر نعمتهاى الهى اشاره مىكند و خود را از اداى يك شكر نيز عاجز و ناتوان مىبيند . | ||
عرفه در سیره معصومین علیه السلام | =عرفه در سیره معصومین علیه السلام= | ||
مسروق یكی از یاران اهل بیت علیهم السلام می‌گوید: | مسروق یكی از یاران اهل بیت علیهم السلام می‌گوید: | ||
در روز عرفه به حضور امام حسین علیه السلام شرفیاب شدم در حالی كه پیش روی آن حضرت ویارانش قرآن‌ها قرار داشت و آنان روزه‌دار بودند از محضر ایشان سؤالی كردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر امام حسن علیه السلام رفتم و مشاهده كردم كه مردم بر سفره‌های آماده از طعام وارد می‌شدند و می‌خوردند و یا با خود می‌بردند. امام حسن علیه السلام مرا آشفته حال دید و فرمود: | در روز عرفه به حضور امام حسین علیه السلام شرفیاب شدم در حالی كه پیش روی آن حضرت ویارانش قرآن‌ها قرار داشت و آنان روزه‌دار بودند از محضر ایشان سؤالی كردم و پاسخ خود را دریافت نمودم و از حضورش بیرون آمدم و سپس به محضر امام حسن علیه السلام رفتم و مشاهده كردم كه مردم بر سفره‌های آماده از طعام وارد می‌شدند و می‌خوردند و یا با خود می‌بردند. امام حسن علیه السلام مرا آشفته حال دید و فرمود: | ||