ابوهریره: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۲: خط ۸۲:
=وجه تسمیه ابوهریره=
=وجه تسمیه ابوهریره=


وي با بچه گربه اي مانوس بود و بچه گربه در زبان عربي هرير گفته مي‌شود و [[پيامبر]] با مشاهده اين وضع او را ابوهريره ناميد. ابوهريره به کنيه‌اش معروف است و با آن شناخته مي‌شد و کنيه‌اش بر اسمش غالب آمده و تقريباً نام او به فراموشي سپرده شده بود. <ref> المستدرك، 3/506</ref>
وی با بچه گربه ای مانوس بود و بچه گربه در زبان عربی هریر گفته می‌شود و [[پیامبر]] با مشاهده این وضع او را ابوهریره نامید. ابوهریره به کنیه‌اش معروف است و با آن شناخته می‌شد و کنیه‌اش بر اسمش غالب آمده و تقریباً نام او به فراموشی سپرده شده بود. <ref> المستدرك، 3/506</ref>
 
=معرفی ابوهریره=
 
عُمیر بن عامر بن ذی الشری <ref>سير اعلام النبلاء، ج2، ص578؛ تهذيب الكمال، ج34، ص366
</ref> از تیره دَوْس قبیله اَزْد یمن بود. <ref>الطبقات، ابن سعد، ج5، ص196؛ جمهرة انساب العرب، ص381-382؛ البداية و النهايه، ج8، ص103</ref> شرح حال‌نگاران با توجه به اختلاف بسیار در نام او، شرح حالش را در بخش كنیه‌ها آورده‌اند. كتاب‌های رجالی و تاریخی بیش از 18 نام برای او ثبت كرده‌اند؛ از جمله: عبدالرحمن بن صخر، عبدالله بن عامر، عبدالله بن عائذ، سُكَین بن صخر و عامر بن عبدشمس. <ref>الاستيعاب، ج4، ص1768-1769؛ اسد الغابه، ج5، ص319؛ الاصابه، ج7، ص352</ref> میمونه / امیمه <ref> المعارف، ص277؛ الاصابه، ج8، ص32</ref> دختر صُفیح / صبیح بن حارث، مادر او بود.<ref> المعارف، ص227؛ سير اعلام النبلاء، ج2، ص579</ref> كه به گزارش ابوهریره با دعای پیامبر [[مسلمان]] شد. از آن‌جا كه وی به سال 58ق. در 78 سالگی درگذشت، می‌توان تولد او را حدود 20 سال پیش از هجرت دانست. <ref>الاصابه، ج7، ص362</ref>
 
وی به كنیه ابوهریره شهرت داشت. بر پایه گزارش خودش، از آن‌جا كه در جوانی گربه‌ای را نگاه می‌داشت، <ref>الطبقات، ابن سعد، ج4، ص245؛ اسد الغابه، ج5، ص320</ref> این كنیه را پدرش به او داد. <ref>تاريخ دمشق، ج67، ص298؛ البداية و النهايه، ج8، ص103</ref> برخی بر آنند كه [[رسول خدا]] این كنیه را به او داده است. <ref>الاستيعاب، ج4، ص1770؛ البداية و النهايه، ج8، ص103</ref> این سخن پذیرفتنی نیست؛ زیرا رسول خدا بر كسی لقب زشت نمی ‏نهاد، بلكه لقب‏ ها و نام‏های ناروا را تغییر می‏داد. از او با لقب «شیخ المَضِیره» نیز یاد شده؛ زیرا بر سفره مضیره (غذای مخصوص و لذیذ معاویه) حضور می‌یافت.<ref>ربيع الابرار، ج3، ص227؛ الكني و الالقاب، ج1، ص181</ref> او را فردی شوخ طبع، گندمگون، چهارشانه، دارای موی بلند، گشاده دندان، با ریش بلند خضاب شده به رنگ زرد، و دارای سبیل تراشیده وصف كرده‏اند. <ref>المعارف، ص278؛ سير اعلام النبلاء، ج2، ص586</ref>


=پانویس=
=پانویس=