تفسیر از منظر مفسران و عالمان علوم قرآنی فریقین (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

قواعد تفسیری : قاعده در لغت  بمعنای اساس و عمود بوده  و در اصطلاح  تفسیری  به اصولی اطلاق می‌گردد که بر پایه  مبانی و موازین خاصی شکل گرفته است  بگونه‌ای که بوسیله ان  اصول  و قواعد ، مسائل تفسیری و معارف قرآنی استنباط می‌گردد . بعنوان نمونه  با پذیرش  قواعدی نظیر حجیت ظواهر  قرآن ، می توان درقرآن  تدبر نموده و معارف قرآنی را از ان استخراج نمود . بدیهی است در غیر اینصورت امکان برداشت هیچ نوع معرفت قرآنی  ممکن نخواهد بود .<ref>جهت تفصیل بیشتر در معانی قاعده ، رک به: قواعد التفسیر تالیف فاکر میبدی ص 33</ref>  

مسائل قرآنی: مراد ا ز مسائل قرآنی امور جزئی  هستند که در متن قرآن مطرح گردیده و بوسیله قواعد و مناهج تفسیری می توان به ان دست یافت .  

در تمثیلی می توان عناوین چهار گانه  مذکور را بدینگونه  تبیین کرد که: مبانی بمنزله زیربنا و سنگ زیرین  ساختمان  بوده  و قواعد همانند ستونهائی  است که برروی انها قرار گرفته است . مناهج نیز بمنزله شیوه هائی است که معمار در نقشه خویش جهت بنای ساختمان عمل  می کند و مسائل نیز بمنزله اموری است که برروی ستونها  قرار می گیرد.  

با تمثیلی که ذکر  گردید می توان واژه ها ی چهارگانه: مبانی ، قواعد ، مناهج و مسائل را نسبت به تفسیر قرآن پیاده نمود.

در اصطلاح  مفسران و عالمان علوم قرآنی تعاریف مختلفی برای تفسیر  بیان شده است که می توان همه انها را  بدین  تعریف جامع بر گرداند که:  تفسیر عبارتست از تبیین  کلمات و جملاتی که نوعی ابهام در انها وجود دارد بنابر این  ، تبیین  و توضیح  معانی کلماتی که  واضح می‌باشد تفسیر نخواهد بود .