ابن حجر هیتمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'دانسته اند' به 'دانسته‌اند')
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدین' به 'شهاب‌الدین')
خط ۴۹: خط ۴۹:
=ابن حجر هیتمى که بود=
=ابن حجر هیتمى که بود=


شهاب الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن على بن حجر هیتمى سعدى انصارى (909 ـ 974 ق) یکى از علماى برجسته [[اهل سنت]] است که در منطقه غربى [[مصر]] محله ابوالهیتم متولد شد و در [[مکه]] وفات کرد. او [[شافعى]] مذهب بود و نسبت به [[ابوحنیفه]] نیز گرایش و ارادت داشت و در مناقب او کتاب نگاشته است.  
شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن على بن حجر هیتمى سعدى انصارى (909 ـ 974 ق) یکى از علماى برجسته [[اهل سنت]] است که در منطقه غربى [[مصر]] محله ابوالهیتم متولد شد و در [[مکه]] وفات کرد. او [[شافعى]] مذهب بود و نسبت به [[ابوحنیفه]] نیز گرایش و ارادت داشت و در مناقب او کتاب نگاشته است.  


ابن حجر در عناد و کینه ورزى نسبت به تاریخ و [[عقاید شیعه]] سنگ تمام گذاشته و با تالیف کتاب «الصواعق المحرقه»، اعتبار علمى خود را نیز زیر سوال برده است؛ زیرا در آن، معتبرترین احادیث در باره فضائل و حقانیت ولایت [[اهل بیت پیامبر]] را که حتى علماى بزرگ [[اهل سنت]] آنها را معتبر و صحیح دانسته‌اند ردّ کرده است! کتاب الصواعق المحرقه سایر آثار علمى وى را تحت الشعاع قرار داده و از این رو نزد علماى شیعه به دشمنى با [[اهل بیت]] [[پیامبر اسلام]] (یعنى ناصبى گری) و دشمنی با [[شیعیان]] شناخته شده است.  
ابن حجر در عناد و کینه ورزى نسبت به تاریخ و [[عقاید شیعه]] سنگ تمام گذاشته و با تالیف کتاب «الصواعق المحرقه»، اعتبار علمى خود را نیز زیر سوال برده است؛ زیرا در آن، معتبرترین احادیث در باره فضائل و حقانیت ولایت [[اهل بیت پیامبر]] را که حتى علماى بزرگ [[اهل سنت]] آنها را معتبر و صحیح دانسته‌اند ردّ کرده است! کتاب الصواعق المحرقه سایر آثار علمى وى را تحت الشعاع قرار داده و از این رو نزد علماى شیعه به دشمنى با [[اهل بیت]] [[پیامبر اسلام]] (یعنى ناصبى گری) و دشمنی با [[شیعیان]] شناخته شده است.  
خط ۵۶: خط ۵۶:


ابن حجر در کودکى پدرش را از دست داد و نزد دو استاد بزرگش شمس الدین ابن ابى الحمائل و شمس الدین شنّاوى تربیت یافت و سپس به [[الازهر]] مصر رفت و در آنجا به تحصیل علوم مختلف [[فقه]]، [[کلام]]، [[تاریخ]] و[[حدیث]] پرداخت.
ابن حجر در کودکى پدرش را از دست داد و نزد دو استاد بزرگش شمس الدین ابن ابى الحمائل و شمس الدین شنّاوى تربیت یافت و سپس به [[الازهر]] مصر رفت و در آنجا به تحصیل علوم مختلف [[فقه]]، [[کلام]]، [[تاریخ]] و[[حدیث]] پرداخت.
از مهم ترین اساتید او مى توان به شیخ الاسلام قاضى زکریا، شیخ عبدالحق سنباطى، شمس الدین سمهودى، امین الدین غمرى، شهاب الدین رملى، طبلاوى، شهاب الدین ابن صائغ، و شهاب الدین ابن نجّار حنبلى اشاره کرد.
از مهم ترین اساتید او مى توان به شیخ الاسلام قاضى زکریا، شیخ عبدالحق سنباطى، شمس الدین سمهودى، امین الدین غمرى، شهاب‌الدین رملى، طبلاوى، شهاب‌الدین ابن صائغ، و شهاب‌الدین ابن نجّار حنبلى اشاره کرد.
از میان شاگردان او نیز مى توان از برهان الدین بن الاحدب و محمد بن عمر خفاجى نام برد.
از میان شاگردان او نیز مى توان از برهان الدین بن الاحدب و محمد بن عمر خفاجى نام برد.