۸۶٬۱۷۵
ویرایش
نقش وحدت مذاهب اسلامی در انقلاب عراق (مقاله) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۴
، ۱۹ مارس ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'می دانست' به 'مى‌دانست'
جز (جایگزینی متن - 'بخش ها' به 'بخش‌ها') |
جز (جایگزینی متن - 'می دانست' به 'مى‌دانست') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
= استقبال علمای کربلا از فتوای میرزا = | = استقبال علمای کربلا از فتوای میرزا = | ||
علمای [[کربلا]] به استقبال این فتوا رفتند و اعیان شهر، نشستی برای بررسی اجرای آن برگزار کردند. در این نشست کمیته ای مشخص و مأمور اجرای مصوبات نشست شد، اما انگلیسی ها بی درنگ شش نفر را از اعضای فعال این کمیته دستگیر و به [[هند|هندوستان]] تبعید کردند (همان). آیت الله شیرازی در پیامی به تبعید این افراد اعتراض کرد. هم چنین علمای [[کاظمین]] با پیروی از فتوای آیت الله شیرازی، فتواهایی صادر کردند که تأسیس حکومت غیر اسلامی را در [[عراق]] حرام | علمای [[کربلا]] به استقبال این فتوا رفتند و اعیان شهر، نشستی برای بررسی اجرای آن برگزار کردند. در این نشست کمیته ای مشخص و مأمور اجرای مصوبات نشست شد، اما انگلیسی ها بی درنگ شش نفر را از اعضای فعال این کمیته دستگیر و به [[هند|هندوستان]] تبعید کردند (همان). آیت الله شیرازی در پیامی به تبعید این افراد اعتراض کرد. هم چنین علمای [[کاظمین]] با پیروی از فتوای آیت الله شیرازی، فتواهایی صادر کردند که تأسیس حکومت غیر اسلامی را در [[عراق]] حرام مى‌دانستند. آنان در این فتواها اعلام کردند: هر کس به ماندگاری اشغال [[انگلیس]] در عراق رأی دهد، از دین خارج می شود و خود را از جامعه طرد می کند <ref>بیل، المس (۱۹۷۱)، تاریخ العراق القریب، ترجمه جعفر خیاط، بغداد، وزارة التربیة و التعلیم ۳۸۸</ref> | ||
پذیرفتگی گسترده فتوای آیت الله شیرازی نزد مردم، در بدل شدن او به مرجع اعلی پس از درگذشت آیت الله یزدی بسیار تأثیر گذارد. درگذشت آیت الله یزدی <ref>سی‌ام آوریل ۱۹۱۹</ref>، جایگاه مرجعیت اعلای آیت الله شیرازی را تثبیت کرد.<ref>نفیسی، ۲۳۷.</ref> | پذیرفتگی گسترده فتوای آیت الله شیرازی نزد مردم، در بدل شدن او به مرجع اعلی پس از درگذشت آیت الله یزدی بسیار تأثیر گذارد. درگذشت آیت الله یزدی <ref>سی‌ام آوریل ۱۹۱۹</ref>، جایگاه مرجعیت اعلای آیت الله شیرازی را تثبیت کرد.<ref>نفیسی، ۲۳۷.</ref> | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
جنبش شیعیان عراق در این مرحله به رویدادی مصیبت بار دچار شد. آیت الله شیرازی سوم ذی الحجه ۱۳۳۸ بر اثر کهولت سن درگذشت<ref>فیاض، عبدالله (۱۹۶۳)، الثوره العراقیة الکبرى ( سنه۱۹۲۰)، بغداد، مطبعة الارشاد. 7. الکاتب، احمد (۱۹۸۱)، تجربه الثوره الاسلامیه فى العراق (۱۹۲۰ حتی ۱۹۸۰)، تهران، دار القبس الاسلامی ۲۱۰</ref> و مرجعیت اعلی به شیخ الشریعه اصفهانی، مقیم نجف منتقل شد و به دنبال آن مرکز رهبری انقلاب از کربلا به نجف رفت و یاران و مشاوران آیت الله شیرازی از این تاریخ به بعد آرام آرام تأثیر خود را در رهبری از دست دادند. ویلسون از این فرصت بهره برد و در نامه ای به شیخ الشریعه در این باره تسلیت گفت و مدعی شد همه مردم عراق خواهان استمرار حاکمیت بریتانیا بر عراقند و بهتر است که از شورش ها پایان یابند <ref>همان، ۲۱۵ - ۲۱۲</ref>. | جنبش شیعیان عراق در این مرحله به رویدادی مصیبت بار دچار شد. آیت الله شیرازی سوم ذی الحجه ۱۳۳۸ بر اثر کهولت سن درگذشت<ref>فیاض، عبدالله (۱۹۶۳)، الثوره العراقیة الکبرى ( سنه۱۹۲۰)، بغداد، مطبعة الارشاد. 7. الکاتب، احمد (۱۹۸۱)، تجربه الثوره الاسلامیه فى العراق (۱۹۲۰ حتی ۱۹۸۰)، تهران، دار القبس الاسلامی ۲۱۰</ref> و مرجعیت اعلی به شیخ الشریعه اصفهانی، مقیم نجف منتقل شد و به دنبال آن مرکز رهبری انقلاب از کربلا به نجف رفت و یاران و مشاوران آیت الله شیرازی از این تاریخ به بعد آرام آرام تأثیر خود را در رهبری از دست دادند. ویلسون از این فرصت بهره برد و در نامه ای به شیخ الشریعه در این باره تسلیت گفت و مدعی شد همه مردم عراق خواهان استمرار حاکمیت بریتانیا بر عراقند و بهتر است که از شورش ها پایان یابند <ref>همان، ۲۱۵ - ۲۱۲</ref>. | ||
بنابراین، اختلافی در صفوف انقلابیان افتاد و مشاوران شیخ الشریعه دو دسته شدند؛ کسانی مانند [[شیخ عبدالکریم جزائری]] و [[شیخ جواد جواهری]] به علت سختی اوضاع و تمام شدن امکانات مالی، پی گیری مبارزه را ممکن | بنابراین، اختلافی در صفوف انقلابیان افتاد و مشاوران شیخ الشریعه دو دسته شدند؛ کسانی مانند [[شیخ عبدالکریم جزائری]] و [[شیخ جواد جواهری]] به علت سختی اوضاع و تمام شدن امکانات مالی، پی گیری مبارزه را ممکن نمى‌دانستند و کسان دیگری مانند شیخ علی مانع و شیخ باقر شبیبی، بر مبارزه تأکید می کردند<ref>الوردی، علی (۱۴۲۵)، لمحات الاجتماعیة من تاریخ العراق الحدیث، چاپ دوم، قم، المکتبه الحیدریه ۳۳۳ - ۳۳۲</ref>. | ||
سرانجام دیدگاه گروه دوم پذیرفته شد و [[شیخ الشریعه]] در نامه خود به [[ویلسون]] به رغم رد پیشنهاد صلح، نوشت که مردم عراق برای به دست آوردن حقوق راستین خود تلاش می کنند و این قیام، اغتشاش و شورش به شمار نمی‌رود <ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۲۱۹ - ۲۱۷.</ref> شیخ الشریعه در اعلامیه ای به مردم عراق، با تسلیت گویی به آنان، خواست که مبارزه شان را برای دفاع از حقوق خود دنبال کنند. <br> | سرانجام دیدگاه گروه دوم پذیرفته شد و [[شیخ الشریعه]] در نامه خود به [[ویلسون]] به رغم رد پیشنهاد صلح، نوشت که مردم عراق برای به دست آوردن حقوق راستین خود تلاش می کنند و این قیام، اغتشاش و شورش به شمار نمی‌رود <ref>الحسنی، عبدالرزاق (۱۹۹۲)، الثوره، العراقیة الکبرى، چاپ ششم، بغداد، دار الشئون الثقافیة العامه ۲۱۹ - ۲۱۷.</ref> شیخ الشریعه در اعلامیه ای به مردم عراق، با تسلیت گویی به آنان، خواست که مبارزه شان را برای دفاع از حقوق خود دنبال کنند. <br> | ||