اصحاب کهف: تفاوت میان نسخه‌ها

افزون بر آن براساس قراین متعدد از جمله برخی [[روایات|روایات]] غار اصحاب کهف در [[عمّان]] قرار دارد که بعضی از آن‌ها را [[یاقوت|یاقوت]] در [[معجم البلدان]] آورده است. او می‌نویسد: «رقیم اسم روستایی در نزدیکی عمّان است و قصر [[یزید بین عبدالملک|یزید بین عبدالملک]] در آن قرار دارد.»

اصحاب کهف گروهی جوانمرد با [[ایمان|ایمان]] بودند که در جامعه ای [[مشرک]] و [[بت پرست]] زندگی می‌کردند. آنان با بصیرت کامل ایمان آورده بودند و [[خداوند]] متعال هم آن‌ها را هدایت فرمود و از فیض معرفت و حکمت بهره‌مند ساخت. آن‌ها دانستند که اگر در بین مردم بمانند، بت‌پرستان آن‌ها را تحت فشار می‌گذارند و نمی‌‌توانند حرف حق را بگویند و به [[شریعت|شریعت]] حق عمل کنند. از سوی دیگر، می‌خواستند موحّد بمانند و خود را از [[شرک]] حفظ کنند; بنابراین، قیام کردند و گفتند: پروردگار ما، آفریننده ی آسمان‌ها و زمین است. جز او کسی را [[عبادت]] نمی‌‌کنیم. چرا این مردم ستمکار که به جای خداوند، معبود دیگری برگزیده اند; استدلال روشنی ندارند؟ سرانجام، از آن زندگی خفت بار کناره گرفته و به غار پناه بردند.

[[خداوند]] متعال خواب را بر آن‌ها مسلط کرد و 309 سال‌ در غار ماندند. موقعیت جغرافیائی غار به گونه ای بود که، خورشید وقتی طلوع می‌کرد، شعاع آن در جهت راست غار و زمانی که غروب می‌کرد در جهت چپ قرار داشت. آن‌ها در خواب بودند; اما گویا بیدارند. خداوند آن‌ها را از پهلوی راست به پهلوی چپ حرکت می‌داد; هر کس از آن جا می‌گذشت و بر حال آن‌ها آگاهی می‌یافت، وحشت زده فرار می‌کرد.  

در نهایت و پس از گذشت سیصد و نه سال، خداوند آن‌ها را بیدار کرد تا ببینند چگونه نجات یافته اند. وقتی همه بیدار شدند، دیدند خورشید، تغییر مکان داده است. یکی از آن‌ها از دیگران پرسید: چقدر در غار ماندیم؟ بعضی گفتند: یک روز یا قسمتی از یک روز. از آن جا که خورشید تغییر مکان داده بود و آن‌ها تردید داشتند که آیا شب هم در غار مانده اند یا نه، یکی گفت: خداوند می‌داند شما چقدر این جا مانده‌اید! سپس گفت: شما گرسنه هستید، بهتر است کسی به شهر برود و غذا تهیه کند، ولی هر کس به شهر می‌رود، مواظب باشد مردم از موضوع با خبر نشوند; چون اگر بفهمند، یا شما را می‌کشند، یا به بت پرستی مجبور می‌کنند و شما رستگار نمی‌شوید. <ref>سوره کهف،آیات 9 ـ 25</ref>

در طول مدتی که آن‌ها در غار بودند خداوند قوم [[مشرک]] و حاکمان آن‌ها را منقرض کرده بود و [[خداپرستان]] غلبه یافته بودند و حکومت می‌کردند. در آن زمان مردم درباره ی [[معاد]] اختلاف داشتند و خداوند اراده کرد با بیدار کردن اصحاب کهف، نشانه‌هایی از معاد را به آن‌ها نشان دهد.

نام‌های اصحاب کهف رومی‌است; از این رو در ترجمه، تغییراتی پیدا کرده و در نام آن‌ها اختلاف پیدا آمده است. در [[تفسیر ابوالفتوح رازی|تفسیر ابوالفتوح رازی]]، <ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج 6، ص 309</ref> نام آن‌ها چنین گزارش شده است:

9. قطمیر (نام سگ آن‌ها).

نام یونانی آن‌ها: <ref>تفسیر المیزان، ج 13، ص 309; به تفسیر نمونه سوره ی کهف، آیات 9 ـ 25 و لغت نامه ی دهخدا، واژه ی اصحاف کهف رجوع شود.</ref>