احمد بن احمد كوفی كاتب: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۱:

|}

</div>

احمد بن احمد كوفي كاتب، (حدود 314 – بعد380ق) ابوالحسين. محدث امامي در نيمه دوم سده چهارم هجري. ولادت او در كوفه و حدود 314هجري اتفاق افتاد زيرا وي از شاگردان «كليني»(م329ق) است و در زمان اخذ روايت از كليني حداقل بايد پانزده ساله بوده باشد هر چند ممكن است وي در آن زمان از سن بيشتري برخوردار بوده باشد. وفات او نيز به‏خوبي روشن نيست اما مي‏توان حدس زد كه وي حداقل تا سال 380هجري حيات داشته است. زيرا نجاشي كه در سال 372هجري متولد شده است هنگامي‏كه در زمان كودكي‏اش(هشت سالگي) در مسجد لؤلؤيي بغداد به فراگيري قرائت قرآن نزد متولي مسجد مشغول بود، او را ديده كه كتاب كافي را براي شاگردانش قرائت مي‏كند. بنابراين وي در زمان كودكي نجاشي در قيد حيات بوده است. در باره شرح‏حال او گزارشي در منابع ديده نمي‏شود. از لقب «كوفي» استنباط مي‏شود كه وي اهل كوفه بود و در آنجا پرورش يافته است. سپس به بغداد آمد و نزد مهم‏ترين استادش يعني «محمد بن يعقوب كليني»(م329ق) به استماع حديث پرداخت و مسئوليت كتابت احاديث نيز با او بوده است، از اين‏رو وي را «كاتب» لقب داده‏اند. از معاصران او در بغداد «ابوالحسين احمد بن علي بن سعيد كوفي» و «ابوالحسن احمد بن محمد بن علي كوفي» هستند. شيخ طوسي اين دو معاصرش را افرادي مستقل ندانسته و اذعان كرده كه آنها با صاحب شرح‏حال متحد هستند. از هم‏بحثان و معاصران ديگر او مي‏توان «هارون بن موسي تلعكبري»(م385ق) و «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شيباني»(م387ق) را نام برد. وي شاگردان زيادي تربيت كرده است ولي بيشتر آنها گمنام هستند. از جمله شاگرداني كه در حلقه درس او حضور داشتند اينها هستند: «شيخ مفيد»(م413ق)، «احمد بن عبدون»(م423ق)، «سيد مرتضي علم الهدي»(م436ق)، «ابوالحسن عقرايي تمار» و «ابونصر محمد بن احمد بن حمدون واسطي». از او كتاب يا رساله‏اي بر جاي نمانده است.

[[رده:عالمان مسلمان]]

[[رده:محدث شیعی]]