احمد بن ثابت دوالینی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:


احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در اینكه وی اهل كجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید كه وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است كه در این‏صورت ممكن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‏كه وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندكی از او به چشم می‏‌خورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شیعیان اشاره شده است. وی در بغداد از «محمد بن فضل نحوی» و «محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی» حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.
احمد بن ثابت دوالینی، ابوالحسن. محدث شیعی. در اواخر سده سوم هجری چشم به جهان گشود و تا سال 352هجری حیات داشته است، زیرا «شیخ صدوق» در 352هجری در مدینه‏‌السلام(بغداد) نزد او حدیث شنیده است. در اینكه وی اهل كجاست سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت. از نسبت «دوالینی» چنین بر می‏‌آید كه وی اهل مدینه در ناحیه ذوالقرنین بوده است، اما در بعضی از منابع، به جای دوالینی، «دوالیبی» یا «دولابی» آمده است كه در این‏صورت ممكن است وی اصالتاً ایرانی و اهل دولاب ری بوده باشد. آنچه مسلم است این است‏كه وی به بغداد آمد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت و در شمار اساتید بغداد در آمد. در منابع حدیثی روایات اندكی از او به چشم می‏‌خورد كه در آن به وجود امام دوازدهم شیعیان اشاره شده است. وی در بغداد از «محمد بن فضل نحوی» و «محمد بن علی بن عبدالصمد كوفی» حدیث شنیده است و «محمد بن بابویه قمی» معروف به «شیخ صدوق»(م381ق) در بغداد شاگرد او بوده است. از او آثار تألیفی گزارش نشده است.
=شاگردان=
=منابع=


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]