کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحسن قلاء سواق. محدث شیعی هفت‏امامی. لقب «قلاء»(به فتح قاف و تشدید لام) از آن روی به وی داده شد كه در كار كباب‏پزی و پخت گوشت مشغول بوده است. چنانكه لقب «سواق»(به فتح قاف و تشدید لام) نیز ظاهراً از این جهت است كه وی در بازاریابی و نرخ اشیاء شركت داشته است. وی از هم‏فكران و هم‏بحثان «حمید بن زیاد نینوایی»(م310ق) است، بنابراین می‏توان وفات او را اوایل سده چهارم تخمین زد. در باره ولادت او خبری در منابع گزارش نشده است. وی اصالتاً ایرانی و نیاكان او از هم‏پیمانان «آل سعد بن ابی وقاص» بوده‏اند. وی در یك خانواده علمی و فرهنگی دیده به جهان گشود و بیشتر دوران تحصیلی او در دو شهر كوفه و بغداد سپری شد. بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بوده‏اند هر چند از نظر اعتقادی تماماً بر مذهب «واقفیه»(هفت امامی) پای‏بندی داشتند. آنها سه برادر بودند به نام‏های: 1- «ابوالحسن احمد»(صاحب ترجمه) كه از همه بزرگ‏تر است. 2- «ابوالحسین محمد»، كه از نظر سنی كوچك‏تر از ابوالحسن بوده و از علم و دانش نیز بهره‏ای نداشته است. 3- «ابوالقاسم علی»، كه كوچك‏تر از همه است اما احادیث او بیش از دیگران بوده است. از خویشاوندان او «علی بن محمد بن علی بن سالم بن عمر بن رباح» است كه دارای كتابی در موضوع «غیبت» بوده است. جد اعلای او «عمر بن رباح» از یاران امام صادق(ع) بوده كه بر امامت امام كاظم(ع) توقف نمود و آن امام را مهدی موعود می‏پنداشت. صاحبنظران در باره شخصیت مورد نظر با اینكه او را «واقفی» معرفی می‏كنند اما بر صحت و درستی روایات او تأكید دارند. «ابوغالب زراری»(م368ق) نخستین كسی است كه در رساله‏اش تصریح به اعتبار احادیث او نموده و سپس دیگران از او تبعیت كرده‏اند. وی نزد اساتیدی چون «محمد بن عباس بن عیسی»، «احمد بن علی حمیری» و «احمد بن حسین مفلس» حدیث شنیده و در علوم حدیث تبحر یافت و شاگردانی تربیت نمود. از شاگردان او «ابوغالب زراری»(م368ق)، «ابوطالب عبیدالله بن احمد انباری»(م356ق)، «ابوعلی محمد بن همام اسكافی»(م336ق)، «فرات بن ابراهیم بن فرات كوفی»(م.ب310ق) و «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعكبری) هستند. وی تألیفاتی داشته كه به گفته نجاشی كتاب‏های «الصیام»، «الدلائل» و «سقطات العجلیه» از نوشته‏های اوست. وی همچنین كتابی در باره شرح‏حال «ابوالخطاب محمد بن ابی زینب مقلاص» دارد كه با مشاركت برادرش «علی بن محمد» این كتاب را به رشته تحریر در آورده است. ابوالخطاب مقلاص كسی است كه مورد نفرین امام صادق(ع) قرار گرفت.

منابع: (رجال نجاشی، ص92 شماره 229؛ الغیبه، نعمانی، ص36 حدیث6؛ رجال طوسی، ص416 شماره 6014؛ الفهرست، طوسی، ص71 شماره 82؛ الفصول العشره، شیخ مفید، ص15؛ رجال ابن داود، ص230 شماره 43؛ تنقیح المقال(حجری)، ج1ص88 شماره 518؛ بحارالانوار، ج52ص156 حدیث14؛ تفسیر فرات كوفی، ذیل سوره حجرات)