ابراهیم بن هاشم قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی'''، [[فقیه]]، [[مفسر]]، [[محدث]] [[شیعی]] و استاد شیخ صدوق. [[شیخ منتجب‏ الدین]] در تاریخ [[ری]] كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است. در اواخر قرن سوم در [[قم]] دیده به جهان گشود و درمیانه قرن چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. نزد پدرش [[علی بن ابراهیم بن هاشم قمی]] كه از مفسران بزرگ [[شیعه]] و استاد [[شیخ کلینی|شیخ كلینی]] است، به [[علوم حدیث]] روی آورد و [[احادیث]] زیادی از او فرا گرفته است.

احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب‏ الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است ولی در منابع دیگر كنیه او ذكر نشده است. وی در اواخر قرن سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. وی در قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب [[علی بن موسی (رضا)|امام رضا (علیه‌السلام)]] است و اصالتاً اهل [[كوفه]] بود اما از آنجا به قم آمد و نخستین كس بود كه احادیث كوفه را در قم منتشر نمود. برادرانش «ابراهیم» و «محمد» از محدثان زبردست و استاد «شیخ صدوق» بوده‌‏اند. هم‌چنین عموی پدرش «اسحاق بن ابراهیم» یكی دیگر از محدثان شیعه است كه از او احادیث متعددی در منابع شیعه به چشم می‏‌خورد.  

وی نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی» كه از مفسران بزرگ شیعه و استاد «شیخ كلینی» است، به علوم حدیث روی آورد و احادیث زیادی از او فرا گرفته است. وی در قم با كسانی چون [[محمد بن موسی بن متوكل]]، [[محمد بن علی ماجیلویه]]، [[جعفر بن حسین بن علی بن شهریار قمی]]، [[جعفر بن محمد بن قولویه قمی]]، [[حسن بن احمد بن ادریس قمی]] و بسیاری دیگر هم ‏عصر و هم ‏بحث بود و برخی از احادیث آنها به‏ صورت مشترك از پدرش نقل شده است. از اساتید دیگر او «عبدالله بن جعفر حمیری»، «سعد بن عبدالله اشعری»و «احمد بن ادریس قمی» هستند. از شاگردان او علاوه بر «شیخ صدوق» می‏توان به «ابومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی» را نام برد كه در ری اقامت داشت و معروف به «ابن رازی» است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است.