لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۱
جز
جایگزینی متن - 'ي' به 'ی'
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۴۲: خط ۴۲:
<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 آشنایی با لبنان :: اوضاع جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی :: لبنان در یک نگاه به نقل از ویکی شیعه]</ref>  اواسط قرن نوزدهم بین دو اقلیت مذهبی مارونی و دروزی لبنان که اولی از حمایت فرانسه و دومی از حمایت [[انگلستان]] برخوردار بود، جنگ داخلی درگرفت.
<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 آشنایی با لبنان :: اوضاع جغرافیایی، فرهنگی و اجتماعی :: لبنان در یک نگاه به نقل از ویکی شیعه]</ref>  اواسط قرن نوزدهم بین دو اقلیت مذهبی مارونی و دروزی لبنان که اولی از حمایت فرانسه و دومی از حمایت [[انگلستان]] برخوردار بود، جنگ داخلی درگرفت.


[[فرانسه]] و بریتانیا در سال 1861 مقرراتی بر لبنان تحمیل کردند که به‌موجب آن لبنان تحت حکومت یک حاکم مسیحی که از طرف سلطان عثمانی انتخاب می‌شد، خودمختاری یافت. پس از شکست و تجزیه [[امپراتوري عثماني|امپراتوری عثمانی]] در [[جنگ جهاني اول|جنگ جهانی اول]]، منطقه شامات ([[سوريه|سوریه]] و لبنان) بر اساس توافق‌نامه سایکس-پیکو (1916) و تصمیمات کنفرانس سان‌دیمون (1920) لبنان بزرگ (متشکل از لبنان خودمختار سابق به اضافه نواحی بیروت، بقاع، طرابلس و جنوب) تحت سلطه فرانسه، به‌وجود آمد. در سال 1923 جامعه ملل، این منطقه را رسماً تحت قیمومیت فرانسه قرار داد. در سال 1926 و پس از تدوین قانون اساسی لبنان توسط فرانسوی‌ها و به کمک مجلس شورای نمایندگان، دولت لبنان بزرگ به جمهوری لبنان تبدیل شد که حکومت آن در دست یک فرماندار عالی فرانسوی بود. در سال 1943 اولین انتخابات ریاست جمهوری لبنان با موافقت فرانسه برگزار و در تاریخ 22 نوامبر 1943 استقلال لبنان رسماً ازسوی [[ژنرال دوگل]] اعلام شد و در سال 1946، فرانسه و بریتانیا با توافق یکدیگر، لبنان را تخلیه کردند.
[[فرانسه]] و بریتانیا در سال 1861 مقرراتی بر لبنان تحمیل کردند که به‌موجب آن لبنان تحت حکومت یک حاکم مسیحی که از طرف سلطان عثمانی انتخاب می‌شد، خودمختاری یافت. پس از شکست و تجزیه [[امپراتوری عثمانی|امپراتوری عثمانی]] در [[جنگ جهانی اول|جنگ جهانی اول]]، منطقه شامات ([[سوریه|سوریه]] و لبنان) بر اساس توافق‌نامه سایکس-پیکو (1916) و تصمیمات کنفرانس سان‌دیمون (1920) لبنان بزرگ (متشکل از لبنان خودمختار سابق به اضافه نواحی بیروت، بقاع، طرابلس و جنوب) تحت سلطه فرانسه، به‌وجود آمد. در سال 1923 جامعه ملل، این منطقه را رسماً تحت قیمومیت فرانسه قرار داد. در سال 1926 و پس از تدوین قانون اساسی لبنان توسط فرانسوی‌ها و به کمک مجلس شورای نمایندگان، دولت لبنان بزرگ به جمهوری لبنان تبدیل شد که حکومت آن در دست یک فرماندار عالی فرانسوی بود. در سال 1943 اولین انتخابات ریاست جمهوری لبنان با موافقت فرانسه برگزار و در تاریخ 22 نوامبر 1943 استقلال لبنان رسماً ازسوی [[ژنرال دوگل]] اعلام شد و در سال 1946، فرانسه و بریتانیا با توافق یکدیگر، لبنان را تخلیه کردند.


از اوایل دهه شصت میلادی، حملات اسرائیلی‌ها به خاک لبنان آغاز شد و در سال 1968 فرودگاه بیروت نیز هدف بمباران آنان قرار گرفت. در این میان، ارتش صهیونیستی طی جنگ شش روزه با چهار کشور عربی در سال ۱۹۶۷، [[صحراي سينا|صحرای سینا]]، [[کرانه باختري رود اردن|کرانه باختری رود اردن]]، [[نوار غزه]] و [[ارتفاعات جولان]] و شهر قنیطره را اشغال نمود و بر شهر [[بيت‌المقدس|بیت‌المقدس]] نیز بطور کامل مسلط گردید؛ البته قنیطره و بخش‌هایی از سینا و جولان در جنگ سال 1973 پس گرفته شد.
از اوایل دهه شصت میلادی، حملات اسرائیلی‌ها به خاک لبنان آغاز شد و در سال 1968 فرودگاه بیروت نیز هدف بمباران آنان قرار گرفت. در این میان، ارتش صهیونیستی طی جنگ شش روزه با چهار کشور عربی در سال ۱۹۶۷، [[صحرای سینا|صحرای سینا]]، [[کرانه باختری رود اردن|کرانه باختری رود اردن]]، [[نوار غزه]] و [[ارتفاعات جولان]] و شهر قنیطره را اشغال نمود و بر شهر [[بیت‌المقدس|بیت‌المقدس]] نیز بطور کامل مسلط گردید؛ البته قنیطره و بخش‌هایی از سینا و جولان در جنگ سال 1973 پس گرفته شد.


حمله [[فالانژيست‌ها|فالانژیست‌ها]] به یک اتومبیل حامل فلسطینی‌ها در منطقه عین‌الرمانه در سال 1975 آغازگر جنگ‌های داخلی لبنان بود که 15 سال یعنی تا اوایل سال 1990 به‌طول انجامید. در جنگ‌های داخلی لبنان، در یک طرف اتحاد مسیحیان راستگرای افراطی و در سوی دیگر اتحاد مسلمانان، چپ‌گراها و ملّی‌گراها قرار داشتند. این جنگ خسارات سنگینی به‌دنبال داشت و طی آن ده‌ها هزار نفر کشته و مجروح شدند.
حمله [[فالانژیست‌ها|فالانژیست‌ها]] به یک اتومبیل حامل فلسطینی‌ها در منطقه عین‌الرمانه در سال 1975 آغازگر جنگ‌های داخلی لبنان بود که 15 سال یعنی تا اوایل سال 1990 به‌طول انجامید. در جنگ‌های داخلی لبنان، در یک طرف اتحاد مسیحیان راستگرای افراطی و در سوی دیگر اتحاد مسلمانان، چپ‌گراها و ملّی‌گراها قرار داشتند. این جنگ خسارات سنگینی به‌دنبال داشت و طی آن ده‌ها هزار نفر کشته و مجروح شدند.


در سال 1978 نیروهای اسرائیلی نبرد شدیدی را علیه لبنان آغاز کردند و اقدام به اشغال بخش‌هایی از جنوب لبنان نمودند. سازمان ملل با صدور قطعنامه 425 خواستار عقب‌نشینی بی‌قید و شرط نیروهای اسرائیلی از مناطق اشغالی گردید و متعاقب آن چهار هزار نیروی حافظ صلح به لبنان اعزام کرد. اسرائیلی‌ها مناطق تحت اشغال خود را به یک نظامی مسیحی مزدور به‌نام سعد حداد و نیروهای تحت امر او با عنوان “ارتش لبنان جنوبی” واگذار کردند. این افسر شورشی ارتش لبنان در سال 1979 با حمایت مستقیم اشغالگران اسرائیلی، هفتصد مایل مربع از مناطق اشغالی جنوب را تحت ‌عنوان “لبنان آزاد” تحت سیطره رژیم صهیونیستی قرار داد. در سال 1980 شبه‌نظامیان مسیحی فالانژ اقتدار خود را بر منطقه شرق بیروت تثبیت کردند.
در سال 1978 نیروهای اسرائیلی نبرد شدیدی را علیه لبنان آغاز کردند و اقدام به اشغال بخش‌هایی از جنوب لبنان نمودند. سازمان ملل با صدور قطعنامه 425 خواستار عقب‌نشینی بی‌قید و شرط نیروهای اسرائیلی از مناطق اشغالی گردید و متعاقب آن چهار هزار نیروی حافظ صلح به لبنان اعزام کرد. اسرائیلی‌ها مناطق تحت اشغال خود را به یک نظامی مسیحی مزدور به‌نام سعد حداد و نیروهای تحت امر او با عنوان “ارتش لبنان جنوبی” واگذار کردند. این افسر شورشی ارتش لبنان در سال 1979 با حمایت مستقیم اشغالگران اسرائیلی، هفتصد مایل مربع از مناطق اشغالی جنوب را تحت ‌عنوان “لبنان آزاد” تحت سیطره رژیم صهیونیستی قرار داد. در سال 1980 شبه‌نظامیان مسیحی فالانژ اقتدار خود را بر منطقه شرق بیروت تثبیت کردند.
خط ۵۲: خط ۵۲:
رژیم اشغالگر قدس در سال 1982 به‌منظور نابودی یا اخراج فلسطینی‌های مقیم لبنان و نیز تضعیف حضور سوریه در لبنان، دست به حمله گسترده‌ای به لبنان زد و تا بیروت پیش‌روی کرد. در همین سال، فجیع‌‌ترین جنایت صهیونیست‌ها یعنی کشتار دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در اردوگاه صبرا و شاتیلا در بیروت با همکاری فالانژها صورت گرفت.
رژیم اشغالگر قدس در سال 1982 به‌منظور نابودی یا اخراج فلسطینی‌های مقیم لبنان و نیز تضعیف حضور سوریه در لبنان، دست به حمله گسترده‌ای به لبنان زد و تا بیروت پیش‌روی کرد. در همین سال، فجیع‌‌ترین جنایت صهیونیست‌ها یعنی کشتار دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در اردوگاه صبرا و شاتیلا در بیروت با همکاری فالانژها صورت گرفت.


در اکتبر 1989 بر اساس توافق قدرت‌های بزرگ و با میانجی‌گری عربستان، نمایندگان پارلمان لبنان در شهر طائف عربستان گردهم آمدند و قراردادی را امضاء کردند که به درگیری و جنگ‌های خونین داخلی خاتمه داد. در این پیمان اصلاحاتی در جهت تعدیل نظام سیاسی گذشته لبنان به‌عمل آمد و توازن پایداری بین مسیحیان و مسلمانان برقرار شد. از این پس تلاش شد تا اساس حکومت و نظام سیاسی لبنان بر پایه [[پيمان طائف|پیمان طائف]] استوار شود. در پی امضاء توافقنامه طائف و با توجه به آرامش نسبی ایجاد شده در کشور و خلع‌سلاح شبه‌نظامیان و تقویت دولت مرکزی، انتخابات جدید مجلس در سال 1992 (پس از 20 سال) برگزار گردید.
در اکتبر 1989 بر اساس توافق قدرت‌های بزرگ و با میانجی‌گری عربستان، نمایندگان پارلمان لبنان در شهر طائف عربستان گردهم آمدند و قراردادی را امضاء کردند که به درگیری و جنگ‌های خونین داخلی خاتمه داد. در این پیمان اصلاحاتی در جهت تعدیل نظام سیاسی گذشته لبنان به‌عمل آمد و توازن پایداری بین مسیحیان و مسلمانان برقرار شد. از این پس تلاش شد تا اساس حکومت و نظام سیاسی لبنان بر پایه [[پیمان طائف|پیمان طائف]] استوار شود. در پی امضاء توافقنامه طائف و با توجه به آرامش نسبی ایجاد شده در کشور و خلع‌سلاح شبه‌نظامیان و تقویت دولت مرکزی، انتخابات جدید مجلس در سال 1992 (پس از 20 سال) برگزار گردید.


[[رژيم صهيونيستي|رژیم صهیونیستی]] در سال 2000 در پی 18 سال مقاومت دلیرانه رزمندگان مقاومت لبنان و در رأس آن [[حزب الله لبنان|حزب‌الله]]، از اکثر مناطق اشغالی جنوب لبنان عقب‌نشینی کرد که در تاریخ جنگ‌های اعراب و اسرائیل موفقیتی بی‌سابقه محسوب می‌شود. پیروزی مقاومت اسلامی در جنگ 33 روزه سال 2006 در برابر تجاوز همه‌جانبه رژیم صهیونیستی نیز از نقاط عطف تاریخ معاصر لبنان به‌شمار می‌رود. به‌موجب قطعنامه شماره ۱۷۰۱ شورای امنیت که پایان دهنده جنگ 33 روزه بود، نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل (یونیقل) در فاصله جنوب رود لیتانی تا خطوط مرزی با سرزمین‌های اشغالی مستقر شدند. <ref>[https://fa.alkawthartv.com/news/88647 برای اطلاع بیشتربه سایت الکوثر مراجعه نمایید]</ref>
[[رژیم صهیونیستی|رژیم صهیونیستی]] در سال 2000 در پی 18 سال مقاومت دلیرانه رزمندگان مقاومت لبنان و در رأس آن [[حزب الله لبنان|حزب‌الله]]، از اکثر مناطق اشغالی جنوب لبنان عقب‌نشینی کرد که در تاریخ جنگ‌های اعراب و اسرائیل موفقیتی بی‌سابقه محسوب می‌شود. پیروزی مقاومت اسلامی در جنگ 33 روزه سال 2006 در برابر تجاوز همه‌جانبه رژیم صهیونیستی نیز از نقاط عطف تاریخ معاصر لبنان به‌شمار می‌رود. به‌موجب قطعنامه شماره ۱۷۰۱ شورای امنیت که پایان دهنده جنگ 33 روزه بود، نیروهای پاسدار صلح سازمان ملل (یونیقل) در فاصله جنوب رود لیتانی تا خطوط مرزی با سرزمین‌های اشغالی مستقر شدند. <ref>[https://fa.alkawthartv.com/news/88647 برای اطلاع بیشتربه سایت الکوثر مراجعه نمایید]</ref>


=تاریخ لبنان=
=تاریخ لبنان=
خط ۴۵۳: خط ۴۵۳:
==ساختار سیاسی لبنان==
==ساختار سیاسی لبنان==


حکومت در لبنان، [[جمهوري|جمهوری]] (از نوع [[دموکراتيک پارلماني|دموکراتیک پارلمانی]]) است و [[اصل تفکيک قوا|اصل تفکیک قوا]] در قانون اساسی این کشور مورد تاکید است. تنوع مذاهب و طوائف در لبنان، در طول تاریخ مسبب بروز جنگ‌ها و درگیری‌های متعددی بوده که جنگ‌های داخلی 1975 تا 1990 مهم‌ترین و طولانی‌ترین جنگ داخلی در این کشور محسوب می‌گردد. این تعدد طائفی و ناآرامی‌های ناشی از آن باعث شد تا نظام سیاسی منحصر بفردی در این کشور در قالب [[دموکراسي|دموکراسی]] توافقی شکل بگیرد.
حکومت در لبنان، [[جمهوری|جمهوری]] (از نوع [[دموکراتیک پارلمانی|دموکراتیک پارلمانی]]) است و [[اصل تفکیک قوا|اصل تفکیک قوا]] در قانون اساسی این کشور مورد تاکید است. تنوع مذاهب و طوائف در لبنان، در طول تاریخ مسبب بروز جنگ‌ها و درگیری‌های متعددی بوده که جنگ‌های داخلی 1975 تا 1990 مهم‌ترین و طولانی‌ترین جنگ داخلی در این کشور محسوب می‌گردد. این تعدد طائفی و ناآرامی‌های ناشی از آن باعث شد تا نظام سیاسی منحصر بفردی در این کشور در قالب [[دموکراسی|دموکراسی]] توافقی شکل بگیرد.


پس از حدود 15 سال جنگ‌های داخلی در لبنان، گروه‌های سیاسی لبنان به دعوت [[عربستان |عربستان سعودی]] در طائف گرد هم آمدند و در 30 سپتامبر 1989 [[توافقنامه طائف]] را امضاء کردند. بر اساس این توافقنامه، نظام سیاسی جدیدی شکل گرفت و سعی شد برای همه طوائف لبنانی جایگاهی در بدنه سیاسی کشور در نظر گرفته شود. قوای سه گانه در کشور بین سه طائفه اصلی (مسیحی مارونی- سنی- شیعه) تقسیم شد که طی آن منصب ریاست جمهوری از آن مارونی ها، نخست وزیری از آن اهل‌سنت و ریاست مجلس نیز از آن شیعیان گردید. با توجه به اینکه مسیحیان ارتدکس از حیث عددی در درون طائفه مسیحی لبنان دومین طائفه محسوب می‌شوند، لذا معاون نخست وزیر و معاون رئیس مجلس از این طائفه برگزیده می‌شود.
پس از حدود 15 سال جنگ‌های داخلی در لبنان، گروه‌های سیاسی لبنان به دعوت [[عربستان |عربستان سعودی]] در طائف گرد هم آمدند و در 30 سپتامبر 1989 [[توافقنامه طائف]] را امضاء کردند. بر اساس این توافقنامه، نظام سیاسی جدیدی شکل گرفت و سعی شد برای همه طوائف لبنانی جایگاهی در بدنه سیاسی کشور در نظر گرفته شود. قوای سه گانه در کشور بین سه طائفه اصلی (مسیحی مارونی- سنی- شیعه) تقسیم شد که طی آن منصب ریاست جمهوری از آن مارونی ها، نخست وزیری از آن اهل‌سنت و ریاست مجلس نیز از آن شیعیان گردید. با توجه به اینکه مسیحیان ارتدکس از حیث عددی در درون طائفه مسیحی لبنان دومین طائفه محسوب می‌شوند، لذا معاون نخست وزیر و معاون رئیس مجلس از این طائفه برگزیده می‌شود.
خط ۸۲۵: خط ۸۲۵:
==گروه های دروزی==
==گروه های دروزی==


در لبنان از لحاظ ماهوی، قدرت سیاسی در اختیار رهبران طوایف مختلف است و هر چه طایفه قدرتمندتر و متحدتر باشد، جریان سیاسی نیز قدرتمندتر است <ref>یوسف قزما خوري، الطائفیة في لبنان: من خلال مناقشات مجلس النواب 1923-1978، بیروت، دار الحمراء، 1989، ص 5-10</ref>.این کشور دارای هجده طایفه است، ولی قدرت بین سه طایفه‌ی مسلمان شیعه، مسلمان سنی و مسیحی مارونی تقسیم شده است به طوری که رئیس جمهوری از میان مارونی‌ها، نخست وزیر از میان سنّی‌ها و رئیس مجلس از میان شیعهها برگزیده می شود و دروزی‌ها نیز همواره به‌عنوان متوازن کننده‌ی قوا در بین این سه طایفه عمل می‌کنند<ref>نگاه کنید به: عيسی اسکندر المعلوف، المسألة الطائفية في لبنان: الجذور والتطور التاريخي، بیروت: دار الحمراء للطباعة والنشر، 1997</ref>.[http://tabyincenter.ir/print/?print=14044 (برای اطلاع بیشتر به سایت اندیشکده تبیان مراجعه کنید)]
در لبنان از لحاظ ماهوی، قدرت سیاسی در اختیار رهبران طوایف مختلف است و هر چه طایفه قدرتمندتر و متحدتر باشد، جریان سیاسی نیز قدرتمندتر است <ref>یوسف قزما خوری، الطائفیة فی لبنان: من خلال مناقشات مجلس النواب 1923-1978، بیروت، دار الحمراء، 1989، ص 5-10</ref>.این کشور دارای هجده طایفه است، ولی قدرت بین سه طایفه‌ی مسلمان شیعه، مسلمان سنی و مسیحی مارونی تقسیم شده است به طوری که رئیس جمهوری از میان مارونی‌ها، نخست وزیر از میان سنّی‌ها و رئیس مجلس از میان شیعهها برگزیده می شود و دروزی‌ها نیز همواره به‌عنوان متوازن کننده‌ی قوا در بین این سه طایفه عمل می‌کنند<ref>نگاه کنید به: عیسی اسکندر المعلوف، المسألة الطائفیة فی لبنان: الجذور والتطور التاریخی، بیروت: دار الحمراء للطباعة والنشر، 1997</ref>.[http://tabyincenter.ir/print/?print=14044 (برای اطلاع بیشتر به سایت اندیشکده تبیان مراجعه کنید)]


تعداد دقیق پیروان مذاهب مختلف در لبنان، همواره محل مناقشه بوده و از سال ۱۹۳۲ تا به امروز، سرشماری دقیقی در این زمینه صورت نگرفته و دولت لبنان تنها به انتشار مجموع جمعیت این کشور بدون ذکر پیروان هر مذهب اکتفا کرده است[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3814/4846/40272/%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 (برای اطلاع بیشتر به سایت حوزه مراجعه کنید)].
تعداد دقیق پیروان مذاهب مختلف در لبنان، همواره محل مناقشه بوده و از سال ۱۹۳۲ تا به امروز، سرشماری دقیقی در این زمینه صورت نگرفته و دولت لبنان تنها به انتشار مجموع جمعیت این کشور بدون ذکر پیروان هر مذهب اکتفا کرده است[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3814/4846/40272/%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 (برای اطلاع بیشتر به سایت حوزه مراجعه کنید)].
خط ۸۸۸: خط ۸۸۸:
=سیاست خارجی=
=سیاست خارجی=


در مقدمه قانون اساسی لبنان، علاوه بر اشاره به پایبندی این کشور به [[منشور ملل متحد]]، هویت «عربی» و التزام آن به منشور [[اتحاديه عرب|اتحادیه عرب]] نیز مورد تأکید قرار گرفته است. بر این اساس لبنان روابط خوب و عادی با بیشتر کشورهای عربی دارد. لبنان ازجمله کشورهایی است که رژیم غاصب صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسد.
در مقدمه قانون اساسی لبنان، علاوه بر اشاره به پایبندی این کشور به [[منشور ملل متحد]]، هویت «عربی» و التزام آن به منشور [[اتحادیه عرب|اتحادیه عرب]] نیز مورد تأکید قرار گرفته است. بر این اساس لبنان روابط خوب و عادی با بیشتر کشورهای عربی دارد. لبنان ازجمله کشورهایی است که رژیم غاصب صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسد.


موقعیت ژئوپولتیک و ژئواستراتژیک لبنان و بویژه همسایگی آن با سرزمین‌های اشغالی فلسطین، باعث شده تا این کشور مورد توجه بازیگران بزرگ عرصه سیاست بین‌الملل قرار گیرد. اکنون بسیاری از نهادهای بین‌المللی نیز در بیروت دفتر دارند. عمده‌ترین بازیگران خارجی در صحنه لبنان، پنج کشور ایران، سوریه، عربستان، آمریکا و فرانسه می‌باشند:
موقعیت ژئوپولتیک و ژئواستراتژیک لبنان و بویژه همسایگی آن با سرزمین‌های اشغالی فلسطین، باعث شده تا این کشور مورد توجه بازیگران بزرگ عرصه سیاست بین‌الملل قرار گیرد. اکنون بسیاری از نهادهای بین‌المللی نیز در بیروت دفتر دارند. عمده‌ترین بازیگران خارجی در صحنه لبنان، پنج کشور ایران، سوریه، عربستان، آمریکا و فرانسه می‌باشند:
خط ۹۰۰: خط ۹۰۰:
==امریکا==
==امریکا==


بواسطه سیاست حمایت همه‌جانبه [[آمريکا|آمریکا]] از منافع سیاسی، نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی، و همچنین حفاظت از منافع نفتی خود در منطقه، لبنان به مرکز مهمی برای حضور و نفوذ آمریکا تبدیل شده است.
بواسطه سیاست حمایت همه‌جانبه [[آمریکا|آمریکا]] از منافع سیاسی، نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی، و همچنین حفاظت از منافع نفتی خود در منطقه، لبنان به مرکز مهمی برای حضور و نفوذ آمریکا تبدیل شده است.


==سوریه==
==سوریه==


روابط لبنان با [[سوريه|سوریه]] به دلیل پیوندهای تاریخی و طایفه‌ای، مرز مشترک، سی سال حضور نیروهای سوری در لبنان (از سال 1975 تا سال 2005)، و وجود دشمن مشترک صهیونیستی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و معمولاً تحولات این دو کشور بر یکدیگر اثرگذار هستند.
روابط لبنان با [[سوریه|سوریه]] به دلیل پیوندهای تاریخی و طایفه‌ای، مرز مشترک، سی سال حضور نیروهای سوری در لبنان (از سال 1975 تا سال 2005)، و وجود دشمن مشترک صهیونیستی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و معمولاً تحولات این دو کشور بر یکدیگر اثرگذار هستند.


==ایران==
==ایران==
خط ۱٬۴۲۵: خط ۱٬۴۲۵:
مذهب در لبنان، تنها به معنای اعتقادی شخصی، با آداب و رسوم عبادی خاص نیست، بلکه عنصری است که ویژگی سیاسی و اجتماعی لبنان را مشخص می کند. بر این اساس، مذهب به واسطه نظام طایفه ای لبنان در تقسیم قدرت، منافع و پست های اجرایی، سیاسی شده، به بنیان سیاست در این کشور تبدیل گردیده است. تعداد دقیق پیروان مذاهب مختلف در لبنان، همواره محل مناقشه بوده و چنان که گفته شد، از سال 1932 تا به امروز، سرشماری دقیقی در این زمینه صورت نگرفته و دولت لبنان تنها به انتشار مجموع جمعیت این کشور، بدون ذکر پیروان هر مذهب، اکتفا کرده است.
مذهب در لبنان، تنها به معنای اعتقادی شخصی، با آداب و رسوم عبادی خاص نیست، بلکه عنصری است که ویژگی سیاسی و اجتماعی لبنان را مشخص می کند. بر این اساس، مذهب به واسطه نظام طایفه ای لبنان در تقسیم قدرت، منافع و پست های اجرایی، سیاسی شده، به بنیان سیاست در این کشور تبدیل گردیده است. تعداد دقیق پیروان مذاهب مختلف در لبنان، همواره محل مناقشه بوده و چنان که گفته شد، از سال 1932 تا به امروز، سرشماری دقیقی در این زمینه صورت نگرفته و دولت لبنان تنها به انتشار مجموع جمعیت این کشور، بدون ذکر پیروان هر مذهب، اکتفا کرده است.


طایفه گرایی نشانگر ساختار جامعه لبنان می باشد. لبنان دارای تعدد مذاهب و دارای هفده فرقه دینی به رسمیت شناخته شده می باشد: یازده فرقه مسیحی (مارونی، ارتدوکس، کاتولیک، ارمنی‌های ارتدوکس، ارمنی‌های کاتولیک، پروتستان ها، سریانی‌های ارتدوکس، سریانی‌های کاتولیک، لاتین ها، کلدانی‌ها و نستوری ها)، پنج فرقه اسلامی (شیعیان، سنّیان، دروزیان، علویان و اسماعیلیان) و یک فرقه یهودی، که جزو کم اهمیت ترین فرقه هااست. <ref>اسداللهي،مسعود،از مقاومت تا پيروزي، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقيقات انديشه سازان نور، 1379، ص 193-192</ref>.
طایفه گرایی نشانگر ساختار جامعه لبنان می باشد. لبنان دارای تعدد مذاهب و دارای هفده فرقه دینی به رسمیت شناخته شده می باشد: یازده فرقه مسیحی (مارونی، ارتدوکس، کاتولیک، ارمنی‌های ارتدوکس، ارمنی‌های کاتولیک، پروتستان ها، سریانی‌های ارتدوکس، سریانی‌های کاتولیک، لاتین ها، کلدانی‌ها و نستوری ها)، پنج فرقه اسلامی (شیعیان، سنّیان، دروزیان، علویان و اسماعیلیان) و یک فرقه یهودی، که جزو کم اهمیت ترین فرقه هااست. <ref>اسداللهی،مسعود،از مقاومت تا پیروزی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات اندیشه سازان نور، 1379، ص 193-192</ref>.


مسلمانان و مسحیان دو گروه دینی بزرگ لبنان هستند که هر یک به ترتیب 60 و 40 درصد جمعیت این کشور را به خود اختصاص داده اند؛ البته این آمار متغیر است و درصد جمعیت مسلمانان تا 63 درصد نیز ذکر می گردد. مسئله قطعی در این میان این است که جمعیت مسلمانان از بدو استقلال لبنان تا به امروز، همواره رو به ازدیاد بوده و از شمار جمعیت مسیحی، به دلایل مختلف و از جمله مهاجرت، کاسته شده است. مسلمانان لبنان را شیعیان (دوازده امامی)، اهل سنت، دروزی ها، علویان و اسماعیلی ها تشکیل می دهند و کاتولیک های مارونی، ارتدوکس های یونانی، کاتولیک های یونانی، ارمنیان ارتدوکس، ارمنیان کاتولیک، کاتولیک های رومی، آشوری ها، پروتستان ها و قبطی ها جامعه مسیحیان را تشکیل می دهند. یهودیان اقلیت بسیار کوچکی هستند که اغلب در بیروت سکونت دارند.در لبنان چهار قومیت عمده که به صورت سهم آنها در جامعه ملی درنظرگرفته شده اند، قومیتهای مسیحی مارونی، دروزی، سنی و شیعه هستند. سهم قومیتها در کشور لبنان عبارتند از :مارونی  18درصد،  سنی 24درصد، شیعه 27درصد و دروزی 6درصد.<ref>طاهري، بازتاب انقلاب اسلامی بر شیعیان لبنان اسلامی 1388 ص 118</ref>.
مسلمانان و مسحیان دو گروه دینی بزرگ لبنان هستند که هر یک به ترتیب 60 و 40 درصد جمعیت این کشور را به خود اختصاص داده اند؛ البته این آمار متغیر است و درصد جمعیت مسلمانان تا 63 درصد نیز ذکر می گردد. مسئله قطعی در این میان این است که جمعیت مسلمانان از بدو استقلال لبنان تا به امروز، همواره رو به ازدیاد بوده و از شمار جمعیت مسیحی، به دلایل مختلف و از جمله مهاجرت، کاسته شده است. مسلمانان لبنان را شیعیان (دوازده امامی)، اهل سنت، دروزی ها، علویان و اسماعیلی ها تشکیل می دهند و کاتولیک های مارونی، ارتدوکس های یونانی، کاتولیک های یونانی، ارمنیان ارتدوکس، ارمنیان کاتولیک، کاتولیک های رومی، آشوری ها، پروتستان ها و قبطی ها جامعه مسیحیان را تشکیل می دهند. یهودیان اقلیت بسیار کوچکی هستند که اغلب در بیروت سکونت دارند.در لبنان چهار قومیت عمده که به صورت سهم آنها در جامعه ملی درنظرگرفته شده اند، قومیتهای مسیحی مارونی، دروزی، سنی و شیعه هستند. سهم قومیتها در کشور لبنان عبارتند از :مارونی  18درصد،  سنی 24درصد، شیعه 27درصد و دروزی 6درصد.<ref>طاهری، بازتاب انقلاب اسلامی بر شیعیان لبنان اسلامی 1388 ص 118</ref>.


در میان مسلمانان، شیعیان با در دست داشتن 35 درصد جمعیت (تخمین سال 1990) این آمار حتی تا 41 درصد هم افزایش می یابد، بزرگ ترین گروه مذهبی اسلامی لبنان هستند و اکثریت مطلقی را در نظام مذهبی این کشور به وجود آورده اند. شهر صور در محافظه جنوب و بعلبک در محافظه بقاع، از مهم ترین شهرهای شیعه نشین است. طرابلس دارای اکثریتی سنی و اقلیتی مسیحی، صیدا دارای اکثریت سنی ضعیف با اقلیت قومی مسیحی و بیروت دارای اکثریتی مارونی و سنی است. البته از سال 1982 با مهاجرت شیعیان به بیروت و اسکان آنها در جنوب این شهر، جمعیت شیعی پر رنگی در این شهر شکل گرفته است[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3814/4846/40272/%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 (برای اطلاع بیشتر به سایت حوزه مراجعه کنید)].
در میان مسلمانان، شیعیان با در دست داشتن 35 درصد جمعیت (تخمین سال 1990) این آمار حتی تا 41 درصد هم افزایش می یابد، بزرگ ترین گروه مذهبی اسلامی لبنان هستند و اکثریت مطلقی را در نظام مذهبی این کشور به وجود آورده اند. شهر صور در محافظه جنوب و بعلبک در محافظه بقاع، از مهم ترین شهرهای شیعه نشین است. طرابلس دارای اکثریتی سنی و اقلیتی مسیحی، صیدا دارای اکثریت سنی ضعیف با اقلیت قومی مسیحی و بیروت دارای اکثریتی مارونی و سنی است. البته از سال 1982 با مهاجرت شیعیان به بیروت و اسکان آنها در جنوب این شهر، جمعیت شیعی پر رنگی در این شهر شکل گرفته است[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3814/4846/40272/%D8%B4%DB%8C%D8%B9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 (برای اطلاع بیشتر به سایت حوزه مراجعه کنید)].
خط ۱٬۹۹۶: خط ۱٬۹۹۶:
=جریان المرده=
=جریان المرده=


جریان المرده عنوان حزبی سیاسی در لبنان است که مسئولیت آن را [[فرنجيه|سلیمان طونی فرنجیه]] برعهده داشته و اعضای آن را مارونی ها تشکیل می دهند، این حزب که دفتر مرکزی آن در منطقه زغرتا قرار دارد، در سال 1986 به دست سلیمان فرنجیه فرزند طونی فرنجیة رییس جمهور اسبق لبنان تاسیس شد و در ابتدای جنگ های داخلی لبنان به عنوان "ارتش آزادی بخش الزغرتاوی" مشهور بود .
جریان المرده عنوان حزبی سیاسی در لبنان است که مسئولیت آن را [[فرنجیه|سلیمان طونی فرنجیه]] برعهده داشته و اعضای آن را مارونی ها تشکیل می دهند، این حزب که دفتر مرکزی آن در منطقه زغرتا قرار دارد، در سال 1986 به دست سلیمان فرنجیه فرزند طونی فرنجیة رییس جمهور اسبق لبنان تاسیس شد و در ابتدای جنگ های داخلی لبنان به عنوان "ارتش آزادی بخش الزغرتاوی" مشهور بود .


علت نامگذاری
علت نامگذاری
خط ۲٬۰۰۴: خط ۲٬۰۰۴:
آل فرنجیّة
آل فرنجیّة


به نظر می آید خانواده فرنجیة از ریشه دار ترین خانواده های سیاسی مسیحی در لبنان می باشد که با [[آل شمعون]] و [[آل جميل|آل جمیل]]، یک مثلث سیاسی را تشکیل داده اند. سلیمان فرنجیه نیز از این خانواده است که در سال ۱۹۷۰ به عنوان پنجمین رییس جمهور لبنان انتخاب شد و تا سال ۱۹۷۶ که جنگ های داخلی شروع گردید بر این منصب باقی بود .
به نظر می آید خانواده فرنجیة از ریشه دار ترین خانواده های سیاسی مسیحی در لبنان می باشد که با [[آل شمعون]] و [[آل جمیل|آل جمیل]]، یک مثلث سیاسی را تشکیل داده اند. سلیمان فرنجیه نیز از این خانواده است که در سال ۱۹۷۰ به عنوان پنجمین رییس جمهور لبنان انتخاب شد و تا سال ۱۹۷۶ که جنگ های داخلی شروع گردید بر این منصب باقی بود .


پس از این که ریاست جمهوری سلیمان فرنجیة به پایان رسید رهبری این جریان بر عهده طونی فرنجیة قرار گرفت در حالی که وی قبلا توانسته بود به عنوان یکی از نمایندگان پارلمان لبنان در سال 1970 به مجلس راه یابد. طونی سلیمان فرنجیه جوان در سال 1941 به دنیا آمد و هنوز سن زیادی از وی نگذشته بود که اختلافات کتائب لبنان در سال 1978 منجر به ترور وی و همسرش فیرا قرداحی فرنجیة و دختر سه ساله اش جیهان به همراه 30 نفر از افراد بی گناه دیگر توسط شاخه نظامی نیروهای قوات لبنانی به رهبری سمیر جعجع گردید. اما سلیمان پسر وی توانست از این ترور جان سالم به در برد چرا که وی به بیروت رفته بود تا در مدرسه الأتینیه جونیه به تحصیل بپردازد.
پس از این که ریاست جمهوری سلیمان فرنجیة به پایان رسید رهبری این جریان بر عهده طونی فرنجیة قرار گرفت در حالی که وی قبلا توانسته بود به عنوان یکی از نمایندگان پارلمان لبنان در سال 1970 به مجلس راه یابد. طونی سلیمان فرنجیه جوان در سال 1941 به دنیا آمد و هنوز سن زیادی از وی نگذشته بود که اختلافات کتائب لبنان در سال 1978 منجر به ترور وی و همسرش فیرا قرداحی فرنجیة و دختر سه ساله اش جیهان به همراه 30 نفر از افراد بی گناه دیگر توسط شاخه نظامی نیروهای قوات لبنانی به رهبری سمیر جعجع گردید. اما سلیمان پسر وی توانست از این ترور جان سالم به در برد چرا که وی به بیروت رفته بود تا در مدرسه الأتینیه جونیه به تحصیل بپردازد.
Writers، confirmed، مدیران
۸۷٬۵۶۷

ویرایش