سخنرانی رئیس جمهور ایران در بیست و هشتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

میلاد پیامبر عظیم الشان اسلام را به محضر حضار گرامی به ویژه میهمانان عزیز از کشورهای اسلامی که در کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی شرکت‌ کرده‌اند، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم.

ما مسلمانان امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند تابش نور مولود مسعود این ایام هستیم. پیامبری که برای مسلمان‌ها راه اخلاق، اعتلا، زندگی مادی و معنوی و تمدن اسلامی را به ارمغان آورد و امت واحده اسلامی را در چارچوب وحی آسمانی تشکیل داد و از ما خواست تا آن مسیر و آن راه را پاس بداریم و ادامه دهیم.

در طول یکسال گذشته دنیای اسلام شاهد کشتارها، کشمکش‌ها، اختلافات و جنگ‌های باورنکردنی بود.

وحدت در دنیای اسلام با تکرار کلمه وحدت ایجاد نخواهد شد. کنفرانس های وحدت اسلامی هم تنها و تنها می‌توانند، آغازی برای پیمودن مسیر دشوار وحدت و اتحاد و یکپارچگی باشند.

کنفرانس‌ها به تنهایی قادر نیستند، تفرقه دنیای اسلام را به وحدت جهان اسلام، تبدیل سازند، وحدت نیاز به سعه‌صدر دارد، وحدت نیاز به شناسایی یکدیگر دارد و وحدت نیازمند به مدارا است.

اگر ما راه مذاهب را، طرق مختلف به سمت هدفی واحد ببینیم و بیابیم، وحدت امکان‌پذیر است. اما اگر مذاهبی را در مسیر اهداف و مذاهبی را معکوس، در مسیر دوری از اهداف، تلقی کنیم و ببینیم، وحدت حاصل نخواهد شد. فلیس من طلب الحق فأخطئه کمن طلب الباطل فأدرکه.

اگر کسی مسیری را به حق انتخاب کند و فکر کند که حق است، اما اشتباه و خطا هم بکند، او معذور است. اگر ما مذاهب را حداکثر اینچنین ببینیم که طلب الحق فأخطئه هدف و مراد اطاعت خداست، اما اگر اساس را باطل ببینیم، وحدت ایجاد نخواهد شد. وحدت معنایش این نیست که مذاهب اسلامی دست از مذهب خود بردارند، حتی معنایش این نیست که مناسک خود را طبق فقه خود عمل نکنند. وحدت این است همه را به عنوان راهروان مسیر و سیره پیامبر ببینیم.

اگر اینچنین باور کردیم که ما مقصدی داریم و راه‌های متعددی که برخی از راه‌ها مستقیم و برخی دارای پیچ وخم و اما نهایت همه آن راه‌ها، قرآن مجید و تسلیم در برابر اسلام و پیروی از سیره پیامبر است آن وقت وحدت امکان‌پذیر است وحدت تنها با گفتن و تکرار کردن کلمه وحدت و حتی اعتصام به حبل‌الله با بیان، ایجاد نمی‌‌شود.

باید همه سازوکار خود را در مسیر وحدت بکار بگیریم. اگر یک کانال تلویزیونی و یا رادیویی به نام دفاع از شیعه و یا به نام دفاع از اهل سنت در برابر دیگر مذاهب می‌ایستد، با صدای واحد آن را محکوم کنیم. اگر دنبال وحدت و اتحاد هستیم باید چنانچه کسی به مقدسات مذهب دیگر اهانتی روا داشت، با صدای واحد او را مطرود و محکوم کنیم. اگر دنبال وحدت و اتحاد هستیم باید جهان اسلام همکاری‌های عملی را آغاز کند. در یک جمع و جامعه اسلامی و کشور اسلامی که همه دنبال وحدت هستیم آیا امکان‌پذیر است که یک گروه همواره ایثار و گروهی دیگر همواره مطالبه کند؟ یا هر دو باید ایثار و فداکاری کنیم؟ در جمع و جامعه اسلامی باید همه مسلمانان و همه مذاهب سهیم و شریک در حکومت باشند.

وأمرهم شوری بینهم اختصاص به مذهبی ندارد و أمرهم یعنی امر مسلمین شوری بینهم یعنی شوری بین المسلمین. نمی‌‌توان با گفتن و شعار دادن و تکرار جمع‌ها و کنفرانس‌ها به وحدت و اتحاد و یگانگی دست یافت.