احمد بن علی فائدی قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۲: خط ۳۲:
</div>
</div>


احمد بن علي فائدي قزويني، (000 – حدود 345ق)ابوعمر. محدث امامي واز چهره‏هاي برجسته قزوين. در باره نسبت «فائدي» سخن قاطعي نمي‏توان گفت. «فائد» يكي از قلعه‏هاي كوهستاني بين كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوين تا به آنجا اندكي بعيد به نظر مي‏رسد. اين احتمال نيز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراين چنانكه مامقاني گفته منافاتي بين فائدي و قزويني‏بودن او نخواهد بود. برخي نيز به جاي فائدي، ضبط آن را «قائدي»(با قاف) نوشته‏اند. وي ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوين ديده به جهان گشود و در اواخر نيمه نخست سده چهارم حدود 345هجري در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوين بوده است، زيرا شيخ طوسي وي را از چهره‏هاي برجسته در شهر خودش معرفي كرده است و اين مطلب نشان مي‏دهد كه وي در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوين محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكي و محل پرورش او اطلاعي در دست نيست. احتمالاً دوران كودكي و بخشي از تحصيلات مقدماتي او در زادگاهش به انجام رسيد. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصيلات خود را تكميل نمود. نجاشي او را مورد اعتماد و از چهره‏هاي اصحاب اماميه معرفي كرده است. وي نزد «حسين بن عبيدالله بن سهل سعدي» كتاب متعه‏اش را فرا گرفته است و سپس آن را براي شاگردش «احمد بن اسماعيل سليماني» تدريس نموده است. از ديگر شاگردان او «ابوالحسن علي بن حاتم قزويني»(م.ب350ق) است. از تأليفات او كتاب «النوادر الكبير» است.
احمد بن علی فائدی قزوینی، (000 – حدود 345ق)ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏های برجسته قزوین. در باره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‏توان گفت. «فائد» یكی از قلعه‏های كوهستانی بین كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوین تا به آنجا اندكی بعید به نظر می‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنانكه مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‏اند. وی ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏های برجسته در شهر خودش معرفی كرده است و این مطلب نشان می‏دهد كه وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران كودكی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تكمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» كتاب متعه‏اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او «ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۴

احمد بن علی فائدی قزوینی
نام احمد بن علی فائدی قزوینی
القاب و سایر نام‌ها ؟؟؟
زاده ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان ؟؟؟
شاگردان ؟؟؟
آثار ؟؟؟
دین و مذهب به عنوان نمونه: اسلام، تشیع و یا تسنن
فعالیت‌ها ؟؟؟

احمد بن علی فائدی قزوینی، (000 – حدود 345ق)ابوعمر. محدث امامی واز چهره‏های برجسته قزوین. در باره نسبت «فائدی» سخن قاطعی نمی‏توان گفت. «فائد» یكی از قلعه‏های كوهستانی بین كوفه و مكه است اما ارتباط او از قزوین تا به آنجا اندكی بعید به نظر می‏رسد. این احتمال نیز وجود دارد كه لقب مذكور مربوط به پدر او بوده باشد، بنابراین چنانكه مامقانی گفته منافاتی بین فائدی و قزوینی‏بودن او نخواهد بود. برخی نیز به جای فائدی، ضبط آن را «قائدی»(با قاف) نوشته‏اند. وی ظاهراً در اواخر سده سوم در قزوین دیده به جهان گشود و در اواخر نیمه نخست سده چهارم حدود 345هجری در گذشت. ظاهراً محل وفات او قزوین بوده است، زیرا شیخ طوسی وی را از چهره‏های برجسته در شهر خودش معرفی كرده است و این مطلب نشان می‏دهد كه وی در اواخر عمرش به زادگاهش بازگشت و در قزوین محل رجوع علماء و مردم بوده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. احتمالاً دوران كودكی و بخشی از تحصیلات مقدماتی او در زادگاهش به انجام رسید. سپس به كوفه و بغداد آمد و در آنجا تحصیلات خود را تكمیل نمود. نجاشی او را مورد اعتماد و از چهره‏های اصحاب امامیه معرفی كرده است. وی نزد «حسین بن عبیدالله بن سهل سعدی» كتاب متعه‏اش را فرا گرفته است و سپس آن را برای شاگردش «احمد بن اسماعیل سلیمانی» تدریس نموده است. از دیگر شاگردان او «ابوالحسن علی بن حاتم قزوینی»(م.ب350ق) است. از تألیفات او كتاب «النوادر الكبیر» است.