ملا محمد رسول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
اواز نگاه تباری متعلق به قوم «نورزی» و از نگاه حوزۀ نفوذ متعلق به منطقه «[[اسپین‌بولدک]]» قندهار و «چمن» پاکستان است.<br> | اواز نگاه تباری متعلق به قوم «نورزی» و از نگاه حوزۀ نفوذ متعلق به منطقه «[[اسپین‌بولدک]]» قندهار و «چمن» پاکستان است.<br> | ||
گروه انشعابی ملا رسول از آغاز جدایی از طالبان | گروه انشعابی ملا رسول از آغاز جدایی از طالبان «[[جاوید ننگیال نورزی]]» جنگ‌سالار مشهور منطقه «شیندند» هرات و ملا «[[بازمحمد نورزی]]» صاحب اقتدار در ولایت‌های هلمند و فراه را به خود جذب کرد.<br>ملارسول از ابتدای جدایی از طالبان شخص با نفوذ دیگری را به نام ملا[[عبدالمنان نیازی]] را که در زمان طالبان والی این گروه در هرات بود نیز با خود همراه کرد. <br> | ||
طالبان در زمان ملا اختر محمد منصور حملات کوبنده‌یی را به مواضع طرف‌داران ملارسول در منطقۀ «زیرکوه» شیندند آغاز کردند که تلفات سنگینی به هر دو طرف وارد شد. پس از مرگ ملااختر محمد منصور و انتصاب ملا «هبت‌الله» به عنوان رهبر جدید طالبان دشمنی بین طالبان و طرف‌داران ملا رسول ادامه یافت که تاکنون پایان نیافته است.<br> | طالبان در زمان ملا اختر محمد منصور حملات کوبنده‌یی را به مواضع طرف‌داران ملارسول در منطقۀ «زیرکوه» شیندند آغاز کردند که تلفات سنگینی به هر دو طرف وارد شد. پس از مرگ ملااختر محمد منصور و انتصاب ملا «هبت‌الله» به عنوان رهبر جدید طالبان دشمنی بین طالبان و طرف‌داران ملا رسول ادامه یافت که تاکنون پایان نیافته است.<br> | ||
ملارسول در زمان حاکمیت طالبان از سال ۲۰۰۱ میلادی به مدت چند سال | ملارسول در زمان حاکمیت طالبان از سال ۲۰۰۱ میلادی به مدت چند سال والی نیمروز و زابل بود. ملارسول در کابل بازداشت شد و به مدت چهار سال در زندان بسر برد. او پس از آزادی به «شورای کویته» پیوست اما با اعلام خبر مرگ ملاعمر این گروه را ترک کرد. دو سال پیش گزارش‌هایی منتشر شد که گویا ملارسول توسط نیروهای امنیتی پاکستان دستگیر شده است. به نظر می‌رسد او اکنون در زندان پاکستان بسر می‌برد. <ref>https://mandegardaily.com/?p=79340</ref><br> | ||
گروه طالبان به رهبری ملا محمد رسول شاخه انشعانی ترور [[حافظ احمدالله]] برادر ملا هبت‌الله سومین رهبر گروه اصلی طالبان در یک عملیات انفجاری در مسجدی در شهر کویته پاکستان به عهده گرفت.<ref>http://www.jomhornews.com/fa/news/119469/</ref> | گروه طالبان به رهبری ملا محمد رسول شاخه انشعانی ترور [[حافظ احمدالله]] برادر ملا هبت‌الله سومین رهبر گروه اصلی طالبان در یک عملیات انفجاری در مسجدی در شهر کویته پاکستان به عهده گرفت.<ref>http://www.jomhornews.com/fa/news/119469/</ref> | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده: طالبان]] | [[رده:طالبان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۲۱
ملا محمد رسول یکی از رهبران طالبان در کشور خودخوانده "امارت اسلامی" است. او در شورای کویته عضو بود و بیش از 10 سال در کنار ملاعمر رهبر پیشین طالبان حضور داشت و پس از مرگ ملاعمر به همراه جمعی از سرکردگان طالبان به شیوه انتخاب ملا اختر محمد منصور اعتراض نشان داد و از گروه جدا شد و بصورت مستقل به فعالیت خود ادامه داد.
اواز نگاه تباری متعلق به قوم «نورزی» و از نگاه حوزۀ نفوذ متعلق به منطقه «اسپین‌بولدک» قندهار و «چمن» پاکستان است.
گروه انشعابی ملا رسول از آغاز جدایی از طالبان «جاوید ننگیال نورزی» جنگ‌سالار مشهور منطقه «شیندند» هرات و ملا «بازمحمد نورزی» صاحب اقتدار در ولایت‌های هلمند و فراه را به خود جذب کرد.
ملارسول از ابتدای جدایی از طالبان شخص با نفوذ دیگری را به نام ملاعبدالمنان نیازی را که در زمان طالبان والی این گروه در هرات بود نیز با خود همراه کرد.
طالبان در زمان ملا اختر محمد منصور حملات کوبنده‌یی را به مواضع طرف‌داران ملارسول در منطقۀ «زیرکوه» شیندند آغاز کردند که تلفات سنگینی به هر دو طرف وارد شد. پس از مرگ ملااختر محمد منصور و انتصاب ملا «هبت‌الله» به عنوان رهبر جدید طالبان دشمنی بین طالبان و طرف‌داران ملا رسول ادامه یافت که تاکنون پایان نیافته است.
ملارسول در زمان حاکمیت طالبان از سال ۲۰۰۱ میلادی به مدت چند سال والی نیمروز و زابل بود. ملارسول در کابل بازداشت شد و به مدت چهار سال در زندان بسر برد. او پس از آزادی به «شورای کویته» پیوست اما با اعلام خبر مرگ ملاعمر این گروه را ترک کرد. دو سال پیش گزارش‌هایی منتشر شد که گویا ملارسول توسط نیروهای امنیتی پاکستان دستگیر شده است. به نظر می‌رسد او اکنون در زندان پاکستان بسر می‌برد. [۱]
گروه طالبان به رهبری ملا محمد رسول شاخه انشعانی ترور حافظ احمدالله برادر ملا هبت‌الله سومین رهبر گروه اصلی طالبان در یک عملیات انفجاری در مسجدی در شهر کویته پاکستان به عهده گرفت.[۲]