ابراهیم برکات الخیرات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ''' '''ابراهیم برکات الخیرات''' بن عیسی بن شیبل بن خیرات (۱۹۲۰-۱۹۸۷) یکی از برجسته‌ترین علمای [[اهل سنت]] و جماعت در حوران جمهوری عربی [[سوریه]] در استان درعا و از مشهورترین علمای منطقه فارات و مفتی منطقه ازرع از سال ۱۹۷۰ میلادی است.

در سال ۱۹۲۰ میلادی در شهر الحراک در استان درعا به دنیا آمد. او در منطقه حوران در خانواده‌ای ساده بزرگ شد که پدرش در شهر الحراک به عنوان کشاورز در آنجا کار می‌کرد. او شش برادر و سه خواهر داشت و در سال ۱۹۳۱ زمانی که ۱۱ ساله بود برای تحصیل علم آنجا را ترک کرد.

شیخ ابراهیم در زادگاهش الحراک تحصیلات ابتدایی را گذراند و برای ادامه تحصیلات آنجا را به مقصد [[دمشق]] ترک کرد تا به انجمن الغراء که در سال ۱۹۳۱ که توسط شیخ علی الدقر تأسیس شد بپیوندد. این مجموعه در جذب تعداد زیادی از فرزندان حوران برای فراگیری علم در آنجا سهیم بود و شیخ ابراهیم در آنجا به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و ۹ سال را در مدرسه مقدماتی و متوسطه گذراند و تا سال ۱۹۴۰ به یادگیری و تدریس در مساجد اطراف دمشق ادامه داد.

از جمله اساتید بارز او عبارتند از:

* شیخ احمد عبدالغنی الدقر.

* پس از اتمام تحصیل علوم اسلامی در مدرسه الغراء به تدریس دینی در مدارس شهر دمشق مکلف شد و به مدت دو سال ادامه داد و در سال 1942 میلادی به شهر القنیطره منتقل شد.

* او در سال 1970 میلادی پس از شیخ کریم راجح به مقام افتاء منصوب شد و تا زمان مرگش در سال 1987 میلادی در این جایگاه باقی ماند.

او در دوران تدریس وفتوا در شهر ازرع، سه جلد در احوال شخصی و فقه بر جای گذاشت که بیشتر در مسائل ارث و علم الفرائض (واجبات) است که قضات در دادگاه‌های شریعت در استان درعا به او سپرده بودند و در آنجا به تخصص در علم ارث معروف بود.

او به عنوان سدی غیرقابل نفوذ در برابر منکرات به ویژه مبارزه با گسترش الکل در منطقه حوران شناخته می‌شد. همچنین نقش عمده‌ای در جلوگیری از سیگار کشیدن در مراسم‌های اندوه و عزا داشت. او جسور بود و از سرزنش نمی‌ترسید.

او دو همسر داشت و از آنها پنج پسر و دو دختر داشت.

وی در صبح روز جمعه 29 صفر 1408 هجری قمری مصادف با 23 اکتبر 1987 میلادی درگذشت.

   

[[رده:عالمان]]

[[رده:عالمان اهل سنت]]

[[رده:سوریه]]