شافعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۵٬۵۹۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضوردرعراق و بغداد کرد فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر نص گرا و حدیث گرا بود، مرتبط  و با فقه عقل گرایان و به اصطلاح اهل رای آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به مصر رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت . <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی،المذهب الشافعی، ص۴۹۴ - ۴۹۸.
شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضوردرعراق و بغداد کرد فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر نص گرا و حدیث گرا بود، مرتبط  و با فقه عقل گرایان و به اصطلاح اهل رای آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به مصر رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت . <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی،المذهب الشافعی، ص۴۹۴ - ۴۹۸.
</ref>
</ref>
==رای واندیشه شافعی==
شافعی در استنباط احکام وعقاید دینی بر نصوص قرآن و روایات بسنده می کرد و در این نوع موضوعات از صحابه و تابعین پیروی می کرد.وی از موضوعات کلامی و فلسفی فاصله می گرفت و چون استاد خودش ابن حنبل اعتقاد داشت که اولیای الهی در قیامت خدا را دیدار می کنند
وی معتقد بود که خلافت و امامت خاص قریش است و علاوه عمر بن عبد العزیز را همراه با چهار خلیفه اول مسلمانان به عنوان خلفای راشدین بر می شمرد. <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة</ref>، و<ref>هبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۰۲. و همان ص 503 و همان ص 506</ref>شافعی تمایل شدیدی به امامیه و تشیع داشت به حدی که گمان می کردند که رافضی است.<ref>ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ترجمه محمد رضا تجدد، ص۳۸۷.
</ref>
==آرای فقهی شافعی==
شافعی سفرهای مختلفی به دیگر شهرها همچون مدینه و نیز مناطق اسلامی همچون عراق و یمن داشت این موضوع موجب پدید آمدن  تنوع در آثار فقهی او که هر کدام مختص منطقه ای بود، شد. <ref>پاکتچی، احمد، مدخل اسلام، دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۴۴۶.</ref>
وی از اساتید شهرهایی چون مکه و مدینه و مناطقی چون عراق و یمن به گونه ای گسترده بهره برد. مثلا هنگامی که در عراق حضور داشت از اختلاط  آموزه های فقهی اهل رای و اهل حدیث فقهی میانه را ایجاد کرد. <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۰۷ -۵۰۸.</ref> جالب این که این شخصیت در سفر به مصر و آشنایی با فضای فقهی و حدیثی آن دیار که فضایی کاملا متفاوت با فضای عراق و حجاز بود با تغییر نگرش در داشته های قبلی اش فقه جدیدی را بنیان نهاد و بر همین اسلوب آن را تدریس و ترویج کرد.<ref>مادلونگ، ویلفرد، فرقه اسلامی، ترجمه ابوالقاسم سری، ص۵۴ - ۵۵.</ref> و <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۰۹.</ref>
==اسلوب اجتهادی شافعی==
شافعی از روش اجتهای واضح و معینی استفاده می کرد و بر خلاف موسسان مذاهب حنفیه و مالکیه نیاز به استنباط احکام شرعی از میان فتاوا نداشت.اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص 474 به طور کلی می توان گفت که درمبانی فقهی شافعی در استنباط احکام شرعی ادله نقلی بر ادله عقلی و قیاس برتری داشت تا جایی که شافعی را از جمله فقهای اهل حدیث به حساب می  آوردند.<ref>شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۲۴۳ - ۲۴۴.</ref>
==پیروان شافعی==
اکثر مقلدان فقهی در اصول عقاید از مبانی کلامی اشعری پیروی می کنند.  تیمور پاشا، احمد، المذاهب الفقهیة الاربعة، قاهره، ص۸۷.
با این حال ابو الحسن اشعری موسس مکتب اشاعره خود در امور فقهی شافعی مسلک بود و در اثبات و تحکیم مبانی اعتقادی این گروه از مسیر ادله کلامی؛ مذهب اشعری را بنیان کرد. <ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، ص۵۵.</ref>همچنین برخی از مشاهیر متکلمان اهل سنت همچون جوینی، غزالی، فخر رازی و سیوطی از میان شافعیان بر خاستند.<ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۲۳ - ۵۲۶.</ref>
==پراکندگی جغرافیایی شافعیه ==
باید گفت امروزه شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند. با این حال در کشورهایی چون مصر، یمن، اندونزی و نیز مناطق کرد نشین، حضور پیروان این مذهب چشم گیر تر است. <ref>مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، ص۵۴۲ – ۵۴۵</ref> و <ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۴۷۵.</ref>علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ دانشگاه الازهر مصر می باشند.<ref>اسلامی، رضا، مدخل علم فقه، قم، ص۵۲۷.</ref>
==رده:==


==پانویس==
==پانویس==
confirmed
۵٬۷۴۷

ویرایش