|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = احمد بن محمد بن یحیی فارسی
| |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام = احمد بن محمد بن یحیی فارسی
| |
| | نام‌های دیگر = فارسی
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد =
| |
| | سال درگذشت = 330 ق
| |
| | تاریخ درگذشت =
| |
| | محل درگذشت =
| |
| | استادان =
| |
| | شاگردان =
| |
| | دین = [[اسلام]]
| |
| | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| |
| | آثار =
| |
| | فعالیت‌ها = [[محدث]]
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| '''احمد بن محمد بن یحیی فارسی'''، (000 – حدود 330ق) ابوعلی، محدث [[مذهب شیعه|شیعی]] است. از لقب «فارسی» اش بر میآید که وی اصالتاً ایرانی است اما ظاهراً در [[بغداد]] به سر میبرد و در آن‌جا [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و شاگردانی نیز تربیت نمود. او دارای اثر تألیفی نبوده است.
| |
|
| |
| == معرفی اجمالی ==
| |
| احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته [[شیخ طوسی|طوسی]] در [[رجال]] خود [[شیخ تلعکبری]] (م385ق) پیش از آنکه به [[قزوین]] مهاجرت کند، در 328 هجری از او حدیث شنیده که البته اجازه نقل احادیث او را نداشته است. این گزارش نشان میدهد که وی تا تاریخ یاد شده حیات داشته و وفات او بعد از 328 هجری اتفاق افتاده است. اطلاعات ما در باره زندگی و تحصیلات او بسیار اندک است زیرا شرححال او در منابع معتبر ذکر نشده است. از لقب «فارسی» بر میآید که وی اصالتاً ایرانی است اما ظاهراً در [[بغداد]] به سر میبرد و در آن‌جا [[علوم حدیث]] را فرا گرفت و شاگردانی نیز تربیت نمود.
| |
|
| |
| [[شیخ طوسی]] کسی را با عنوان «ابوالحسن محمد بن یحیی فارسی» در رجال خود نام برده و در وصف او گفته: «از افراد بیشماری نقل روایت کرده و برای طلب حدیث، دور دنیا را گشته است». ظاهراً فرد مذکور پدر اوست. در این صورت ممکن است وی بخشی از تحصیلات خود را نزد پدرش فراگرفته باشد. اکنون در منابع حدیثی هیچ روایتی از او به چشم نمیخورد، از این رو استادان و شاگردان او ناشناختهاند. در باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او تنها میتوان گفت که چون شیخ طوسی از یکسو نام او را در رجال خود ذکر کرده و از سوی دیگر تصریح به [[اهل سنت و جماعت|تسنن]] وی ننموده است، لذا میبایست وی شیعی [[مذهب شیعه|امامی]] بوده باشد. وی دارای اثر تألیفی نبوده است.
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
| # رجال طوسی، ص411 شماره 5958؛ وص439 شماره 6276؛
| |
| # رجال ابن داود، ص45 شماره 137؛
| |
| # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص57؛
| |
| # معجم رجال الحدیث، ج3ص123 شماره 933؛ و ج22ص275 شماره 14610.
| |
|
| |
| [[رده:عالمان]]
| |
| [[رده:عالمان شیعه]]
| |
| [[رده:محدثان شیعه]]
| |
|
| |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت
| |
| | عنوان = یزدیار بن رستم طبری نحوی
| |
| | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| |
| | نام = احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم طبری نحوی
| |
| | نام‌های دیگر =
| |
| | سال تولد =
| |
| | تاریخ تولد =
| |
| | محل تولد = روستای کحه، آمل، [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]]
| |
| | سال درگذشت = 313 ق
| |
| | تاریخ درگذشت =
| |
| | محل درگذشت = [[بغداد]]
| |
| | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |ابومنذر نصیربن یوسف |هاشم بن عبدالعزیز }}
| |
| | شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی |ابومنذر نصیربن یوسف |هاشم بن عبدالعزیز }}
| |
| | دین = [[اسلام]]
| |
| | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]]
| |
| | آثار = {{فهرست جعبه افقی |غریب القرآن |المقصور و الممدود |کتاب صوره الهمز |کتاب التصریف |کتاب النحو }}
| |
| | فعالیت‌ها = قاری [[قرآن]]، ادیب، نحوی مکتب [[بصره]]
| |
| | وبگاه =
| |
| }}
| |
| '''احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم طبری نحوی'''، (000 – حدود313ق)ابوجعفر. قاری قرآن، ادیب و از نحویون مکتب بصره است. ایرانی و اهل [[طبرستان]] ([[مازندران]]) بوده و به تصریح [[علامه تهرانی]]، وی اهل روستای «کحه» از توابع شهرستان [[آمل]] بوده است. در باره [[مذهب شیعه|تشیع]] او نمیتوان تردید کرد، زیرا وی در طبرستان نشو و نما پیدا کرد و در آن زمان، طبرستان مرکز حکومت [[شیعیان]] بود و فرمانروایان علوی بر جامعه صددرصد شیعی طبرستان حکومت داشتند. علاوه براین، هنگامی که وی ساکن [[بغداد]] شد در خانه [[ابن فرات اول]] «[[ابوالحسن علی بن محمد]]»(م.ح312ق) وزیر شیعی مقتدر(حکومت: 295 تا 320ق)، مسئولیت تربیت اطفال را برعهده داشت.
| |
|
| |
| == معرفی اجمالی ==
| |
| احمد بن محمد بن یزدیار بن رستم طبری نحوی، (000 – حدود313ق)ابوجعفر. قارئ قرآن، ادیب و از نحاه مکتب بصره از طبقه «ابویعلی بن ابی زرعه». تاریخ ولادت او معلوم نیست، ولی وفات او حدود سال 313هجری در بغداد روی داده است، زیرا وی ساکن بغداد بود و در سال 304هجری از «[[نصیربن یوسف]]» [[حدیث]] گرفت، و هم‌چنین از ملازمان «[[ابن فرات شیعی]]» وزیر «[[مقتدر عباسی]]»(حکومت: 295 تا 320ق) بود که در سال 313هجری وفات نمود. زندگی و چگونگی تحصیلات او بر ما معلوم نیست، اما شواهد موجود نشان میدهد که وی ایرانی و اهل طبرستان (مازندران) بوده و به تصریح علامه تهرانی، وی اهل روستای «کحه» از توابع شهرستان آمل بوده است.
| |
|
| |
| بنابراین میتوان احتمال داد که وی در روستای «کحه» دیده به جهان گشود و سپس تحصیلات ابتدایی اش را در آمل (که در آن زمان مرکز استان طبرستان بود) به انجام رساند. پس از آن برای تکمیل تحصیلات خود به [[عراق]] آمد و در مکتب نحویون بصره، مشغول فراگیری علوم عربیت شد.
| |
| در باره تشیع او نمیتوان تردید کرد، زیرا وی در طبرستان نشو و نما پیدا کرد و در آن زمان، طبرستان مرکز حکومت شیعیان بود و فرمانروایان علوی بر جامعه صددرصد شیعی طبرستان حکومت داشتند. علاوه براین، هنگامی که وی ساکن بغداد شد در خانه ابن فرات اول «ابوالحسن علی بن محمد»(م.ح312ق) وزیر شیعی مقتدر(حکومت: 295 تا 320ق)، مسئولیت تربیت اطفال را برعهده داشت. بدیهی است «ابن فرات اول» که در تشیع او شکی نیست، فرد غیر شیعی را برای تربیت اطفال برنمیگزیند. (گفتنی است بنوفرات طائفهای بودند که در زمان [[خلفای عباسی]] به مقام وزارت و دیگر مناصب اداری رسیدند و تماماً از [[مذهب شیعه]] پیروی میکردند).
| |
|
| |
| == استادان ==
| |
| وی در بغداد نزد اساتیدی چون «ابومنذر نصیربن یوسف» و «هاشم بن عبدالعزیز» درس خواند و از آن‌ها روایت میکرد. این دو استاد وی، از دوستان نزدیک «ابن حمزه کسائی» بودند.
| |
|
| |
| == شاگردان ==
| |
| از شاگردان او «احمدبن جعفربن سلم ختلی» و «عمر بن محمدبن سیف کاتب» هستند.
| |
|
| |
| == آثار ==
| |
| وی تألیفاتی نیز داشته است که در موضوع صرف، نحو و لغات قرآنی، آن‌ها را به رشته تحریر در آورده است. از جمله تألیفات او «غریب القرآن»، «المقصور و الممدود»، «کتاب صوره الهمز»، «کتاب التصریف» و «کتاب النحو» هستند.
| |
|
| |
| == منابع ==
| |
| # الفهرست، ابن ندیم، ص65؛
| |
| # تاریخ بغداد، ج5ص333، شماره 2863؛
| |
| # تأسیس الشیعه، ص ؛
| |
| # الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج4ص197، وج16ص47؛
| |
| # معجم المؤلفین، ج2ص168؛
| |
| # طبقات اعلام الشیعه، ج1ص45.
| |
|
| |
| [[رده:عالمان]]
| |
| [[رده:عالمان شیعه]]
| |
| [[رده:محدثان شیعه]]
| |
|
| |
| {{جعبه اطلاعات شخصیت | | {{جعبه اطلاعات شخصیت |
| | عنوان = محمد بن یعقوب بیهقی | | | عنوان = محمد بن یعقوب بیهقی |
| محمد بن یعقوب بیهقی |
|---|
 |
| نام کامل | احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی |
|---|
|
| سال تولد | 230 ق، ۲۲۴ ش، ۸۴۵ م |
|---|
| محل تولد | بیهق(نیشابور) |
|---|
| سال درگذشت | 310 ق، ۳۰۱ ش، ۹۲۲ م |
|---|
| دین | اسلام، شیعه |
|---|
| استادان | - فضل بن شاذان نیشابوری
- عبدالله بن حمدویه بیهقی
|
|---|
| شاگردان | محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی |
|---|
| فعالیت‌ها | فقیه و محدث شیعی |
|---|
|
احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی، (حدود 230 – حدود 310ق)ابوعلی، فقیه و محدث شیعی در اوایل سده چهارم هجری است. از شاگردان او «محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی»(م.ح363ق) است، از این رو وی میبایست سده چهارم را درک نموده است. به گفته خود او: «هنگامی که فضل بن شاذان نیشابوری(م260ق) در اثر مریضی در یکی از روستاهای بیهق وفات نمود، من بر جنازه او نماز گذاردم». در «بیهق»(نیشابور) تولد یافت و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد. سپس برای ادامه تحصیل به عراق و در شهرهای کوفه و بغداد رفته اندوختههای خویش را تکمیل کرده است.
معرفی اجمالی
احمد بن محمد بن یعقوب بیهقی، (حدود 230 – حدود 310ق)ابوعلی. فقیه و محدث شیعی در اوایل سده چهارم هجری. به گفته خود او: «هنگامی که فضل بن شاذان نیشابوری(م260ق) در اثر مریضی در یکی از روستاهای بیهق وفات نمود، من بر جنازه او نماز گذاردم». این گزارش حاکی از آن است که وی در آن زمان از وجاهت لازم و سن کافی برخوردار بوده است، پس تولد او را میتوان در نیمه نخست سده سوم حدود 230هجری تخمین زد.
از شاگردان او «محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی»(م.ح363ق) است، از این رو وی میبایست سده چهارم را درک نموده و احتمالاً در اوایل این سده درگذشته باشد. وی در «بیهق»(نیشابور) تولد یافت و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و احتمالاً برخی از آموزههای فقهی و حدیثی را از «فضل بن شاذان» فرا گرفت. سپس برای ادامه تحصیل به عراق آمد و در شهرهای کوفه و بغداد اندوختههای خویش را تکمیل کرد و در ردیف اساتید آن‌جا به شمار آمد. وی از جمله کسانی است که در برابر توقیع لعن امام عسکری (علیه السلام) که در باره «فضل بن شاذان» جعل کرده بودند، به شدت دفاع کرد و توقیع مذکور را ساختگی و تاریخ صدور آن را دو ماه بعد از مرگ «فضل بن شاذان» اعلام کرد. از استادان او «عبدالله بن حمدویه بیهقی» است که در موارد متعددی از او نقل حدیث میکند. از شاگردان او کسی جز «محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی» را نمیشناسیم که هرگاه حدیثی از او نقل میکند رحمت خدا را برای این استادش طلب مینماید و این موضوع میتواند نشانه نیک نفسی و شخصیت مورد اعتماد استادش بوده باشد. از او اثر تألیفی معرفی نشده است. گفتنی است نام و کنیه او با «ابوعلی احمد بن محمد بن یعقوب بن مسکویه»(م421ق) مشترک است.
استادان
از محضر استادانی چون فضل بن شاذان نیشابوری و عبدالله بن حمدویه بیهقی کسب فیض نموده است.
شاگردان
از شاگردانش کسی جز محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشی شناخته نشده است.
منابع
- رجال کشی، ج2ص665 شماره 687؛ وص773 شماره 903؛ وص820 شماره 1028؛
- طرائف المقال، ج1ص204 شماره 1193؛
- معجم رجال الحدیث، ج3ص123 شماره 935؛ وج14ص315 زیر شماره 9374.
