کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
احمد بن | احمد بن یعقوب اصفهانی، (حدود 280 – 354ق) ابوجعفر. ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه»(به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به اینكه وی با یك واسطه از «ابن هلال ثقفی»(م283ق) نقل حدیث كرده است، باید حدود 280هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلی بن شاذان» در رجب 354هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمدهای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آنجا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر «ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری»(م323ق) بهره برد و آموختههای ادبی خود را تكمیل كرد. وی در بغداد مسكن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. همچنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را میشناسیم كه ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب معراج است كه پیامبر اكرم(ص) آن را برای علی(ع) بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمیتوان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ تشیع توسط او، و همچنین پس از ابنهلال، با روی كار آمدن دولت شیعی آلبویه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها كرده و به مذهب شیعه رو آورند. چنانكه شاگردی او نزد «احمد بن علویه» و همچنین قرار داشتن امامان شیعه در سلسله اسناد حدیثی كه از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او میتواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. | ||
منابع: (فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛ بحارالانوار، ج88ص267 | منابع: (فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛ بحارالانوار، ج88ص267 حدیث21؛ تاریخ بغداد، ج5ص436 شماره 3021؛ اكمال الكمال، ج1ص258، باب برزویه و بزرویه و بردزبه؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص60؛ الكنی و الالقاب، ج2ص77) | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۲
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
احمد بن یعقوب اصفهانی، (حدود 280 – 354ق) ابوجعفر. ادیب و محدث شیعی. معروف به «بزرویه»(به تقدیم زای بر راء). ولادت او با توجه به اینكه وی با یك واسطه از «ابن هلال ثقفی»(م283ق) نقل حدیث كرده است، باید حدود 280هجری روی داده باشد. تاریخ وفات او به گفته شاگردش «ابوعلی بن شاذان» در رجب 354هجری اتفاق افتاده است. وی اصالتاً ایرانی و اهل اصفهان است. بخش عمدهای از تحصیلات او در اصفهان سپری شد و در آنجا نزد اساتید شیعی و سنی، به فراگیری ادبیات و حدیث اشتغال یافت. سپس به بغداد آمد و مدتی از محضر «ابوعبدالله نفطویه نحوی ظاهری»(م323ق) بهره برد و آموختههای ادبی خود را تكمیل كرد. وی در بغداد مسكن داشت و ظاهراً تا آخر عمر در آنجا ماندگار شد. همچنین در اصفهان از استادانی چون «ابوجعفر احمد بن علی (علویه) اصفهانی شیعی»(م320ق)، «محمد بن یحیی بن منده اصفهانی حنبلی»(م301ق)، «علی بن رستم اصفهانی» و دیگران بهره برد و به تدریج در دانش نحو و حدیث تبحر یافت. از شاگردان او تنها «ابوالحسین بن رزقویه» و «حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان» معروف به «ابوعلی بن شاذان»(339- 425ق) را میشناسیم كه ناقل حدیثی از او در باره اسرار شب معراج است كه پیامبر اكرم(ص) آن را برای علی(ع) بازگو نموده است. در باره تشیع او اگرچه سخن قاطعی نمیتوان گفت، اما در عصر او به دلیل ورود «ابن هلال ثقفی»(م283ق) به اصفهان و ترویج فرهنگ تشیع توسط او، و همچنین پس از ابنهلال، با روی كار آمدن دولت شیعی آلبویه، باعث شد تا مردم اصفهان به تدریج گرایشات سنی را رها كرده و به مذهب شیعه رو آورند. چنانكه شاگردی او نزد «احمد بن علویه» و همچنین قرار داشتن امامان شیعه در سلسله اسناد حدیثی كه از او پیش از این یادآور شدیم، شواهد دیگری بر تشیع او میتواند بوده باشد. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است. منابع: (فتح الابواب، ابن طاوس، ص193 به بعد؛ بحارالانوار، ج88ص267 حدیث21؛ تاریخ بغداد، ج5ص436 شماره 3021؛ اكمال الكمال، ج1ص258، باب برزویه و بزرویه و بردزبه؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص60؛ الكنی و الالقاب، ج2ص77)