عجلیه (غلاة): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''عجلیه''' از فرق «[[غلاة]]» ‌اند. آنان را «عمیر» نیز می‏‌خوانند زیرا که آنها پیرو عمر بن بیان عجلی بودند و [[امام جعفر صادق (ع)]] را [[خدا]] می‌‏دانستند.
'''عجلیه''' یکی از شاخه‌های فرقه «[[غلاة]]»‌اند. آنان را «عمیر» نیز می‏‌خوانند، زیرا که آنها پیرو عمر‌بن‌بیان عجلی بودند و [[امام جعفر صادق (ع)]] را [[خدا]] می‌‏دانستند.
== تاریخچه ==
== تاریخچه ==
این فرقه خرگاهی در محله کناسه کوفه برپا کرده و برای پرستش امام صادق در آنجا گرد می‌‏آمدند تا سرانجام یزید بن عمر بن هبیره، عمیر را دستگیر کرده و بر کناسه کوفه به دار آویخت<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش اندک.</ref> <ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصیر فى الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 74.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، ج 2، ص 12.</ref>.
این فرقه خرگاهی در محله کناسه کوفه برپا کرده و برای پرستش امام صادق در آنجا گرد می‌‏آمدند تا سرانجام یزید بن عمر بن هبیره، عمیر را دستگیر کرده و بر کناسه کوفه به دار آویخت<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش اندک.</ref> <ref>اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصیر فى الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 74.</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، ج 2، ص 12.</ref>.

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۹

عجلیه یکی از شاخه‌های فرقه «غلاة»‌اند. آنان را «عمیر» نیز می‏‌خوانند، زیرا که آنها پیرو عمر‌بن‌بیان عجلی بودند و امام جعفر صادق (ع) را خدا می‌‏دانستند.

تاریخچه

این فرقه خرگاهی در محله کناسه کوفه برپا کرده و برای پرستش امام صادق در آنجا گرد می‌‏آمدند تا سرانجام یزید بن عمر بن هبیره، عمیر را دستگیر کرده و بر کناسه کوفه به دار آویخت[۱] [۲] [۳].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش اندک.
  2. اسفرایینی شهفور بن طاهر، التبصیر فى الدین و تمییز الفرقة الناجیة عن الفرق الهالکین، تحقیق شیخ محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1940 میلادی، ص 74.
  3. اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، ج 2، ص 12.