confirmed، مدیران
۳۷٬۳۵۲
ویرایش
←معرفی اجمالی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
ابومنصور صرام، فقیه، متکلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین کنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذکر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان میدهند که وفات او در اواسط قرن چهارم اتفاق افتاد، زیرا [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آن‌جا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر می‌آید که وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در کنار تحصیل، از این راه کسب درآمد میکرده است. | ابومنصور صرام، فقیه، متکلم و مفسر شیعی در قرن چهارم. نام او با همین کنیه در منابع آمده و مشخصات پدر و جد او ذکر نشده است. ولادت و وفات او در دست نیست ولی قرائن نشان میدهند که وفات او در اواسط قرن چهارم اتفاق افتاد، زیرا [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] با فرزند او ملاقات داشته اما خود او را ندیده است، بنابراین وی در حیات شیخ طوسی از دنیا رفته بود. وی اهل نیشابور بود و در آن‌جا پرورش یافته است. از لقب «صرام» بر می‌آید که وی (یا پدرش) به تجارت چرم اشتغال داشته و در کنار تحصیل، از این راه کسب درآمد میکرده است. | ||
وی در کسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم [[فقه]]، [[تفسیر]] و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به طوری که گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی [[شیعه]] فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. همچنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او [[ابوطیب رازی]] (م. ح350ق) و [[ابن‌عبدك جرجانی|ابن‌عبدک جرجانی]] (م. ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‌عبدک بر [[مذهب بغدادیین]] که در قول به [[وعید]] (خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف کرده و قائل به إرجاء (اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی همچنین در نیشابور با برخی از رجال [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] مانند [[ابونصربن ابی الفضل صرام]] (م382ق) و [[ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام]](م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. همچنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمیشود. | وی در کسب دانش همت نشان داد و پس از چندی در علوم [[فقه]]، [[تفسیر]] و اعتقادات، سرآمد دیگران شد و از عالمان برجسته و رؤسای نیشابور به شمار آمد به طوری که گفتار او بر دیگران مقدم بود. وی در همه منابع رجالی [[مذهب شیعه|شیعه]] فردی شایسته و مورد اعتماد معرفی شده است. فرزند او «ابوالقاسم» از فقهای عصر خویش بود. همچنین نوه او «ابوالحسن» از عالمان زمان خود بود. از هم عصران او [[ابوطیب رازی]] (م. ح350ق) و [[ابن‌عبدك جرجانی|ابن‌عبدک جرجانی]] (م. ب360ق) هستند. وی در مباحث اعتقادی مانند معاصرش ابن‌عبدک بر [[مذهب بغدادیین]] که در قول به [[وعید]] (خلود در آتش) مشهور بودند، گرایش داشته است اما ابوطیب با آن دو مخالف کرده و قائل به إرجاء (اصالت عقیده و ایمان قلبی) بود. وی همچنین در [[نیشابور]] با برخی از رجال [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] مانند [[ابونصربن ابی الفضل صرام]] (م382ق) و [[ابوحامد احمد بن اسماعیل صرام]](م333ق، از قاریان بزرگ نیشابور) نیز هم عصر بوده است، اما هیچ خبری از ارتباط وی با آنها گزارش نشده است. همچنین از اساتید او نیز هیچ گزارشی در منابع دیده نمیشود. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||