کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
برخی علتنامگذاری این شهر را به سبب فراوانی درختان چنار در این منطقه، و برخی دیگر نام آن را برگرفته از نام قبیلۀ «پارا» دانستهاند. | برخی علتنامگذاری این شهر را به سبب فراوانی درختان چنار در این منطقه، و برخی دیگر نام آن را برگرفته از نام قبیلۀ «پارا» دانستهاند. | ||
در بررسی پیشینۀ تاریخی این شهر به ناچار باید به تاریخ ناحیۀ کُرم نیز پرداخت. گذرگاههای درۀ کرم یکی از آسانگذارترین راههایی بوده است که اقوام آریایی در ۴۰۰۰-۲۰۰۰قم در مهاجرت بزرگ خود به هند از آن گذر میکردهاند. به گفتۀ راهبان بودایی- چینی که در سدههای ۵-۷م از ناحیۀ کرمعلیا دیدار کردهاند، اهالی این منطقه پیرو آیین بودایی بودهاند. | در بررسی پیشینۀ تاریخی این شهر به ناچار باید به تاریخ ناحیۀ کُرم نیز پرداخت. گذرگاههای درۀ کرم یکی از آسانگذارترین راههایی بوده است که اقوام آریایی در ۴۰۰۰-۲۰۰۰قم در مهاجرت بزرگ خود به هند از آن گذر میکردهاند. به گفتۀ راهبان بودایی- چینی که در سدههای ۵-۷م از ناحیۀ کرمعلیا دیدار کردهاند، اهالی این منطقه پیرو آیین بودایی بودهاند. | ||
== موقعیت جغرافیایی == | |||
شهر پاراچنار که در آخرین نقطه های ایالت خیبر پختون خواه و در چند کیلومتری مرز با افغانستان واقع شده است. این شهر در مجاورت مرز افغانستان در درۀ سرسبز کُرَّم در فاصلۀ ۲۸۰ کیلومتری جنوبغربی پیشاور واقع است. درۀ کُرم به دو بخش علیا و سفلی تقسیم میشود و پاراچنار مرکز کُرم علیاست. کُرم که خود سرزمینی کوهستانی است، به درهای وسیع و گسترده ختم میشود و جلگهای شیبدار تشکیل میدهد که پارچنار در این جلگه واقع است. بلندیهای این منطقه پوشیده از جنگل، و دارای روستاهایی خوشمنظر است و دمای آن در تابستانها از °۳۷ سانتیگراد تجاوز نمیکند. شهر پاراچنار مرکز اصلی سیاسی و فرهنگی شیعیان مناطق کوهات و هنگو به حساب می آید. اهمیت این شهر به دلیل این است که این شهر تنها شهری در ایالت سرحد است که اکثریت قاطع جمعیت آن را شیعیان تشکیل می دهند. قبایل شیعه مذهب توری، خوشی، هزاره و بنگش با صمیمیت و دوستی در کنار هم زندگی می کنند. دو قبیله توری و هزاره صد در صد شیعه هستند. اما قبایل خوشی و بنگش، اهلسنت نیز دارند |
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۷
شهر پاراچنار | |
---|---|
نام | پاراچنار |
کشور | پاکستان |
پاراچنار از مناطق زیبای پاکستان در نزدیکی مرز افغانستان است. منطقه پاراچنار در شمال غرب پاکستان قرار دارد که از طرف شرق و شمال شرق با شهرهای هنگو، اورکزئی و خیبر و از طرف جنوب شرق با وزیرستان شمالی همجوار است. در جنوب پاراچنار استان خوست، در غرب استان پکتیا و در شمال استان ننگرهار افغانستان قرار دارند. این منطقه استراتژیک و سوق الجیشی از آن جهت بسیار مهم و در نزد بازيگران غربی اهمیت دارد که کمترین فاصله را ـ در میان سایر مناطق قبائلی ـ با شهر کابل افغانستان دارد و در زمان حضور دولتهای کمونیستی، مسیر کمکرسانی غربیها به مجاهدین از این طریق صورت میگرفت. در اصطلاحات راهبردی بینالمللی به پاراچنار ـ که مرکز شهرستان کُرم است ـ منقار طوطی (Parrots Beak) هم گفته میشود. این منطقه از آن جهت راهبردی است که تنها منطقه مسلح شیعی است و شکست آن گویا شکست همه شیعیان پاکستان به شمار میرود و برای شیعیان پاکستان هم اهمیت زیادی دارد.
دلیل نامگذاری
برخی علتنامگذاری این شهر را به سبب فراوانی درختان چنار در این منطقه، و برخی دیگر نام آن را برگرفته از نام قبیلۀ «پارا» دانستهاند. در بررسی پیشینۀ تاریخی این شهر به ناچار باید به تاریخ ناحیۀ کُرم نیز پرداخت. گذرگاههای درۀ کرم یکی از آسانگذارترین راههایی بوده است که اقوام آریایی در ۴۰۰۰-۲۰۰۰قم در مهاجرت بزرگ خود به هند از آن گذر میکردهاند. به گفتۀ راهبان بودایی- چینی که در سدههای ۵-۷م از ناحیۀ کرمعلیا دیدار کردهاند، اهالی این منطقه پیرو آیین بودایی بودهاند.
موقعیت جغرافیایی
شهر پاراچنار که در آخرین نقطه های ایالت خیبر پختون خواه و در چند کیلومتری مرز با افغانستان واقع شده است. این شهر در مجاورت مرز افغانستان در درۀ سرسبز کُرَّم در فاصلۀ ۲۸۰ کیلومتری جنوبغربی پیشاور واقع است. درۀ کُرم به دو بخش علیا و سفلی تقسیم میشود و پاراچنار مرکز کُرم علیاست. کُرم که خود سرزمینی کوهستانی است، به درهای وسیع و گسترده ختم میشود و جلگهای شیبدار تشکیل میدهد که پارچنار در این جلگه واقع است. بلندیهای این منطقه پوشیده از جنگل، و دارای روستاهایی خوشمنظر است و دمای آن در تابستانها از °۳۷ سانتیگراد تجاوز نمیکند. شهر پاراچنار مرکز اصلی سیاسی و فرهنگی شیعیان مناطق کوهات و هنگو به حساب می آید. اهمیت این شهر به دلیل این است که این شهر تنها شهری در ایالت سرحد است که اکثریت قاطع جمعیت آن را شیعیان تشکیل می دهند. قبایل شیعه مذهب توری، خوشی، هزاره و بنگش با صمیمیت و دوستی در کنار هم زندگی می کنند. دو قبیله توری و هزاره صد در صد شیعه هستند. اما قبایل خوشی و بنگش، اهلسنت نیز دارند