نسخهٔ ‏۷ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۶

امام هادی

نام	علی بن محمد (ع)
کنیه	ابوالحسن ثالث
لقب ها	هادی، نقی، نجیب، مرتضی، عالم، فقیه، امین و طیب
ولادت	۱۵ ذی‌الحجه، سال ۲۱۲ق.
محل زندگی	مدینه، سامرا
زادگاه	صریا، مدینه
مدت امامت	۳۴ سال (۲۲۰ تا ۲۵۴ق)
طول عمر	۴۲ سال
پدر	امام جواد(ع)
مادر	سمانه مغربیه
شهادت	۳ رجب، ۲۵۴ق.
نقش	امام دهم شیعیان
مدفن	سامرا، عراق

امام هادی (ع) امام دهم شیعیان است. آن حضرت در سال 212 هجری قمری دیده به جهان گشود و در سال 220 هجری قمری امامت شیعه از پدر بزرگوارشان به آن حضرت منتقل شد. مدت امامت آن حضرت حدود 34 سال بود و در سال 254 هجری قمری به دست معتمد عباسی به شهادت رسیدند.

شیعیان امام هادی و فرزندشان امام حسن عسکری^[۱](ع) را به دلیل اینکه در سامرا^[۲] در منطقه‌ای به نام عسکر ساکن بودند، امامین عسکریین می‌خوانند.

ولادت امام هادی (ع)

علی بن محمد مشهور به امام هادی یا امام علی النقی در 15 ذی الحجه سال 212 ق در منطقه ای به نام صریا در نزدیکی مدینه^[۳] متولد شده است. ^[۴] پدر ایشان امام جواد(ع) و مادرش کنیزی به نام سمانه مغربیه بود.

القاب و کنیه امام هادی (ع)

مشهورترین لقب امام دهم شیعیان، هادی است زیرا در زمان خود بهترین هدایت کننده مردم به سوی خیر بوده است. ^[۵]

القاب دیگر این امام عبارتند از نقی، مرتضی، عالم، فقیه، امین، ناصح، متوکل، خالص و طیب. ^[۶]

شیعیان به امام هادی و امام حسن عسکری (ع ) امامین عسکریین می گویند زیرا در سامرا در منطقه ای به نام عسکر ساکن بودند. ^[۷] کنیه امام دهم ابوالحسن است. ^[۸]

خصوصیات ظاهری و اخلاقی امام هادی (ع)

امام دهم شیعیان، امام هادی (ع) دارای قامتی متوسط، گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید و چشمانی درشت بود. لباس امام جبه ای خشن بود و او زیر پای خود حصیری پهن می کرد و زندگی ساده ای داشت.

ایشان انگشتری به انگشت داشتند که نقش انگشتر «اللّه ربّی و هو عصمتی من خلقه؛ خداوند پروردگار من است و حامی ام از شر آفریدگانش» گزارش شده است.^[۹] همچنین نقش انگشتر دیگر وی، «حفظ العهود من أخلاق المعبود؛ پایبندی به پیمان ها از خُلق خداوند است» ثبت شده است. ^[۱۰]

امام هادی (ع) بسیار بخشنده بودند و همیشه بر لبانش تبسم بود، به طوری که هر غمگینی که بر وی می نگریست، شاد می شد. امام دارای شکوه و هیبتی بودند که همه افراد از جمله حاکمان آن زمان به ایشان احترام زیادی قائل بودند.

حضرت هادی دارای خصال پسندیده و زهد و دانش فراوان بودند که بر مسائل فقهی و اسلامی تسلط کامل داشتند. شبها اوقات امام (ع) پیوسته به نماز و طاعت و تلاوت قرآن و راز و نیاز با معبود می گذشت.

پانویس

↑ ر.ک:مقاله امام حسن عسکری
↑ ر.ک:مقاله سامرا
↑ ر.ک:مقاله مدینه
↑ مفید، الارشاد، 1413ق، ج2، ص297
↑ قرشی، حیاة الامام علی الهادی، ص21
↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، ص401
↑ سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ج2، ص492
↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، ص401
↑ دخیل، ائمتنا، ج2، ص209.
↑ مجلسی، بحارالأنوار، ج50، ص117

[1] ر.ک:مقاله امام حسن عسکری

[2] ر.ک:مقاله سامرا

[3] ر.ک:مقاله مدینه

[4] مفید، الارشاد، 1413ق، ج2، ص297

[5] قرشی، حیاة الامام علی الهادی، ص21

[6] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، ص401

[7] سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ج2، ص492

[8] ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، ص401

[9] دخیل، ائمتنا، ج2، ص209.

[10] مجلسی، بحارالأنوار، ج50، ص117

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۸۵: / خط ۸۵: @@
 شیعیان به امام هادی و امام حسن عسکری (ع ) امامین عسکریین می گویند زیرا در سامرا در منطقه ای به نام عسکر ساکن بودند. <ref>سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ج2، ص492 </ref> کنیه امام دهم [[ابوالحسن]] است. <ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج4، ص401</ref>
+=خصوصیات ظاهری و اخلاقی امام هادی (ع)=
+امام دهم شیعیان، امام هادی (ع) دارای قامتی متوسط، گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید و چشمانی درشت بود. لباس امام جبه ای خشن بود و او زیر پای خود حصیری پهن می کرد و زندگی ساده ای داشت.
+ایشان انگشتری به انگشت داشتند که نقش انگشتر «اللّه ربّی و هو عصمتی من خلقه؛ خداوند پروردگار من است و حامی ام از شر آفریدگانش» گزارش شده است.<ref>دخیل، ائمتنا، ج2، ص209. </ref> همچنین نقش انگشتر دیگر وی، «حفظ العهود من أخلاق المعبود؛ پایبندی به پیمان ها از خُلق خداوند است» ثبت شده است. <ref>مجلسی، بحارالأنوار، ج50، ص117</ref>
+امام هادی (ع) بسیار بخشنده بودند و همیشه بر لبانش تبسم بود، به طوری که هر غمگینی که بر وی می نگریست، شاد می شد. امام دارای شکوه و هیبتی بودند که همه افراد از جمله حاکمان آن زمان به ایشان احترام زیادی قائل بودند.
+حضرت هادی دارای خصال پسندیده و [[زهد]] و دانش فراوان بودند که بر مسائل فقهی و اسلامی تسلط کامل داشتند. شبها اوقات امام (ع) پیوسته به [[نماز]] و طاعت و [[تلاوت قرآن]] و راز و نیاز با معبود می گذشت.
 =پانویس=