رباب: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
</div> | </div> | ||
'''رباب (ع)''' دختر [[امرو القیس کلبی]]، مادر [[حضرت علی اصغر (ع)]]، از زنان بزرگوار، معروف و پرنقش [[کربلا]] و از محبوب ترین و مقرب ترین همسران امام حسین(ع) و از زنان نام دار، فاضل و وفادار عصر خود بوده است. این بانوی بزرگوار نسبت به اباعبداللّه (ع) معرفت و محبتی خاص داشت و همسری وفادار و نیکو برای آن حضرت بود. | |||
اشعار و [[مرثیه]] های بانو رباب در مصیبت اباعبدالله (ع) بیان گر عظمت شخصیت و معرفت او به [[سیدالشهدا]] است. وی عظمت مقام [[اباعبدالله]] را دریافته بود و به همراه [[امام حسین(ع)]] در کربلا حاضر شد تا تمام مصیبت ها و درد و رنج ها را تحمل کند. | |||
پس از بازگشت به مدینه، مجلس عزاداری امام حسین (ع) را بر پا کرد و تا یک سال بعد از واقعه کربلا که حیات داشت، همواره [[عزادار]] بود. وی سرانجام یک سال پس از [[شهادت]] امام حسین (ع) دارفانی را وداع گفت و به مولای خود ملحق شد. | |||
=پانویس= | =پانویس= |
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۳
این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۳:۰۳، ۲۳ اوت ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۳ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
نام | رباب |
---|---|
نام کامل | رَباب بِنت إمر القَیس بن عدی |
نام پدر | امر القیس بن عدی |
نام مادر | هند الهنود |
همسر | امام حسین(ع) |
فرزندان | علی اصغر(ع) • سکینه |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه |
درگذشت | سال ۶۲ هجری قمری |
رباب (ع) دختر امرو القیس کلبی، مادر حضرت علی اصغر (ع)، از زنان بزرگوار، معروف و پرنقش کربلا و از محبوب ترین و مقرب ترین همسران امام حسین(ع) و از زنان نام دار، فاضل و وفادار عصر خود بوده است. این بانوی بزرگوار نسبت به اباعبداللّه (ع) معرفت و محبتی خاص داشت و همسری وفادار و نیکو برای آن حضرت بود.
اشعار و مرثیه های بانو رباب در مصیبت اباعبدالله (ع) بیان گر عظمت شخصیت و معرفت او به سیدالشهدا است. وی عظمت مقام اباعبدالله را دریافته بود و به همراه امام حسین(ع) در کربلا حاضر شد تا تمام مصیبت ها و درد و رنج ها را تحمل کند.
پس از بازگشت به مدینه، مجلس عزاداری امام حسین (ع) را بر پا کرد و تا یک سال بعد از واقعه کربلا که حیات داشت، همواره عزادار بود. وی سرانجام یک سال پس از شهادت امام حسین (ع) دارفانی را وداع گفت و به مولای خود ملحق شد.