ابوموسی اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۳: خط ۶۳:


ابو موسی عبد الله بن قیس بن سلیم بن حضار بن حرب بن عامر بن عتر بن بکر بن عامر بن عذر بن وائل بن ناجیة بن حماهر بن الأشعر اشعری مشهور به عبد الله بن قیس اشعری وی از روات [[حدیث]] است. نام او را در شمار صحابه [[رسول الله]] می‌آورند.. در [[دمشق]]، [[بصره]]، [[عدن]]، [[کوفه]] زندگی می‌کرد. <ref>موسوعة الحدیث</ref>
ابو موسی عبد الله بن قیس بن سلیم بن حضار بن حرب بن عامر بن عتر بن بکر بن عامر بن عذر بن وائل بن ناجیة بن حماهر بن الأشعر اشعری مشهور به عبد الله بن قیس اشعری وی از روات [[حدیث]] است. نام او را در شمار صحابه [[رسول الله]] می‌آورند.. در [[دمشق]]، [[بصره]]، [[عدن]]، [[کوفه]] زندگی می‌کرد. <ref>موسوعة الحدیث</ref>
=معرفی ابوموسی اشعری=
ابو موسی نامش عبدالله پسر قیس بن سلیم بن حضار، از مردم قریه رمع یکی از قرای یمن و اشعریان آن جا بود <ref>الحموی، شهاب الدین ابو عبدالله یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ط الثانیة، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۶۸</ref>
و در سال بیست و یکم قبل از هجرت در [[یمن]] متولد شد. <ref>ابن سعد کاتب واقدی، محمد، طبقات، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، ۱۳۷۴ش، پاورقی، ج۲، ص۳۳۰</ref>
مادرش ظبیه دختر وهب از قبیله بنی عک بود که [[اسلام]] آورد و در [[مدینه]] درگذشت. <ref> ابن الاثیر الجزری، عز الدین ابو الحسن علی بن محمد، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹/۱۹۸۹، ج۳، ص۲۶۳</ref>
ابو موسی مردی کوتاه قامت، لاغر اندام و کوسه بود و چهار زن [[قریشی]] از جمله‌ام کلثوم دختر ابی الفضل بن عباس بن [[عبدالمطلب]] را در حباله خود داشت. <ref> البلاذری، احمد بن یحیی بن جابر، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ط الاولی، ۱۴۱۷/۱۹۹۶، ج۴، ص۲۶</ref>
اولین فرزند ابوموسی در مدینه متولد شد. پیامبر (ص) او را ابراهیم نامید و با خرما کام او را برداشت. <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج۴، ص۸۰</ref>


=خاندان ابوموسی اشعری=
=خاندان ابوموسی اشعری=

نسخهٔ ‏۳۰ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۷


ابوموسی اشعری
نام ابوموسی اشعری
نام کامل عبد الله بن قیس بن سلیم بن حضار بن حرب
لقب ابن قیس
زادگاه یمن
مذهب عثمانی
دلیل شهرت جریان حکمیت
نقش‌های برجسته امارت بخشی از یمن • حاکم بصره • حاکم کوفه
درگذشت اختلافی ۴۲ تا ۵۳ق
مدفن کوفه یا مکه

ابوموسی اشعری از اصحاب رسول خدا (ص) بود که به واسطه تاثیرش در امر حکمیت پس از جنگ صفین و انتقال خلافت به بنی امیه، شهرت خاصی یافت.وی در دانش قضا تبحر داشت.

از فقهای دوران پیامبر (ص) ، و از اصحاب فتوی در روزگار عمر و عثمان به شمار می‌رفت. ابوموسی که انسان ساده لوحی بود در جنگ صفین به عنوان حکم انتخاب شد و با نیرنگ عمروعاص امام علی (ع) را از خلافت برکنار کرد. از فرماندهان لشگر عمر در فتح ایران و سوریه بود.

نسب ابوموسی اشعری

ابو موسی عبد الله بن قیس بن سلیم بن حضار بن حرب بن عامر بن عتر بن بکر بن عامر بن عذر بن وائل بن ناجیة بن حماهر بن الأشعر اشعری مشهور به عبد الله بن قیس اشعری وی از روات حدیث است. نام او را در شمار صحابه رسول الله می‌آورند.. در دمشق، بصره، عدن، کوفه زندگی می‌کرد. [۱]

معرفی ابوموسی اشعری

ابو موسی نامش عبدالله پسر قیس بن سلیم بن حضار، از مردم قریه رمع یکی از قرای یمن و اشعریان آن جا بود [۲] و در سال بیست و یکم قبل از هجرت در یمن متولد شد. [۳] مادرش ظبیه دختر وهب از قبیله بنی عک بود که اسلام آورد و در مدینه درگذشت. [۴]

ابو موسی مردی کوتاه قامت، لاغر اندام و کوسه بود و چهار زن قریشی از جمله‌ام کلثوم دختر ابی الفضل بن عباس بن عبدالمطلب را در حباله خود داشت. [۵] اولین فرزند ابوموسی در مدینه متولد شد. پیامبر (ص) او را ابراهیم نامید و با خرما کام او را برداشت. [۶]

خاندان ابوموسی اشعری

پسرش ابو بُرده قاضی حجاج بن یوسف در کوفه بوده و بلال پسر ابوبُرده نیز در بصره مقام قضا داشته است. [۷] مهم‌ترین فرد از خاندان او ابوالحسن اشعری متکلم مشهور است که گویا نسب او با ۸ واسطه به ابوموسی می‌رسد. [۸]

پانویس

  1. موسوعة الحدیث
  2. الحموی، شهاب الدین ابو عبدالله یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ط الثانیة، ۱۹۹۵م، ج۳، ص۶۸
  3. ابن سعد کاتب واقدی، محمد، طبقات، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، ۱۳۷۴ش، پاورقی، ج۲، ص۳۳۰
  4. ابن الاثیر الجزری، عز الدین ابو الحسن علی بن محمد، اسد الغابة فی معرفة الصحابة، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹/۱۹۸۹، ج۳، ص۲۶۳
  5. البلاذری، احمد بن یحیی بن جابر، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ط الاولی، ۱۴۱۷/۱۹۹۶، ج۴، ص۲۶
  6. ابن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیة، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج۴، ص۸۰
  7. ابن حبیب، ص۳۷۸؛ ابن قتیبه، المعارف، ص۵۸۹
  8. سمعانی، ج۱، ص۲۶۷ـ۲۶۶