الشبیة الإسلامیة مراکش: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:عبد | [[پرونده:عبد الکريم مطيع.jpg|بندانگشتی|عبد الکریم مطیع از موسسان جنبش سری الشبیة الاسلامیة]] | ||
'''الشبیة الاسلإمیة''' (جوانان اسلامی) از جمله سازمان‌های اسلامی شاخص در [[مراکش]] در عصر حاضر است. | '''الشبیة الاسلإمیة''' (جوانان اسلامی) از جمله سازمان‌های اسلامی شاخص در [[مراکش]] در عصر حاضر است. | ||
==پیدایش== | ==پیدایش== | ||
این جنبش در نوامبر ۱۹۷۲ توسط [[عبدالکریم مطیع]] (متولد ۱۹۳۶) و عضو سابق اتحادیه ملی نیروهای خلقی (با گرایشات [[سوسیالیستی]]) تأسیس گردید. | این جنبش در نوامبر ۱۹۷۲ توسط [[عبدالکریم مطیع]] (متولد ۱۹۳۶) و عضو سابق اتحادیه ملی نیروهای خلقی (با گرایشات [[سوسیالیستی]]) تأسیس گردید. | ||
==رویارویی با حکومت مراکش== | ==رویارویی با حکومت مراکش== | ||
[[پرونده: | [[پرونده:إبراهيم کمال.jpg|بندانگشتی|ابراهیم کمال نفر دوم جنبش الشبیة الاسلامیة]] | ||
شیوه و راهکارهای این تشکیلات با عکس العمل دستگاه امنیتی و اطلاعاتی خشن ادریس البصری (وزیر کشور مراکش) رو به رو بود. | شیوه و راهکارهای این تشکیلات با عکس العمل دستگاه امنیتی و اطلاعاتی خشن ادریس البصری (وزیر کشور مراکش) رو به رو بود. | ||
عبدالکریم مطیع به اتهام ترور عمر بن جلون در سال ۱۹۷۵ (از رهبران سوسیالیست) تحت تعقیب و پیگرد قانونی و امنیتی قرار گرفتند. رهبران این گروه به کشورهایی همچون [[لیبی]] پناه بردند. | عبدالکریم مطیع به اتهام ترور عمر بن جلون در سال ۱۹۷۵ (از رهبران سوسیالیست) تحت تعقیب و پیگرد قانونی و امنیتی قرار گرفتند. رهبران این گروه به کشورهایی همچون [[لیبی]] پناه بردند. | ||
نسخهٔ ۸ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۱۱
الشبیة الاسلإمیة (جوانان اسلامی) از جمله سازمان‌های اسلامی شاخص در مراکش در عصر حاضر است.
پیدایش
این جنبش در نوامبر ۱۹۷۲ توسط عبدالکریم مطیع (متولد ۱۹۳۶) و عضو سابق اتحادیه ملی نیروهای خلقی (با گرایشات سوسیالیستی) تأسیس گردید.
رویارویی با حکومت مراکش
شیوه و راهکارهای این تشکیلات با عکس العمل دستگاه امنیتی و اطلاعاتی خشن ادریس البصری (وزیر کشور مراکش) رو به رو بود. عبدالکریم مطیع به اتهام ترور عمر بن جلون در سال ۱۹۷۵ (از رهبران سوسیالیست) تحت تعقیب و پیگرد قانونی و امنیتی قرار گرفتند. رهبران این گروه به کشورهایی همچون لیبی پناه بردند.
انشعاب
برخی از جوانان این گروه، شیوه های مطیع را مورد نقد قرار دادند و به فعالیت به طور جداگانه پرداختند. عبدالاله بنکیران، دکتر محمد یتیم و عبدالله بها از جمله رهبران این گروه بودند. این گروه جدا شده از جنبش، بعدها به نام الجماعة الإسلامیة و حرکة الاصلاح والتجدید معروف شد.