ابوبکر الطمستانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!أَبُو بكر الطمستاني الْفَارِسِي
!أَبُو بكر الطمستانی الْفَارِسِی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
خط ۸: خط ۸:
|-
|-
|وفات
|وفات
|بعد از 340 ه.ق  
|بعد از 340 ه.ق
|-
|-
|مذهب
|مذهب
خط ۱۵: خط ۱۵:
</div>
</div>


'''أَبُو بكر الطمستاني الْفَارِسِي''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ [[تصوف]] برجسته در قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص352-355، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.
'''أَبُو بكر الطمستانی الْفَارِسِی''' از علمای [[اهل سنت]] و از شیوخ [[تصوف]] برجسته در قرن چهارم هجری است<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص352-355، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.


=نظر بزرگان تصوف درباره ابوبکر طمستانی=
=نظر بزرگان تصوف درباره ابوبکر طمستانی=


==أبو عبد الرحمن السلمي==
==أبو عبد الرحمن السلمی==


از بزرگترین و معروفترین مشایخ او در شرایط و زمان خود بی نظیر بود و مورد احترام شیوخ و بزرگان زمان خود بود.
از بزرگترین و معروفترین مشایخ و در شرایط و زمان خود بی نظیر و مورد احترام شیوخ و بزرگان زمان خود بود.


==ابوبکر شبلی==
==ابوبکر شبلی==

نسخهٔ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۴۲

حسن بصری
نام أَبُو بكر الطمستانی الْفَارِسِی
نام‎های دیگر اجل مشایخ
وفات بعد از 340 ه.ق
مذهب صوفی اهل تسنن

أَبُو بكر الطمستانی الْفَارِسِی از علمای اهل سنت و از شیوخ تصوف برجسته در قرن چهارم هجری است[۱].

نظر بزرگان تصوف درباره ابوبکر طمستانی

أبو عبد الرحمن السلمی

از بزرگترین و معروفترین مشایخ و در شرایط و زمان خود بی نظیر و مورد احترام شیوخ و بزرگان زمان خود بود.

ابوبکر شبلی

در تاریخ آمده است که ابوبکر شبلی نه تنها او را محترم می شمرد بلکه به شان و جایگاه او نیز واقف بود.

معاصران

در تراجم تاریخی آمده است وی با ابراهیم دباغ و سایر شیوخ ایرانی همنشین بوده است.

درگذشت

وی به شهر نیشاپور آمد و پس از سال 340 هجری در آنجا درگذشت[۲] [۳].

پانویس

  1. طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص352-355، دار الكتب العلمية، ط2003
  2. أبو بكر الطمستاني
  3. الرسالة القشيرية، أبو القاسم القشيري، ص83، دار المعارف ، القاهرة