ابراهیم الخواص: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) (←گفتار) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
==درباره علم== | |||
علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به [[سنت]] اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد. | علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به [[سنت]] اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد. | ||
==دوای روح== | |||
دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت [[قرآن]] با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا<ref>النور السافر عن أخبار القرن العاشر، تألیف: العیدروس، ج1، ص51</ref>. | دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت [[قرآن]] با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا<ref>النور السافر عن أخبار القرن العاشر، تألیف: العیدروس، ج1، ص51</ref>. | ||
==صبر و شکیبایی== | |||
کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ [[شیطان]] به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص326</ref>. | کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ [[شیطان]] به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم الأصبهانی، ج10، ص326</ref>. | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۵
| نام | أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابراهیم خواص |
| درگذشت | 291ق |
أبو اسحق إبرهیم بن أحمد بن إسماعیل الخواص یا ابراهیم خواص او از اهالی ری در کشور ایران بود و به شغل حصیر بافی اشتغال داشت و به همین دلیل به خواص مشور شد. او یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. ابو عبدالرحمن سلمی او را با عنوان یکی از متقی ترین مشایخ زمان خود نام برده است. وی از معاصران جنید و ابوالحسین نوری بود. او از جمله کسانی بود که بسیار اهل توکل و سفرهای مکرر به مکه و جاهای دیگر به تنهایی داشته است و کتابهایی تألیف کرده که جعفر خالدی و دیگران از آنها نقل کرده اند[۲].
گفتار
درباره علم
علم کثرت روایت نیست; عالم کسی است که از علم پیروی می کند و از آن استفاده نموده و به سنت اقتدا نماید، هرچند علمش زیاد نباشد.
دوای روح
دوای قلب و روح به پنج عمل است: تلاوت قرآن با تدبر، خالی نگه داشتن شکم (پرخوری نکردن)، نماز شب، تضرع در هنگام سحر و همنشینی با صلحا[۳].
صبر و شکیبایی
کسی که شکیبایی نورزد پیروزی نیابد؛ شیطان به وسیله دو وسیله انسان را به خود نزدیک می کند. اول فقر و دوم طمع است[۴].
وفات
وی در سال 291 هجری قمری منطبق با 904 میلادی در مسجد شهر ری درگذشت و غسل و دفن به وسیله یوسف بن الحسین انجام شد[۵].