احمد سفطی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عبد ' به 'عبد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
=تربیت و تحصیلات= | =تربیت و تحصیلات= | ||
السفطی قرآن را در روستای خود حفظ کرد و سپس عازم [[قاهره]] شد تا به [[جامع الازهر]] بپیوندد. جایی که از شیوخ ارشد خود که از همه مهمتر شیخ محمد بن محمد السنباوی مشهور به الأمیر الکبیر علم دریافت کرد | السفطی قرآن را در روستای خود حفظ کرد و سپس عازم [[قاهره]] شد تا به [[جامع الازهر]] بپیوندد. جایی که از شیوخ ارشد خود که از همه مهمتر شیخ محمد بن محمد السنباوی مشهور به الأمیر الکبیر علم دریافت کرد و شاگردی شیخ شنوانی را نیز کرده بود و شیخ دمهوجی را نیز درک کرده بود. | ||
شیخ السفطی در به دست آوردن علم و به خاطر سپردن مطالب سرآمد بود | شیخ السفطی در به دست آوردن علم و به خاطر سپردن مطالب سرآمد بود بنابراین شیخ سنباوی به او اجازه تدریس داد و به عنوان مدرس شروع به تدریس کرد تا اینکه درس او یکی از بزرگترین دروس در جامع الازهر بود و شاگردانش در میان باهوش ترین طلاب الازهر بودند. | ||
=تالیفات= | =تالیفات= | ||
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۳
أحمد بن عبدالجواد السفطی (ت. 1236 هـ) از فقهای شافعی مذهب مصر بود. او به شیخ احمد صائم مشهور بود[۱].
تولد
السفطی در اوایل قرن سیزدهم هجری قمری در روستای سفط العرفاء در حومه الفشن در استان بنی سوئف به دنیا آمد و به همان مکان نیز منسوب بود.
تربیت و تحصیلات
السفطی قرآن را در روستای خود حفظ کرد و سپس عازم قاهره شد تا به جامع الازهر بپیوندد. جایی که از شیوخ ارشد خود که از همه مهمتر شیخ محمد بن محمد السنباوی مشهور به الأمیر الکبیر علم دریافت کرد و شاگردی شیخ شنوانی را نیز کرده بود و شیخ دمهوجی را نیز درک کرده بود.
شیخ السفطی در به دست آوردن علم و به خاطر سپردن مطالب سرآمد بود بنابراین شیخ سنباوی به او اجازه تدریس داد و به عنوان مدرس شروع به تدریس کرد تا اینکه درس او یکی از بزرگترین دروس در جامع الازهر بود و شاگردانش در میان باهوش ترین طلاب الازهر بودند.
تالیفات
از آثار قلمی او چیزی در دست نیست به جز دو اجازه نامه روایت که یکی را خطاب به أحمد بن محمد الجرجاوی نوشته و دیگری را نیز برای حسنین الملط الحنفی نوشته است.
سرپرستی الازهر
او در سال 1254 هجری قمری ریاست الازهر را بر عهده گرفت.
درگذشت
أحمد بن عبدالجواد السفطی در سال 1263 هجری قمری درگذشت.