عقیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۱: خط ۱:
'''عقيليه'''‏ مطابق طايفه ‏اى مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر که بهترین نقطه آن بوم و بر  در دشت و صحرایی خوش منظر که محل نصب خیمه ها و توقف گاه احشام شان بود؛ زندگی می کردند. آن ها بزرگان طایفه خود را به [[عقیل بن ابی طالب]] برادر [[امام علی|حضرت علی علیه السلام]] منسوب می کردند. بزرگ آنان شخصی  به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش وسخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می آمد. سادات شوشتر را خال و عروس خاندان [[پیامبر ص]] را خلخال می نامیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شوشتری قاضی نور الله،  مجالس المؤمنين، تبریز چاپ سنگی، بی تا،  تهران،  سال  1268 شمسی، ص 64</ref>
'''عقیلیه'''‏ مطابق طایفه ‏اى مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر که بهترین نقطه آن بوم و بر  در دشت و صحرایی خوش منظر که محل نصب خیمه ها و توقف گاه احشام شان بود؛ زندگی می کردند. آن ها بزرگان طایفه خود را به [[عقیل بن ابی طالب]] برادر [[امام علی|حضرت علی علیه السلام]] منسوب می کردند. بزرگ آنان شخصی  به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش وسخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می آمد. سادات شوشتر را خال و عروس خاندان [[پیامبر ص]] را خلخال می نامیدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شوشتری قاضی نور الله،  مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا،  تهران،  سال  1268 شمسی، ص 64</ref>


=پانویس=
=پانویس=

نسخهٔ ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۳

عقیلیه‏ مطابق طایفه ‏اى مشتمل بر هزار خانوار از مؤمنان مروت شعار بودند که در بهترین مکان جغرافیایی در شوشتر که بهترین نقطه آن بوم و بر در دشت و صحرایی خوش منظر که محل نصب خیمه ها و توقف گاه احشام شان بود؛ زندگی می کردند. آن ها بزرگان طایفه خود را به عقیل بن ابی طالب برادر حضرت علی علیه السلام منسوب می کردند. بزرگ آنان شخصی به نام میرحسین عقیلی بود که در بخشش وسخاوت حاتم طایی زمان خود به حساب می آمد. سادات شوشتر را خال و عروس خاندان پیامبر ص را خلخال می نامیدند. [۱] [۲]

پانویس

،

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. شوشتری قاضی نور الله، مجالس المؤمنین، تبریز چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 64