سمنون بن حمزة: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال')
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک')
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص''' او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص158-162، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref> او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه می‌خواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از [[بصره]] بود ولی در [[بغداد]] زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت [[سری سقطی|السری السقطی]]، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند.
'''أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص''' او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.<ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص158-162، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref> او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه می‌خواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از [[بصره]] بود ولی در [[بغداد]] زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت [[سری سقطی|السری السقطی]]، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند.
وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در  مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد<ref>وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، تألیف: ابن خلكان، ج4، ص295</ref>.
وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در  مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد<ref>وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، تألیف: ابن خلکان، ج4، ص295</ref>.


=پانویس=
=پانویس=

نسخهٔ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۷

حسن بصری
یکی از اشعار عارفانه سمنون المحب
نام أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص
نام‎های دیگر سمنون المحب ،سمنون الکذاب
درگذشت 298ق

أبوالحسن سمنون بن حمزة الخواص او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.[۱] او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه می‌خواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از بصره بود ولی در بغداد زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت السری السقطی، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند. وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد[۲].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص158-162، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان، تألیف: ابن خلکان، ج4، ص295