مبارکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مباركيه'''‏ از اسماعيليه قديم هستند كه پيرو مردى به نام مبارك غلام آزاد كرد...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:


==تاریخچه==
==تاریخچه==
پس از آن که اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق از دنیا رفت اکثر پیروانش  قائل به امامت محمد بن اسماعیل بن جعفر شدند. محمد بن اسماعیل که در زمان رحلت امام صادق(علیه السلام)کمى بزرگ تر از امام موسى کاظم(علیه السلام) بود، به همراهى مبارک، غلام اسماعیل بن جعفر و مربّى محمد بن اسماعیل، طرح امامت خویش را پایه ریزى کرده و ادعا کردند که به طور حتم امام صادق(علیه السلام) در باره امامت آن را به نص بر اسماعیل متعین کرده  و چون اسماعیل قبل از پدرش از دنیا رفته است، حق امامت براى فرزندش محمد محفوظ است و او امام بر حق شیعیان بعد از اسماعیل است. زیرا حق امامت بعد از امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) از برادر به برادر منتقل نمى شود و نص امامت که براى اسماعیل بوده است، به برادرش امام موسى کاظم منتقل نمى شود و حق امامت وراثتى است و فقط در نسل اسماعیل ادامه مى یابد. در نتیجه اکنون محمد بن اسماعیل امام بر حقّ است و هیچ یک از برادران اسماعیل حق امامت ندارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 385</ref> <ref>المقالات و الفرق، ص 81 و 83- 217.</ref> <ref>المقالات الاسلاميين، ص 27.</ref> <ref>الفرق بين الفرق، ص 47.</ref> <ref>خطط، مقريزى، ج 2، ص 351.</ref>
پس از آن که اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق از دنیا رفت اکثر پیروانش  قائل به امامت محمد بن اسماعیل بن جعفر شدند. محمد بن اسماعیل که در زمان رحلت امام صادق(علیه السلام)کمى بزرگ تر از امام موسى کاظم(علیه السلام) بود، به همراهى مبارک، غلام اسماعیل بن جعفر و مربّى محمد بن اسماعیل، طرح امامت خویش را پایه ریزى کرده و ادعا کردند که به طور حتم امام صادق(علیه السلام) در باره امامت آن را به نص بر اسماعیل متعین کرده  و چون اسماعیل قبل از پدرش از دنیا رفته است، حق امامت براى فرزندش محمد محفوظ است و او امام بر حق شیعیان بعد از اسماعیل است. زیرا حق امامت بعد از امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) از برادر به برادر منتقل نمى شود و نص امامت که براى اسماعیل بوده است، به برادرش امام موسى کاظم منتقل نمى شود و حق امامت وراثتى است و فقط در نسل اسماعیل ادامه مى یابد. در نتیجه اکنون محمد بن اسماعیل امام بر حقّ است و هیچ یک از برادران اسماعیل حق امامت ندارند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 385</ref> <ref>اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران،  سال  1963 میلادی، ص 81 و 83- 217.</ref> <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، جلد اول سال 1950 میلادی،  جلد دوم سال 1954 میلادی، ص 27.</ref> <ref> بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 47.</ref> <ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 351.</ref>
 
==پانویس==
==پانویس==


[[رده: کلام ]]
[[رده: کلام ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۸

مباركيه‏ از اسماعيليه قديم هستند كه پيرو مردى به نام مبارك غلام آزاد كرده اسماعيل بن جعفر بودند. [۱]

وجه تسمیه

این گروه را به نام رئیس شان که نامش مبارک بود، مبارکیّه نامیدند. [۲]

شرح حال موسس

شيخ طوسى در كتاب رجال خود، وى را غلام اسماعيل بن عبد اللّه بن عباس و از اصحاب امام جعفر صادق (ع) نوشته است و می گويد او از مردم كوفه بود. [۳]

تاریخچه

پس از آن که اسماعیل فرزند بزرگ امام صادق از دنیا رفت اکثر پیروانش قائل به امامت محمد بن اسماعیل بن جعفر شدند. محمد بن اسماعیل که در زمان رحلت امام صادق(علیه السلام)کمى بزرگ تر از امام موسى کاظم(علیه السلام) بود، به همراهى مبارک، غلام اسماعیل بن جعفر و مربّى محمد بن اسماعیل، طرح امامت خویش را پایه ریزى کرده و ادعا کردند که به طور حتم امام صادق(علیه السلام) در باره امامت آن را به نص بر اسماعیل متعین کرده و چون اسماعیل قبل از پدرش از دنیا رفته است، حق امامت براى فرزندش محمد محفوظ است و او امام بر حق شیعیان بعد از اسماعیل است. زیرا حق امامت بعد از امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) از برادر به برادر منتقل نمى شود و نص امامت که براى اسماعیل بوده است، به برادرش امام موسى کاظم منتقل نمى شود و حق امامت وراثتى است و فقط در نسل اسماعیل ادامه مى یابد. در نتیجه اکنون محمد بن اسماعیل امام بر حقّ است و هیچ یک از برادران اسماعیل حق امامت ندارند.[۴] [۵] [۶] [۷] [۸]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 385
  2. المقالات و الفرق، ص 80 - 81.
  3. رجال شيخ طوسى، ص 310.
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 385
  5. اشعری قمی سعد بن عبدالله، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 81 و 83- 217.
  6. اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلاميين و اختلاف المصلين، مصر، جلد اول سال 1950 میلادی، جلد دوم سال 1954 میلادی، ص 27.
  7. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 47.
  8. مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 351.