ابن قدامه

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۰:۴۱، ۱۵ مارس ۲۰۲۲؛

پرونده:ابن قدامة.png

ابن قدامة

نام	خالد نزار
زاده 1937م/ الجزایر
دین و مذهب	اسلام، تسنن
فعالیت‌ها	همکاری با اخوان‌المسلمین، رهبر جنبش النهضه

موفق الدين أبو محمد عبد الله بن أحمد بن قدامة بن مقدام، از شیوخ مکتب حنبلی است. مؤلف کتاب المغنی است و می توان آن را یکی از بزرگترین کتب فقهی و مکتب حنبلی دانست.

زندگی‌نامه

در شعبان سال 541 هجری قمری از کار نابلس فلسطین در جمائل (امروز به نام جماعین) به دنیا آمد. مربوط به سال 1147 میلادی و در آن سال جنگ صلیبی دوم توسط لویی هفتم پادشاه فرانسه و کنراد سوم پادشاه آلمان رهبری شد و هشت سال بعد صلیبیون فلسطین را تصرف کردند، بنابراین احمد بن قدامه به همراه خانواده خود به دمشق مهاجرت کرد. و عبدالله در دمشق و سپس در بغداد طلب علم کرد و در آنجا با پسر عمویش حافظ عبدالغنی مقدسی صاحب عمدة الاحکام و محدث اعظم متوفی سال 600 هجری قمری به آنجا سپرد. درس شیخ عبدالقادر جیلانی حنبلی و دیگر شیوخ بغداد و فقه امام احمد بن حنبل و خواننده. هنگامی که صلاح الدین ایوبی در ماه محرم سال 583 هجری قمری / 1187 م لشکریان اسلام را برای آزادسازی فلسطین لشکر کشی کرد، شیخ ابن قدامه در صف اول آن لشکریان قرار داشت و خداوند او را با شرکت در محاصره مفتخر کرد. کراک، عکا، فتح طبریه، و جنگ حتین در نزدیکی شعیب پیامبر در 25 ربیع الثانی، پادشاه فرانک جفری اسیر شد و شاهزاده آنها ارنات و شیخ ابن قدامه با صلاح الثانی شرکت کردند. دین در آزادسازی طبریه، عکا، ناصره، قیصریه، صفوریه، تبنین و صیدا، آزادسازی بیروت در 29 جمادی الاول، آزادسازی عسقلان و فتح بیت المقدس در روز جمعه 27 ماه رجب. الفرید که در آن منبری برپا کرد که نورالدین بن محمود زنگی را فرستاد، شیخ بن قدامه چهل و دو ساله بود و بین تدریس و جهاد فی سبیل الله سپری می کرد.دمشق.

طلب علم

قرآن را در سن بلوغ حفظ کرد، خلاصه الخرقی را حفظ کرد، اصول دین را آموخت، خط الملیح را نوشت و نزد بزرگان دمشق و بزرگان آن درس خواند. از جمله عبدالقادر جیلانی و ابن جوزی و به دمشق بازگشت

شخصیت او

شخصیت ابن قدامه در نوشته‌هایش نمایان می‌شود که قوت شخصیت، تمایز تفکر، استقلال نظر، تأثیر بصیرت و استحکام عقیده‌اش را نشان می‌دهد و به عراق و سپس به دمشق بازگشت.

دانشمندان در مورد او گفتند ابوعمرو بن صلاح گفت: من مانند شیخ موفق ندیده ام. ابن تیمیه درباره او می‌گوید: «بعد از اوزاعی داناتر از شیخ موفق وارد شام نشد». ابن رجب حنبلی می گوید: «فقیه زاهد، امام، شیخ اسلام و از شخصیت های برجسته. الذهبی او را یکی از دریاهای علم و باهوش ترین جهان توصیف کرده است. الکتبی - صاحب فتاوای الوفات - می گوید: «او امامی از حج، تألیف کننده ای مفصل، ویراستاری بود که در دانش فراوان غوطه ور شد». ذهبی از ذیاء مقدسی نقل می کند که می گوید: از مفتی ابوبکر محمد بن معالی بن غنمه شنیدم که می گفت: من در زمان ما احدی را نمی شناسم که جز موفق به درجه اجتهاد رسیده باشد. الصفدی گفت: امام زمان او در علوم اختلاف و احکام و اصول و فقه و نحو و حساب و ستارات اتومبیل و عمارت امام بود. ابن کثیر درباره او گفت: «امام دانشمندی فاضل که در زمان خود و حتی پیش از زمان خود از او داناتر نبود».

• قال أبو عمرو بن الصلاح: «مارأيت مثل الشيخ موفق.» • وقال ابن تيمية عنه: «ما دخل الشام - بعد الأوزاعي - أفقه من الشيخ موفق.» • وقال ابن رجب الحنبلي : «الفقيه الزاهد الإمام شيخ الإسلام وأحد الأعلام، وقال أيضا : هو إمام الأئمة ومفتي الأمة خصه الله بالفضل الوافر والخاطر الماطر، طنّت في ذكره الأمصار وضنّت بمثله الأعصار.» • وقد وصفه الذهبي بأنه كان من بحور العلم وأذكياء العالم. • وقال الكتبي ــ صاحب فوات الوفيات ــ : «كان إماما حجة مصنفا متفننا محررا متبحرا في العلم كبير القدر.» • ونقل الذهبي عن الضياء المقدسي قوله : «سمعت المفتي أبا بكر محمد بن معالي بن غنيمة يقول : ما أعرف أحدا في زماننا أدرك درجة الاجتهاد إلا الموفق.» • وقال الصفدي : «كان أوحد زمانه إمام في علم الخلاف والفرائض والأصول والفقه والنحو والحساب والنجوم السيارة والمنازل.» • وقال ابن كثير عنه: «إمام عالم بارع، لم يكن في عصره بل ولا قبل دهره بمدة أفقه منه.»

وی در روز شنبه در روز فطر سال 620 هجری قمری منطبق با 28/10/1223 درگذشت و در دمشق بر کوه قصیون پشت مسجد مظفری به خاک سپرده شد و دمشق در تشییع جنازه او شرکت کرد.

• عمدة الفقه. • المقنع. • الكافي في فقه الإمام أحمد بن حنبل. • المغني : وهو أكبر كتبه ومن كتب الإسلام المعدودة. • الاستبصار : في الأنساب. • الاعتقاد. • ذم التأويل • ذم الوسواس. • روضة الناظر وجنة المناظر. • فضائل الصحابة • القدر. • مسألة في تحريم النظر في علم الكلام. • مناسك الحج. • التبيين في أنساب القرشيين. • تحريم النظر في كتب أهل الكتاب. • البرهان في مسألة القرآن. • ذم ما عليه مدعو التصوف. • رسالة إلى فخر الدين بن تيمية في عدم تخليد أهل البدع في النار. • كتاب التوابين. • الرقة والبكاء. • فضائل عاشوراء. • فضائل العشر. • الفوائد. • صفة العلو - لله الواحد القهار • القدر. • قنعة الأريب في الغريب. • المتحابين في الله. • مختصر علل الحديث. • مختصر الهداية. • مشيخة شيوخه. • الكفر والتوحيد • . • الوصية. • لمعة الاعتقاد الهادي إلى سبيل الرشاد.

منبع

• ر.ک: ویکی پدیا عربی؛ .