حزب مسلم لیگ نواز پاکستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵: خط ۴۵:
= مسلم لیگ پاکستان =
= مسلم لیگ پاکستان =


پس از درگذشت [[نورالامین]] سال 1974م، نخست وزیر اسبق پاکستان و رئیس [[حزب مسلم لیگ پاکستان]]، و زمان حکومت [[حزب مردم پاکستان]] '''(PPP)''' [[ذوالفقار علی بوتو]]، نخست وزیر، حزب وارد تنگنای سیاسی شد.<br>
پس از درگذشت '''نورالامین''' سال 1974م، نخست وزیر اسبق پاکستان و رئیس [[حزب مسلم لیگ پاکستان]]، و زمان حکومت [[حزب مردم پاکستان]] '''(PPP)''' [[ذوالفقار علی بوتو]]، نخست وزیر، حزب وارد تنگنای سیاسی شد.<br>
در واکنش به برنامه ملی‌سازی ذوالفقار علی بوتو در دهه 1970م، حزب بازگشتی قوی داشت. کارگران جوان با نفوذ از جمله '''نواز شریف، جاوید هاشمی، ظفرالحق و شجاعت حسین'''، به عنوان رهبران حزب پیوستند و فعالیت سیاسی خود را از طریق حزب آغاز کردند.<br>
در واکنش به برنامه ملی‌سازی ذوالفقار علی بوتو در دهه 1970م، حزب بازگشتی قوی داشت. کارگران جوان با نفوذ از جمله '''نواز شریف، جاوید هاشمی، ظفرالحق و شجاعت حسین'''، به عنوان رهبران حزب پیوستند و فعالیت سیاسی خود را از طریق حزب آغاز کردند.<br>
حزب مسلم لیگ پاکستان به بخشی جدایی ناپذیر از ائتلاف 9 حزبی، [[وحدت ملی پاکستان]] '''(PNA)'''  تبدیل شد و در انتخابات عمومی 1977م، علیه حزب مردم پاکستان  مبارزه کرد. حزب به عنوان جناح راست در انتخابات شرکت کرد و در انتخابات سراسری 1977م، شعارهای محافظه کارانه سر داد.<br>
حزب مسلم لیگ پاکستان به بخشی جدایی ناپذیر از ائتلاف 9 حزبی، [[وحدت ملی پاکستان]] '''(PNA)'''  تبدیل شد و در انتخابات عمومی 1977م، علیه حزب مردم پاکستان  مبارزه کرد. حزب به عنوان جناح راست در انتخابات شرکت کرد و در انتخابات سراسری 1977م، شعارهای محافظه کارانه سر داد.<br>
[[پرونده:ضیاء الحق.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|ضیاء الحق رئیس جمهور سابق پاکستان]]
[[پرونده:ضیاء الحق.jpg|250px|بندانگشتی|چپ|ضیاء الحق رئیس جمهور سابق پاکستان]]
نواز شریف و شجاعت حسین، در حزب دیدگاه‌های متفاوتی داشتند و مبالغ هنگفتی را برای هزینه‌های مالی حزب تأمین می کردند. این هزینه‌ها زمانی بود که حزب احیا شد و با گرایش سیاسی  ضد بوتو به همراه '''پیرپاگارا'''، یک شخصیت محافظه‌کار بانفوذ سندی، رئیس‌جمهور خود را انتخاب کرد. پس از کودتای نظامی در سال 1977م، حزب خود را دوباره احیا کرد و شاهد ظهور یک حزب قدرتمند به رهبری '''ظاهر الهی'''، رهبر مرکزی حزب بود. پس از همه پرسی سال 1984م، [[ضیاءالحق]] رئیس جمهور منتخب کشور شد.<br>
نواز شریف و شجاعت حسین، در حزب دیدگاه‌های متفاوتی داشتند و مبالغ هنگفتی را برای هزینه‌های مالی حزب تأمین می کردند. این هزینه‌ها زمانی بود که حزب احیا شد و با گرایش سیاسی  ضد بوتو به همراه '''پیرپاگارا'''، یک شخصیت محافظه‌کار بانفوذ سندی، رئیس‌جمهور خود را انتخاب کرد. پس از کودتای نظامی در سال 1977م، حزب خود را دوباره احیا کرد و شاهد ظهور یک حزب قدرتمند به رهبری '''ظاهر الهی'''، رهبر مرکزی حزب بود. پس از همه پرسی سال 1984م، [[ضیاءالحق]] رئیس جمهور منتخب کشور شد.<br>
در جریان انتخابات سراسری 1985م، یک مسلم لیگ جدید شاخه نواز '''(N)''' در صحنه سیاسی پاکستان ظهور کرد. حزب از ریاست جمهوری ضیاءالحق حمایت کرد و همچنین برای انتصاب '''محمد خان جونجو''' به عنوان نخست وزیر نیز حمایت کرد. نواز شریف حمایت رئیس جمهور ضیاءالحق را در سال 1985م، با انتصاب او به عنوان وزیر ارشد ایالت پنجاب بدست آورد <ref>[https://ur.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85_%D9%84%DB%8C%DA%AF_(%D9%86) برگرفته از ویکی پدیای اردو]</ref>.  
در جریان انتخابات سراسری 1985م، یک مسلم لیگ جدید شاخه نواز '''(N)''' در صحنه سیاسی پاکستان ظهور کرد. حزب از ریاست جمهوری ضیاءالحق حمایت کرد و همچنین برای انتصاب '''محمد خان جونجو''' به عنوان نخست وزیر نیز حمایت کرد. نواز شریف حمایت رئیس جمهور ضیاءالحق را در سال 1985م، با انتصاب او به عنوان وزیر ارشد ایالت پنجاب بدست آورد <ref>[https://ur.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85_%D9%84%DB%8C%DA%AF_(%D9%86) برگرفته از ویکی پدیای اردو]</ref>.
= مسلم لیگ پاکستان شاخه نواز =
در سال 1990م، اتحاد دموکراتیک اسلامی (IDA) به رهبری نواز شریف در انتخابات پیروز شد، اما پس از اختلافات با سایر احزاب این اتحاد، نواز شریف قبل از انتخابات 1993م، مسلم لیگ نواز پاکستان '''PML-N''' را تأسیس کرد.
== رویکرد حزب ==
تمرکز اصلی حزب بر زیرساخت ها، کارهای توسعه، از جمله جاده ها، راه آهن، حمل و نقل عمومی و غیره است، در حالی که  خود را به عنوان حکومت دموکراتیک می‌نامد. حزب اخیراً موضوع توازن قوا بین سه رکن اصلی دولت را نیز مطرح کرده بود، در حالی که با نزدیک شدن به انتخابات، شعار "احترام به رای" از سوی رهبری حزب تشدید می شد.حزب به دلیل نزدیکی به احزاب مذهبی راستگرای کشور و فعالیتش نسبت به مدل توسعه مرکزی، از سایر احزاب سیاسی فاصله گرفته بود.
== انتخابات در کشور ==
پس از انتخابات 1993م، حزب مسلم لیگ نواز  به عنوان اصلی ترین حزب اپوزیسیون کشور ظاهر شد، در انتخابات 2002م، حزب کرسی‌های قابل توجهی به دست آورد. رهبران  آنها زندانی یا از کشور اخراج شدند.
در انتخابات 2008، به عنوان دومین حزب بزرگ کشور پس از حزب مردمی پاکستان ظاهر شد و به عنوان یک حرکت نادر، با وجود اینکه یک رقیب سیاسی سنتی بود، کرسی های دولتی را حفظ کرد و بخشی از کابینه شد، اما این اتحاد دوام چندانی نداشت و بر کرسی های مخالفان نشست و منتظر انتخابات 2013م بود.


= منابع =
= منابع =

نسخهٔ ‏۱۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۷


Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۱:۲۷، ۱۷ آوریل ۲۰۲۲؛



حزب مسلم لیگ نواز پاکستان
نام حزب حزب مسلم لیگ نواز پاکستان
تاریخ تاسیس 1985م
موسس حزب نواز شریف
اهداف و مبانی دموکراسی اسلامی، محافظه‌کاری اجتماعی، محافظه‌کاری مالی
فعالیت ها حزب حاکم پاکستان و نخست وزیری شهباز شریف

حزب مسلم لیگ نواز پاکستان در سال 1985م توسط نواز شریف تاسیس شد. این حزب جزو مهم ترین احزاب سیاسی پاکستان می‌باشد. شهباز شریف رئیس فعلی حزب در سال 2022م به عنوان نخست وزیر پاکستان انتخاب شد.

مسلم لیگ پاکستان

پس از درگذشت نورالامین سال 1974م، نخست وزیر اسبق پاکستان و رئیس حزب مسلم لیگ پاکستان، و زمان حکومت حزب مردم پاکستان (PPP) ذوالفقار علی بوتو، نخست وزیر، حزب وارد تنگنای سیاسی شد.
در واکنش به برنامه ملی‌سازی ذوالفقار علی بوتو در دهه 1970م، حزب بازگشتی قوی داشت. کارگران جوان با نفوذ از جمله نواز شریف، جاوید هاشمی، ظفرالحق و شجاعت حسین، به عنوان رهبران حزب پیوستند و فعالیت سیاسی خود را از طریق حزب آغاز کردند.
حزب مسلم لیگ پاکستان به بخشی جدایی ناپذیر از ائتلاف 9 حزبی، وحدت ملی پاکستان (PNA) تبدیل شد و در انتخابات عمومی 1977م، علیه حزب مردم پاکستان مبارزه کرد. حزب به عنوان جناح راست در انتخابات شرکت کرد و در انتخابات سراسری 1977م، شعارهای محافظه کارانه سر داد.

ضیاء الحق رئیس جمهور سابق پاکستان

نواز شریف و شجاعت حسین، در حزب دیدگاه‌های متفاوتی داشتند و مبالغ هنگفتی را برای هزینه‌های مالی حزب تأمین می کردند. این هزینه‌ها زمانی بود که حزب احیا شد و با گرایش سیاسی ضد بوتو به همراه پیرپاگارا، یک شخصیت محافظه‌کار بانفوذ سندی، رئیس‌جمهور خود را انتخاب کرد. پس از کودتای نظامی در سال 1977م، حزب خود را دوباره احیا کرد و شاهد ظهور یک حزب قدرتمند به رهبری ظاهر الهی، رهبر مرکزی حزب بود. پس از همه پرسی سال 1984م، ضیاءالحق رئیس جمهور منتخب کشور شد.
در جریان انتخابات سراسری 1985م، یک مسلم لیگ جدید شاخه نواز (N) در صحنه سیاسی پاکستان ظهور کرد. حزب از ریاست جمهوری ضیاءالحق حمایت کرد و همچنین برای انتصاب محمد خان جونجو به عنوان نخست وزیر نیز حمایت کرد. نواز شریف حمایت رئیس جمهور ضیاءالحق را در سال 1985م، با انتصاب او به عنوان وزیر ارشد ایالت پنجاب بدست آورد [۱].

مسلم لیگ پاکستان شاخه نواز

در سال 1990م، اتحاد دموکراتیک اسلامی (IDA) به رهبری نواز شریف در انتخابات پیروز شد، اما پس از اختلافات با سایر احزاب این اتحاد، نواز شریف قبل از انتخابات 1993م، مسلم لیگ نواز پاکستان PML-N را تأسیس کرد.

رویکرد حزب

تمرکز اصلی حزب بر زیرساخت ها، کارهای توسعه، از جمله جاده ها، راه آهن، حمل و نقل عمومی و غیره است، در حالی که خود را به عنوان حکومت دموکراتیک می‌نامد. حزب اخیراً موضوع توازن قوا بین سه رکن اصلی دولت را نیز مطرح کرده بود، در حالی که با نزدیک شدن به انتخابات، شعار "احترام به رای" از سوی رهبری حزب تشدید می شد.حزب به دلیل نزدیکی به احزاب مذهبی راستگرای کشور و فعالیتش نسبت به مدل توسعه مرکزی، از سایر احزاب سیاسی فاصله گرفته بود.

انتخابات در کشور

پس از انتخابات 1993م، حزب مسلم لیگ نواز به عنوان اصلی ترین حزب اپوزیسیون کشور ظاهر شد، در انتخابات 2002م، حزب کرسی‌های قابل توجهی به دست آورد. رهبران آنها زندانی یا از کشور اخراج شدند. در انتخابات 2008، به عنوان دومین حزب بزرگ کشور پس از حزب مردمی پاکستان ظاهر شد و به عنوان یک حرکت نادر، با وجود اینکه یک رقیب سیاسی سنتی بود، کرسی های دولتی را حفظ کرد و بخشی از کابینه شد، اما این اتحاد دوام چندانی نداشت و بر کرسی های مخالفان نشست و منتظر انتخابات 2013م بود.

منابع