مراغیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:


[[رده: کلام ]]
[[رده: کلام ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
[[رده: فرق و مذاهب]]  
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۳

مراغيه‏ از «مراغيان» آمده كه در الموت مى‏‌زيستند و از «باطنيان» بودند و به مزدكيان نسبت مى ‌دادند.

وجه تسمیه

چون نام اين فرقه «مراغيه» است، به نظر می‌رسد كه اصل آنان از شهر مراغه بوده و در زمان‌هاى قديم از آن جا به الموت مهاجرت كرده باشند.

محل زندگی

مراغیه اکنون در برخى از دهكده ‌هاى كرانه چپ و راست شاهرود و به ويژه در قريه گورهدر و ديگين در هشت كيلومترى الموت زندگى مى‏‌كنند و مذهب خويش را از بيگانگان پنهان مى‌دارند و خاطره حسن صباح و بزرگ اميد را كه از جانشينان او بود، بزرگ مى‌دارند و وابستگی فراوانى به آنان دارند.

آداب و رسوم

مراغيان از خوردن گوشت حيواناتى كه كمترين علامت بيمارى در آن وجود داشته باشد پرهيز مى‏‌كنند. آنان به محض بروز نشانه‌‏هاى باردارى زن، از مباشرت با وى تا بعد از حمل خوددارى مى‌كنند. همچنین طلاق در ميان‏ این طایفه متداول نيست و نیز در قدیم خریدن برده را حرام مى‌دانستند. برخى از رسوم ايشان مانند حرمت تعدد زوجات، منع طلاق زن و خريد برده، در كتاب «جامع التواريخ» خواجه رشيدالدين فضل‌اللّه نقل شده است.

اسامی دیگر

رشيدالدين فضل‌اللّه و مورخان آن عصر، مراغيان را «ملاعين» مى‌خواندند و مى‌گفتند که آنان تمام محرمات را حلال مى‌دانستند. خواجه رشيدالدين فضل‌اللّه لقب ديگرى نيز به ايشان مى‌دهد و آنان را مانوى مى‌خواند. حمداللّه مستوفى آنان را از مزدكيان مى‌شمارد.

گویش

«مراغيان» گويش ويژه ‏اى دارند كه يكى از شاخه‌های لهجه دره الموت و شاهرود است. مركز ايشان اكنون در قريه ديگين الموت است و پيروان اين مذهب در رودبار الموت و خرقان قزوين زندگى مى‌كنند.

مذهب

آنان داراى مذهبى اسرارآميزند و راز خود را به كسى بروز نمى‌‏دهند و از خوردن ذبايح ديگران پرهيز مى‏‌كنند، صابون به جامه خود نمى‌‏زنند بلكه البسه خود را با گل مى‌شويند. زنان در هنگام قاعدگى از مداخله در امر خانه ممنوع‌اند و مانند زنان زردشتى منزوى زندگى مى‌كنند همچنين از ازدواج با غير مذهب خود مى‌‏پرهيزند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 400 با ویرایش و اصلاح جمله
  2. حنفی عبد المنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص586