محمد بن مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۹: خط ۳۹:
</div>
</div>


'''محمد بن مسلم ثقفی کوفی''' از [[اصحاب]] [[محمد باقر]] و [[جعفر صادق]] و از راویان [[حدیث]] بود که به جهت وثاقت جزو [[اصحاب اجماع]] محسوب می‌شود. وی از اهالی [[کوفه]] بود که اصالتش به [[طائف]] برمی‌گشت. در اواخر سده نخست و نیمه اول سده دوم هجری می زیست. خود می‌گوید سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق شنیده است و جزو [[فقیه‌]]ترین اصحاب [[ائمه]] در زمان خود بوده‌است.


محمد بن مسلم که به خاطر زهدش هم معروف بوده، در اصل آسیابان بوده، و در کوفه به کار قضا مشغول بوده است. فتواهای سریعش زبانزد بوده است. برخی [[شیعیان]] او را فقیه ترین اصحاب محمد باقر می دانند. از اوست که می گوید در هر مسئله ای تردید کردم آنرا از [[ابوجعفر]] پرسیدم. به گفته خودش سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق نقل کرده است<ref> جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام، 315.</ref>.


'''محمد بن مسلم ثقفی کوفی''' از [[اصحاب]] [[محمد باقر]] و [[جعفر صادق]] و از راویان [[حدیث]] بود که به جهت وثاقت جزو [[اصحاب اجماع]] محسوب می‌شود. وی از اهالی [[کوفه]] بود که اصالتش به [[طائف]] برمی‌گشت. در اواخر سده نخست و نیمه اول سده دوم هجری می زیست. خود می‌گوید سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق شنیده است و جزو [[فقیه‌]]ترین اصحاب [[ائمه]] در زمان خود بوده‌است.
=نسب و کنیه=
 
محمد بن مسلم بن رباح (ریاح) ثقفی، در [[کوفه]] متولد شد و به همین دلیل او را «کوفی» می‌گویند<ref>نجاشی، رجال، ص۳۲۳.</ref>. از موالی قبیله ثقیف و کنیه‌اش ابوجعفر است.


محمد بن مسلم که به خاطر زهدش هم معروف بوده، در اصل آسیابان بوده، و در کوفه به کار قضا مشغول بوده است. فتواهای سریعش زبانزد بوده است. برخی [[شیعیان]] او را فقیه ترین اصحاب محمد باقر می دانند. از اوست که می گوید در هر مسئله ای تردید کردم آنرا از [[ابوجعفر]] پرسیدم. به گفته خودش سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق نقل کرده است<ref> جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام، 315.</ref>.
در منابع [[رجال]] القاب زیادی به او نسبت داده شده است؛ اوقص، اَعور، حدّاج، قصیر، طحّان، سمّان، طائفی و ثقفی از این جمله‌اند<ref>طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۳.</ref>.


=منابع=
=منابع=

نسخهٔ ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۷

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۱۷، ۶ سپتامبر ۲۰۲۲؛


محمد بن مسلم
نام محمد بن مُسلِم ثَقَفی کوفی
القاب و سایر نام‌ها ابوجعفر • محمد بن مسلم ثقفی کوفی ثقفی • محمد بن مسلم ثقفی الطائفی • محمد بن مسلم طائفی • محمد بن مسلم اوقص • اَعور • حدّاج • قصیر • طحّان • ثقفی
زاده نیمه اول سده دوم هجری • کوفه
درگذشت ۱۵۰ق
استادان امام باقر(ع) • امام صادق(ع) • امام کاظم(ع)
آثار مسند محمد بن مسلم الثقفی الطائفی • الأربعمائةُ مسألة فی أبواب الحلال و الحرام
دین و مذهب اسلام • تشیع
فعالیت‌ها اصحاب اجماع • راوی فقه از معصوم • قاضی

محمد بن مسلم ثقفی کوفی از اصحاب محمد باقر و جعفر صادق و از راویان حدیث بود که به جهت وثاقت جزو اصحاب اجماع محسوب می‌شود. وی از اهالی کوفه بود که اصالتش به طائف برمی‌گشت. در اواخر سده نخست و نیمه اول سده دوم هجری می زیست. خود می‌گوید سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق شنیده است و جزو فقیه‌ترین اصحاب ائمه در زمان خود بوده‌است.

محمد بن مسلم که به خاطر زهدش هم معروف بوده، در اصل آسیابان بوده، و در کوفه به کار قضا مشغول بوده است. فتواهای سریعش زبانزد بوده است. برخی شیعیان او را فقیه ترین اصحاب محمد باقر می دانند. از اوست که می گوید در هر مسئله ای تردید کردم آنرا از ابوجعفر پرسیدم. به گفته خودش سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق نقل کرده است[۱].

نسب و کنیه

محمد بن مسلم بن رباح (ریاح) ثقفی، در کوفه متولد شد و به همین دلیل او را «کوفی» می‌گویند[۲]. از موالی قبیله ثقیف و کنیه‌اش ابوجعفر است.

در منابع رجال القاب زیادی به او نسبت داده شده است؛ اوقص، اَعور، حدّاج، قصیر، طحّان، سمّان، طائفی و ثقفی از این جمله‌اند[۳].

منابع

برگرفته از سایت محمد بن مسلمhttps://fa.wikipedia-on-ipfs.org

پانویس

  1. جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم السلام، 315.
  2. نجاشی، رجال، ص۳۲۳.
  3. طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۸۳.