نجاریه (شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''نجاريه‏''' از فرق «[[شيعه]]» طايفه‏ اى بزرگ از سادات [[هند]] هستند.
'''نجاريه‏''' از فرق «[[شيعه]]» طايفه‏‌ای بزرگ از سادات [[هند]] هستند.
==تاریخچه==
==تاریخچه==
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازى بود که از [[عراق]] به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش [[تقیه]] زندگی می کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کاملا جملات</ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63</ref>  
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازی بود که از [[عراق]] به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل‌هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن‌جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش [[تقیه]] زندگی می‌کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کاملا جملات</ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63</ref>  
 


=پانویس=
=پانویس=
   
   
[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب]]
<references />

نسخهٔ ‏۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۲

نجاريه‏ از فرق «شيعه» طايفه‏‌ای بزرگ از سادات هند هستند.

تاریخچه

جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازی بود که از عراق به بخارا آمده بود و چون اقامت در آن دیار به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزاد دهنده شده بود، مجبور شد از بخارا به دار الحرب کابل برود. مردمان کابل نیز چون مردمان بخارا دل‌هایی از سنگ داشتند و به همین دلیل از آن‌جا به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند در پوشش تقیه زندگی می‌کرد. با این حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیقه را آغاز کردند. [۱] [۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کاملا جملات
  2. شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63