ابراهیم بن علی كوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
|-
|-
|استادان
|استادان
|اسحاق بن ابراهیم موصلی
|اسحاق بن ابراهیم موصلی • محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی
|-
|-
|شاگردان
|شاگردان
خط ۳۱: خط ۳۱:




'''ابراهیم بن علی كوفی'''، (000 – حدود 345ق) محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست سده چهارم. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است ولی بدلیل ظاهراً مدت اقامت وی در كوفه چندان بود كه او را «كوفی» لقب داده‌‏اند.  
'''ابراهیم بن علی كوفی'''، (000 – حدود 345ق) محدث و نویسنده [[شیعی]] در نیمه نخست سده چهارم. وی اصالتاً ایرانی و اهل [[سمرقند]] است ولی بدلیل ظاهراً مدت اقامت وی در [[كوفه]] چندان بود كه او را «كوفی» لقب داده‌‏اند.  


=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=


ابراهیم بن علی كوفی، (000 – حدود 345ق) محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است و ظاهراً در همانجا دیده به جهان گشود و پس از تحصیلات مقدماتی به عراق آمد و در كوفه به فراگیری علوم حدیث اشتغال یافت. پس از آن به سمرقند مراجعت كرد و مورد تكریم فرمانروای شیعی خراسان «نصربن احمد ثانی»(م331ق) و پادشاهان بعد از او قرار گرفت. به گفته شیخ طوسی وی فردی زاهد، عالم و نویسنده كتاب‌‏هایی بوده است. استاد او «اسحاق بن ابراهیم موصلی» است اما ممكن است كه وی در كوفه نزد «محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی»(م.ح329ق) نیز حدیث شنیده باشد. از شاگردان او «ابوعمرو كشی»(م.ح363ق) است كه برخی از احادیث او را در رجال خود نقل كرده است. گفتنی است با اینكه وی فردی نویسنده معرفی شده اما هیچ اثر تألیفی از او در منابع دیده نمی‏شود.
ابراهیم بن علی كوفی، [[محدث]] و نویسنده شیعی در نیمه نخست سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است و ظاهراً در همانجا دیده به جهان گشود و پس از تحصیلات مقدماتی به [[عراق]] آمد و در كوفه به فراگیری علوم حدیث اشتغال یافت. پس از آن به سمرقند مراجعت كرد و مورد تكریم فرمانروای شیعی [[خراسان]] «نصربن احمد ثانی»(م331ق) و پادشاهان بعد از او قرار گرفت.  
 
به گفته [[شیخ طوسی]] وی فردی زاهد، عالم و نویسنده كتاب‌‏هایی بوده است. استاد او [[اسحاق بن ابراهیم موصلی]] است اما ممكن است كه وی در كوفه نزد  
[[محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی]](م.ح329ق) نیز حدیث شنیده باشد. از شاگردان او «ابوعمرو كشی»(م.ح363ق) است كه برخی از احادیث او را در [[رجال]] خود نقل كرده است. گفتنی است با اینكه وی فردی نویسنده معرفی شده اما هیچ اثر تألیفی از او در منابع دیده نمی‏شود.


=لقب=
=لقب=

نسخهٔ ‏۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۷

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۳:۲۷، ۲ اکتبر ۲۰۲۲؛


ابراهیم بن علی كوفی
نام ابراهیم بن علی كوفی
القاب و سایر نام‌ها كوفی
استادان اسحاق بن ابراهیم موصلی • محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی
شاگردان ابوعمرو كشی
دین و مذهب اسلام • تشیع


ابراهیم بن علی كوفی، (000 – حدود 345ق) محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست سده چهارم. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است ولی بدلیل ظاهراً مدت اقامت وی در كوفه چندان بود كه او را «كوفی» لقب داده‌‏اند.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن علی كوفی، محدث و نویسنده شیعی در نیمه نخست سده چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. وی اصالتاً ایرانی و اهل سمرقند است و ظاهراً در همانجا دیده به جهان گشود و پس از تحصیلات مقدماتی به عراق آمد و در كوفه به فراگیری علوم حدیث اشتغال یافت. پس از آن به سمرقند مراجعت كرد و مورد تكریم فرمانروای شیعی خراسان «نصربن احمد ثانی»(م331ق) و پادشاهان بعد از او قرار گرفت.

به گفته شیخ طوسی وی فردی زاهد، عالم و نویسنده كتاب‌‏هایی بوده است. استاد او اسحاق بن ابراهیم موصلی است اما ممكن است كه وی در كوفه نزد محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی(م.ح329ق) نیز حدیث شنیده باشد. از شاگردان او «ابوعمرو كشی»(م.ح363ق) است كه برخی از احادیث او را در رجال خود نقل كرده است. گفتنی است با اینكه وی فردی نویسنده معرفی شده اما هیچ اثر تألیفی از او در منابع دیده نمی‏شود.

لقب

ظاهراً مدت اقامت وی در كوفه چندان بود كه او را «كوفی» لقب داده‌‏اند.

اساتید

استاد او «اسحاق بن ابراهیم موصلی» است اما ممكن است كه وی در كوفه نزد «محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی»(م.ح329ق) نیز حدیث شنیده باشد.

شاگردان

از شاگردان او «ابوعمرو كشی»(م.ح363ق) است كه برخی از احادیث او را در رجال خود نقل كرده است.