احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
</div>
</div>


احمد بن ادريس بن احمد اشعري قمي، (000 – 306ق) ابوعلي. از فقهاء اماميه و از اصحاب امام عسگري(ع). از سال تولد او اطلاعي در دست نيست اما وفات او در سال 306 هجري در مسير مكه در يكي از منزل‏هاي طريق كوفه به سوي مكه به نام «قرعاء» روي داده و در همانجا دفن شده است. از محيط خانواده و محل پرورش او چيزي در منابع ذكر نشده است، اما از آنجا كه جد او «احمد بن حمزه اشعري» از راويان معتبر شيعه است، محتمل است كه وي حيات علمي خود را نزد او شروع كرده باشد. در منابع رجالي از او به عنوان «ثقه»، «كثيرالحديث» و «صحيح الروايه» تجليل شده است. همچنين در منابع اهل سنت از او به عنوان «فاضل» و «بزرگ مصنفين رافضه» نام برده شده است. اين مطلب، نشان مي‏دهد كه وي از بزرگان زمان خود بوده است. مرحوم مجلسي بزرگ(م1070ق) در كتاب «طبقات الرواه» نام وي را در رأس طبقه پنجم از طبقات دوازده‏گانه رجال خود، ذكر كرده است. وي با اينكه احاديث زيادي نقل كرده، اما حديثي به طور مستقيم از ائمه(ع) نشنيده است. اساتيد او بسيار هستند كه از جمله آنها «ابراهيم بن هاشم»، «احمدبن اسحاق»، «حسن بن علي كوفي» و «احمدبن محمدبن عيسي» مي‏باشند. از جمله شاگردان معروف او «ابراهيم بن محمدبن عباس»، «محمدبن يعقوب كليني»، «ابوغالب زراري»، «احمدبن علي رازي» و «ابوعبدالله حسين بن علي بن سفيان بزوفري» هستند. همچنين فرزند او «حسن بن احمد بن ادريس»(م.ح345ق) از عالمان حديث و استاد «شيخ صدوق» بوده است و فرزند ديگرش «حسين بن احمد بن ادريس» يكي ديگر از شاگردان اوست كه خود استاد «تلعكبري» و «شيخ صدوق» بوده است. آثار متعددي كه وي از خود به جاي گذاشته حدود 30 كتاب است كه عمدتاً در موضوع فقه است، از اين‏رو تخصص عمده او در علم فقه بوده است. مهم‏ترين و بزرگ‏ترين اثر او «كتاب النوادر» است كه تازه‏هاي حديثي و فقهي را در آن ذكر كرده است.
احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، (000 – 306ق) ابوعلی. از فقهاء امامیه و از اصحاب امام عسگری(ع). از سال تولد او اطلاعی در دست نیست اما وفات او در سال 306 هجری در مسیر مكه در یكی از منزل‏های طریق كوفه به سوی مكه به نام «قرعاء» روی داده و در همانجا دفن شده است. از محیط خانواده و محل پرورش او چیزی در منابع ذكر نشده است، اما از آنجا كه جد او «احمد بن حمزه اشعری» از راویان معتبر شیعه است، محتمل است كه وی حیات علمی خود را نزد او شروع كرده باشد. در منابع رجالی از او به عنوان «ثقه»، «كثیرالحدیث» و «صحیح الروایه» تجلیل شده است. همچنین در منابع اهل سنت از او به عنوان «فاضل» و «بزرگ مصنفین رافضه» نام برده شده است. این مطلب، نشان می‏دهد كه وی از بزرگان زمان خود بوده است. مرحوم مجلسی بزرگ(م1070ق) در كتاب «طبقات الرواه» نام وی را در رأس طبقه پنجم از طبقات دوازده‏گانه رجال خود، ذكر كرده است. وی با اینكه احادیث زیادی نقل كرده، اما حدیثی به طور مستقیم از ائمه(ع) نشنیده است. اساتید او بسیار هستند كه از جمله آنها «ابراهیم بن هاشم»، «احمدبن اسحاق»، «حسن بن علی كوفی» و «احمدبن محمدبن عیسی» می‏باشند. از جمله شاگردان معروف او «ابراهیم بن محمدبن عباس»، «محمدبن یعقوب كلینی»، «ابوغالب زراری»، «احمدبن علی رازی» و «ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری» هستند. همچنین فرزند او «حسن بن احمد بن ادریس»(م.ح345ق) از عالمان حدیث و استاد «شیخ صدوق» بوده است و فرزند دیگرش «حسین بن احمد بن ادریس» یكی دیگر از شاگردان اوست كه خود استاد «تلعكبری» و «شیخ صدوق» بوده است. آثار متعددی كه وی از خود به جای گذاشته حدود 30 كتاب است كه عمدتاً در موضوع فقه است، از این‏رو تخصص عمده او در علم فقه بوده است. مهم‏ترین و بزرگ‏ترین اثر او «كتاب النوادر» است كه تازه‏های حدیثی و فقهی را در آن ذكر كرده است.





نسخهٔ ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۳

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۴:۱۳، ۱۷ اکتبر ۲۰۲۲؛


احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی
نام احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی
القاب و سایر نام‌ها ؟؟؟
زاده ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان ؟؟؟
شاگردان ؟؟؟
آثار ؟؟؟
دین و مذهب اسلام • تشیع
فعالیت‌ها ؟؟؟

احمد بن ادریس بن احمد اشعری قمی، (000 – 306ق) ابوعلی. از فقهاء امامیه و از اصحاب امام عسگری(ع). از سال تولد او اطلاعی در دست نیست اما وفات او در سال 306 هجری در مسیر مكه در یكی از منزل‏های طریق كوفه به سوی مكه به نام «قرعاء» روی داده و در همانجا دفن شده است. از محیط خانواده و محل پرورش او چیزی در منابع ذكر نشده است، اما از آنجا كه جد او «احمد بن حمزه اشعری» از راویان معتبر شیعه است، محتمل است كه وی حیات علمی خود را نزد او شروع كرده باشد. در منابع رجالی از او به عنوان «ثقه»، «كثیرالحدیث» و «صحیح الروایه» تجلیل شده است. همچنین در منابع اهل سنت از او به عنوان «فاضل» و «بزرگ مصنفین رافضه» نام برده شده است. این مطلب، نشان می‏دهد كه وی از بزرگان زمان خود بوده است. مرحوم مجلسی بزرگ(م1070ق) در كتاب «طبقات الرواه» نام وی را در رأس طبقه پنجم از طبقات دوازده‏گانه رجال خود، ذكر كرده است. وی با اینكه احادیث زیادی نقل كرده، اما حدیثی به طور مستقیم از ائمه(ع) نشنیده است. اساتید او بسیار هستند كه از جمله آنها «ابراهیم بن هاشم»، «احمدبن اسحاق»، «حسن بن علی كوفی» و «احمدبن محمدبن عیسی» می‏باشند. از جمله شاگردان معروف او «ابراهیم بن محمدبن عباس»، «محمدبن یعقوب كلینی»، «ابوغالب زراری»، «احمدبن علی رازی» و «ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بزوفری» هستند. همچنین فرزند او «حسن بن احمد بن ادریس»(م.ح345ق) از عالمان حدیث و استاد «شیخ صدوق» بوده است و فرزند دیگرش «حسین بن احمد بن ادریس» یكی دیگر از شاگردان اوست كه خود استاد «تلعكبری» و «شیخ صدوق» بوده است. آثار متعددی كه وی از خود به جای گذاشته حدود 30 كتاب است كه عمدتاً در موضوع فقه است، از این‏رو تخصص عمده او در علم فقه بوده است. مهم‏ترین و بزرگ‏ترین اثر او «كتاب النوادر» است كه تازه‏های حدیثی و فقهی را در آن ذكر كرده است.