ابوعلی دقاق نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
هر کس بخاطر امور دنیوی خود را فروتن کند دو سوم دینش از بین | هر کس بخاطر امور دنیوی خود را فروتن کند دو سوم دینش از بین می‌برد زیرا با زبان و ظاهر تسلیم او شده و اگر قلبا بر او فروتنی کند تمام دینش از بین می‌رود<ref>البدایة والنهایة ط إحیاء التراث (12/ 16)</ref>. | ||
و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند<ref>طبقات الشافعیة الکبری: السبکی(هجر، ط:الثانیة 1413هـ) (صـ:4/ 331)</ref>. | و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند<ref>طبقات الشافعیة الکبری: السبکی(هجر، ط:الثانیة 1413هـ) (صـ:4/ 331)</ref>. | ||
همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد | همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد کنم) [بقره: 152] مرا تا زنده باشی به یاد آور و من تو را به یاد می‌آورم در حالی که در زیر خاک مرده ایو خویشاوندان، دوستان و عزیزانت همگی تو را رها کرده‌اند. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||
[[رده: | [[رده: صوفیه]] | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۵
أبو علی الدقاق او حسن بن علی بن محمد نیشابوری دارای اصالتی نیشابوری زاهد، عارف و شیخ صوفیه بود. او هم نشینی با أباالقاسم النصر آبادی و أبی القاسم القشیری را تجریه کرده است. قشیری با فاطمه[۱] دختر دقاق ازدواج کرد[۲].
احوالات
او به کار موعظه در باب معرفت مشغول بود همانطور که صاحب شذرات الذهب از الکواکب الدّریّة فی تراجم الصوفیة نقل می‌کند: او منبع جوشان علم، اهل مدارا و حلم، روشی پسندیده در زندگی و در طریقت پیرو جنید و اسراری را همچون سری سقطی در بر داشت. مذهب شافعی را از قفّال، حصری و دیگرانی فراگرفته بود. در اصول، فقه و ادبیات سرآمد بود. تا آن که در سفری او را یافتم او مشغول به کار بود و در عین حال وارد بر سلک تصوف شده بود[۳]. او پس از یادگیری ادبیات و اصول راهی مرو شد و از دانش الخضری فقه را فراگرفت و در آن سرآمد شد.
گفتار
هر کس بخاطر امور دنیوی خود را فروتن کند دو سوم دینش از بین می‌برد زیرا با زبان و ظاهر تسلیم او شده و اگر قلبا بر او فروتنی کند تمام دینش از بین می‌رود[۴].
و گفت: مردم در مورد فقر و ثروت صحبت کردند که هر دو خوب است است و به نظر من بهتر است مرد کفایت امور خود را بدهد تا مصون بماند[۵].
همانطور که خداوند می‌فرماید: (مرا یاد کن تا شما را یاد کنم) [بقره: 152] مرا تا زنده باشی به یاد آور و من تو را به یاد می‌آورم در حالی که در زیر خاک مرده ایو خویشاوندان، دوستان و عزیزانت همگی تو را رها کرده‌اند.
وفات
وی در ذی الحجه در سال 405 هجری درگذشت[۶]و در سال 412 هجری نیز گفته شده است[۷].