احمد بن موسی العروسی
احمد بن موسی بن داود ابوالصلاح العروسی (1133 ق - 1208 ق / 1720 م 1793 م) یازدهمین رئیس الازهر است. او پدر شیخ محمد بن احمد العروسی و جد شیخ مصطفی العروسی به ترتیب روسای چهاردهم و بیستم جامع الازهر است.
تولد
شیخ احمد بن موسی العروسی در سال 1133 هجری قمری / 1720 م در روستای مینیه عروس وابسته به ناحیه اشمون از استان منوفیه متولد شد[۱].
تحصیلات
شیخ العروسی در روستای خود بزرگ شد و در همانجا قرآن کریم را حفظ کرد و علوم دینی و ادبیات را آموخت، وی همچنین علوم ریاضی، نجوم و منطق را آموخت و طریقه صوفیه را از مصطفی البکری اختیار کرد و از ملازمان البکری بود.
العروسی سپس به الازهر نقل مکان کرد و از شیوخ بزرگ آن کسب علم نمود ودر این راستا صحیح البخاری را از شیخ احمد الملاوی آموخت و تفسیر الجلالین و البیضاوی را از نزد شیخ عبدالله الشبراوی، سپس نزد شیخ حنفی بخاری وشرح آن از قسطلانی، مختصر ابن أبی جمرة، الشمائل النبویة ترمذی، شرح ابن حجر برالأربعین النوویة و جامع سیوطی را آموخت. علاوه بر این در نزد شیخ حسن الجبرتی ریاضیات و نجوم را فراگرفت.
آثار
شیخ العروسی بدلیل اشتغال فراوان به تدریس آثار چندانی از خود بر جای نگذاشت از جمله معدود کارهای وی می‌توان به:
شرح نظم التنویر فی إسقاط التدبیر للملوی (در تصوف) حاشیة علی الملوی علی السمرقندیة (در علم بلاغت) اشاره کرد.
ریاست الازهر
شیخ العروسی ریاست الازهر را پس از درگذشت إمام دمنهوری در سال 1192 هجری قمری بر عهده گرفت و تا پایان عمر این منصب را عهده دار بود.
درگذشت
شیخ احمد العروسی در 21 شعبان سال 1208 ق درگذشت.