محمد شنوانی
محمد بن علی بن منصور الشنوانی الشافعی الأزهری (درگذشت 1817 میلادی) ریاست الازهر در قرن نوزدهم (1227 ق - 1233 ق / 1812 م - 1817 م) بود[۱].
تولد، تحصیل و روش زندگی
وی در روستای شانوان الغرب متولد شد که یکی از روستاهای استان المنوفیَّة است. او در روستای محل تولدش قرآن کریم را حفظ نمود. سپس راهی الازهر برای رسیدن به اهداف علمی خود شد. مورخان از او با عناوینی همچون شیخ الاسلام، الفقیه العلامة والنحوی المعقولی نام بردند او شخصی مهذب، فروتن، و خشرو در برخورد با مردم درباره ی او مشهور است که وقتی درس را تمام می کرد لباس هایش را عوض می کرد و مسجد را جارو می کرد شاگردانش به خانه‌اش می‌آمدند و از او بهرمند می شدند.
شاگردان
دو تن از شاگردان برجسته او عبارتند از: الشیخ الصعیدی شیخ الدردیری
آثار
حاشیه بر شرح جوهرة التوحید کتابی است به شعر در موضوع توحید از شیخ إبراهیم اللقانی.
حاشیه شنوانی بر مختصر بخاری از ابن أبی جمرة.
حاشیه بر السمرقندیة در علم بلاغت.
حاشیه بر العضدیة درآداب بحث و گفتگو.
ریاست الازهر
هنگامی که شیخ الشرقاوی درگذشت، توجهات به او معطوف شد و او مخالفت می کرد اما والی پاشا به قاضی دستور داد تا علما را جمع کرده و شخصی را انتخاب کنند که به اتفاق آراء نظر بر شیخ شنوانی قرار گرفت. بنابراین سربازان حکومتی به جستجوی او پرداختند و نهایتا ریاست پس از مخالفت شدید الشنوانی به او سپرده شد و وی در شوال 1227 ق / 1812 م بر منصب ریاست الازهر نشست.
درگذشت
در روز چهارشنبه 14 محرم 1233 هجری قمری - 1817 م شیخ شنوانی درگذشت و بر او در الازهر نماز خوانده شد و طی یک مراسم تدفین رسمی به خاک سپرده شد.