حبیبیه (شاذلیه)
حبیبیه یکی از سلاسل صوفیه است که از سلسله شاذلیه منشعب شدند.
تاریخچه
پیروان این طریقت صوفیه بیشتر در شمال آفریقا به ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان حضور دارند.
اعتقادات
این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه ی معرفت رسید و دوست خدا شد و از دوستی دیگران بُرید، قلم تکلیف از او برداشته شده و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها میشود و پس از آن، مقید بودن بر شرع و احکام شرعی بر او حرام میگردد. زیرا «حبیب»، نمیتواند با وجود تکلیف، موجب آزار حبیب نمیشود. آیا نمیدانید که خداوند بندگانش را در بهشت به عبادت و نماز و روزه تکلیف نمیکند، زیرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تکلیف از ایشان برداشته میشود. [۱] [۲] [۳]
اصول پنجگانه حبیبیه
این فرقه رعایت پنج اصل 1. خوف ظاهری و باطنی2. پیروی از سنت 3. عدم اعتنا به خلق 4. تسلیم و رضا 5. توکل در شادی و محنت را از پایههای اعتقادی خود میشمرند. [۴] [۵] که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچ کدام عمل نمیشود.
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ ابو محمد عثمان بن عبدالله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 69
- ↑ مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578
- ↑ زرین کوب عبدالحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد
- ↑ معصوم علی شاه نعمتاللهی شیرازی، طرائق الحقایق، ج 3.